Në dokumente të sapopublikuara është zbuluar se Britania e ka paralajmëruar SHBA-në me terma të qartë se pushtimi i Irakut pa një rezolutë të dytë të Këshillit të Sigurimit të OKB-së mund t’i kushtonte Tony Blair-it postin e kryeministrit, raportoi të martën “The Guardian”.
Këshilltari i Blairit për politikën e jashtme, David Manning, e paralajmëroi Condoleezza Ricen, këshilltaren e atëhershme të sigurisë kombëtare të SHBA-së se Amerika nuk duhet të promovojë ndryshimin e regjimit në Bagdad me koston e ndryshimit të regjimit në Londër”.
Takimi midis tyre u zhvillua pak para se Blairi të vizitonte presidentin e SHBA-së, George Ë. Bush, në Camp David më 31 janar 2003, dy muaj para pushtimit të Irakut.
Teksa SHBA-ja nuk kishte vendosur ende për një rezolutë të dytë të Këshillit të Sigurimit, objektivat e Blairit në Camp David ishin të bindnin SHBA-në se një rezolutë e dytë është politikisht jetike për Britaninë dhe mbase edhe ligjërisht e domosdoshme, si dhe të shtynte çdo sulm ushtarak të paktën deri në fund të marsit.
Në një memo tjetër të 29 janarit drejtuar Blairit, të shënuar “vetëm për përdorim personal, shumë i ndjeshëm”, Manning tha se i pati thënë Blairit se një rezolutë e dytë është domosdoshmëri politike për ju në planin e brendshëm. Pa të, nuk do të siguroni mbështetjen e kabinetit dhe të parlamentit për ndërhyrje ushtarake. SHBA-ja nuk duhet të nxisë ndryshimin e regjimit në Bagdad me koston e ndryshimit të regjimit në Londër”.
“Bushi mund ta përballojë rrezikun. Ai dëshironte një rezolutë të dytë, por nuk e konsideronte vendimtare. Ai tashmë kishte autorizimin e Kongresit për të vepruar në mënyrë të njëanshme. Kjo ishte krejtësisht ndryshe nga situata që po përballeshit ju”, ka shkruar Manning.
Pas fjalimit vjetor të Bushit për gjendjen e shtetit para Kongresit, pak para vizitës së Blairit, ambasadori britanik në Uashington, Christopher Meyer, paralajmëroi se opsionet për një zgjidhje paqësore praktikisht kanë shteruar.
Meyer e përshkroi mesazhin e Bushit për Irakun si “mesianik”.
“Ishte politikisht e pamundur që Bushi të tërhiqej nga lufta përveç nëse Saddami dorëzohej ose zhdukej nga skena”, ka shkruar ai.
Meyer i raportoi Londrës se fjalimi i Bush-it e kishte mbyllur çdo hapësirë për kompromis.
Në fund, SHBA-ja dhe Britania hoqën dorë nga përpjekjet për të arritur një marrëveshje mbi një rezolutë të dytë, duke pretenduar se presidenti francez, Jacques Chirac, e kishte bërë të qartë se nuk do ta mbështeste kurrë.
Në një shënim tjetër informues para Kampit David, Ministria e Mbrojtjes paralajmëroi se dobësimi i kontrollit të Sadamit mbi pushtetin mund të shkaktojë nivele të konsiderueshme të dhunës së brendshme”.
Një nga gjetjet kryesore të raportit Chilcot ishte se Blairi pati injoruar paralajmërimet për atë që do të ndodhte në Irak pas pushtimit.
