Ana është në mesin e 115 grave dhe vajzave të identifikuara gjatë vitit 2023 si viktima të mundshme të trafikimit të qenieve njerëzore në Shqipëri.
Historia e saj filloi në qershor kur ajo dhe shoku i saj i dhomës u referuan nga një kishë katolike lokale në strehimoren Vatra, duke kërkuar ndihmë të menjëhershme.
Gjatë takimit prezantues, stafi social i qendrës zbuloi se Ana, pavarësisht se ishte në muajin e shtatë të shtatzënisë, nuk kishte bërë asnjë kontroll shëndetësor.
Ajo kishte shenja dhune të dukshme në fytyrë dhe trup, të cilat ia atribuonte të fikëtit. Ana gjatë gjithë intervistës nuk mundi të fliste për gjendjen e saj.
Partneri i saj e kontrollonte bisedën, duke këmbëngulur për të qenë prezent dhe duke e penguar vajzën të fliste e vetme me stafin e qendrës.
Ana ka marrë kujdes të menjëhershëm mjekësor dhe është referuar në Drejtorinë e Shërbimit Social dhe Ndihmës Ekonomike në bashki, për të aplikuar për mbështetje financiare, duke qenë kryefamiljare.
Ajo dhe partneri i saj nuk ishin të martuar dhe kishte kohë që ishte larguar nga familja. Nën presionin e kërcënimeve të partnerit për dhunë fizike, ajo kishte marrë kredi nga disa institucione financiare dhe po mbytej në borxhe të rënda.
Në një rrëfim të përzemërt, nëna e Anës tregoi se ajo ishte përdhunuar dhe abuzuar nga partneri aktual dhe shpesh shfaqte shenja të dukshme dhune.
Familja ishte e vetëdijshme se ajo ishte detyruar të lypte dhe vidhte nën detyrimin e partnerit të saj, se ishte detyruar të braktiste studimet universitare për Drejtësi, por ata u ndjenë të pafuqishëm për ta ndihmuar atë të kapërcejë përvojën traumatike.
Pas vlerësimit të menjëhershëm të situatës, çështja iu referua Sektorit Antitrafik në Drejtorinë e Policisë Vlorë, si viktimë e mundshme trafikimi, e identifikuar nga punonjësit e strehës.
Dy muaj më vonë, koordinatori lokal në bashki e ktheu Anën në Qendrën Vatra pasi ajo ishte shtruar në spital për shkak të dhunës ekstreme të ushtruar nga dhunuesi i saj. Pjesa tjetër është histori, pasi që nga tetori 2023, Ana dhe foshnja e saj u strehuan përfundimisht në strehimoren Vatra.
“Nuk e kuptoja fare situatën në të cilën ndodhesha. U ndjeva tmerrësisht. Mendova se ky ishte fati im dhe se meritoja të trajtohesha në atë mënyrë. Kisha parë dhunë edhe në familjen time. Nuk i dija të drejtat e mia. Kisha frikë për veten dhe fëmijën që do të lindja, – tha Ana pasi gjeti strehim në strehë.
Nënës dhe fëmijës iu ofrua siguri, ushqim, veshmbathje, kujdes shëndetësor dhe mbështetje psikosociale. Ajo pranoi të fillonte programin e riintegrimit dhe një ekip ekspertësh nga grupi i punës multidisiplinar zhvilloi planin e saj individual të mbështetjes.
Fillimisht, Ana ishte gjithmonë e frikësuar dhe kishte probleme me gjumin. Ajo rezistoi ndaj ndarjes së historisë së saj dhe tregoi probleme të rëndësishme të besimit ndaj stafit të strehës dhe menaxherit të rastit të saj.
Ana kishte shumë plagë në fytyrë dhe trup nga dhuna. Ajo dukej e lodhur dhe e trishtuar dhe pothuajse nuk i besonte askujt, pasi vinte nga një mjedis i dhunshëm.
E motivuar nga foshnja e saj, Ana mblodhi forcat dhe kërkoi këshilla se si të kujdesej për vajzën e saj. Ishte një moment shumë i rëndësishëm për të”.
Sapo Ana filloi të ngrihej përsëri në këmbë, ajo u mbështet në ndihmën juridike falas të ofruar nga streha. Ajo dhe avokati i saj vendosën të ktheheshin në departamentin e policisë për të rrëfyer historinë e saj të abuzimit dhe se si i mbijetoi trafikimit, duke sqaruar se çfarë do të thoshte dhe si ndryshonte nga përvojat e tjera.
Ana duhej të tregohej edhe një herë e guximshme, por këtë herë nuk ishte vetëm, pranë saj ishin oficeri i Policisë Gjyqësore dhe avokati i saj.
Pasuan disa takime me prokurorinë e Gjykatës së Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm për hetime të plota dhe të përgjegjshme dhe përcaktimin e saktë të veprave penale.
Për pasojë është lëshuar urdhër arresti për të dyshuarin si kriminel dhe akuzat janë ripërcaktuar nga “dhunë në familje” në “plagosje e rëndë me dashje” ndaj një bashkëjetuesi, sipas nenit 88/2, “Marrëdhënie seksuale me dhunë ndaj të rriturit ”, sipas nenit 102 dhe “Heqja e paligjshme e lirisë”, sipas nenit 110 të Kodit Penal. Ish-bashkëjetuesja e saj është dënuar me 14 vite burg, sipas nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale.
Falë shërbimeve dhe gjithë mbështetjes që ka marrë, gjendja emocionale e Anës është stabilizuar dhe kujdesi për veten dhe kujdesi për fëmijën e saj është përmirësuar. Marrëdhënia e saj me familjen është përmirësuar në mënyrë drastike dhe që atëherë ajo është në kontakt të rregullt me nënën e saj.
“Ndihem e sigurtë. Unë dua të jem një grua e fortë në mënyrë që të mund të siguroj një të ardhme më të mirë për fëmijën tim. Unë kam filluar studimet universitare për Drejtësi dhe dua të vazhdoj studimet për të Drejtat e Njeriut për të mbrojtur të tjerët në nevojë, ashtu siç isha”, tha Ana në një rrëfim krejt ndryshe.
Stafi i strehës do të vazhdojë të mbështesë si Anën ashtu edhe fëmijën e saj me synimin për t’i kaluar ata në një jetë të pavarur, në fazën përfundimtare të rrugës së saj të riintegrimit. Ata vazhdojnë punën për të ndërmjetësuar me bashkinë për t’i ofruar Anës shërbimet sociale të strehimit. Beteja e mirë vazhdon ende!/UNICEF
