Show - Biz
“Kokainë, prostitucion/ “The Telegraph” nuk u ndahet shqiptarëve: Si arritën të dominojnë krimin e organizuar në Britani
Gazeta britanike “The Telegraph” nuk u ndahet i ka kushtuar sot një artikull të “ngjeshur” bandave kriminale shqiptare që sipas tyre po pushtojnë Britaninë.
“Bujar Cozminca nuk ishte i panjohur për forcat e rendit britanik. I riu shqiptar, i cili jetonte deri vonë në High Road të Wembley-t në veriperëndim të Londrës, ishte dënuar më parë për trafik droge të klasit A në vitin 2012 dhe ishte dënuar me 21 muaj pas hekurave dhe u dëbua përsëri në Shqipëri.
Por, ky nuk ishte fundi i karrierës kriminale të Cozminca-s në MB. Pas rihyrjes ilegalisht në Britani, ai u arrestua përsëri këtu në maj 2021 si pjesë e një hetimi nga Agjencia Kombëtare e Krimit (NCA).
Rreth 300,000 £ para në dorë u gjetën në dy prona që ai kishte përdorur për pazare droge, në Wembley dhe Islington, në veri të Londrës. Ai kishte blerë dhe furnizuar 100 kilogramë kokainë me një vlerë të shitjes me shumicë prej 3.5 milionë paund dhe një vlerë në rrugë prej rreth 8 milionë funte, dhe kishte pastruar 2.5 milionë paund para kriminale”, shkruan “The Telegraph”.
Oficerët nga NCA dhe Policia Metropolitane gjetën gjithashtu regjistra që tregonin pazare droge me vlerë pothuajse 2 milionë funte. Në qershor të këtij viti, 33-vjeçari pranoi trafikun e kokainës dhe pastrim parash dhe u dënua me 12 vjet burg në Gjykatën Snaresbrook Crown në lindje të Londrës.
Cozminca nuk po vepronte i izoluar. Operacioni i tij ishte pjesë e një historie më të gjerë të dominimit në rritje nga bandat shqiptare në tregjet në rritje të drogës në Mbretërinë e Bashkuar, me suksesin e tyre të nxitur nga dhuna, shfrytëzimi dhe kontrabanda njerëzore.
Grupi i krimit të organizuar i Cozminca-s kishte lidhje të gjera ndërkombëtare, një tiparë i pushtetit që tani zotërohet nga grupe të rëndësishme shqiptare të trafikut të drogës. Individët si ai “mendojnë se janë mbi ligjin”, tha Andrew Tickner, oficer i lartë hetues me Partneritetin e Krimit të Organizuar, një përpjekje e përbashkët NCA dhe Scotland Yard.
Ndërkohë që autoritetet vazhdojnë përpjekjet e tyre për t’i provuar ata që e kanë gabim, shkalla e asaj me të cilën ata kanë të bëjnë është bërë gjithnjë e më e dukshme me kalimin e viteve.
“Ka një sasi të madhe të krimit të organizuar shumë të dëmshëm brenda MB të kryer nga bandat kriminale shqiptare …kontrabandë droge, trafik njerëzor, armë ose prostitucion,” i tha Dan O’Mahoney, atëherë Komandanti i Kërcënimeve Klandestine i Kanalit të MB-së. Komiteti i Përbashkët i Çështjeve të Brendshme vitin e kaluar.
Këtë vit, një dokument ligjor i Home Office thuhet se i karakterizoi grupet shqiptare të krimit të organizuar si një “kërcënim akut” për MB dhe “shumë të përhapur në të gjithë krimin e rëndë dhe të organizuar” në këtë vend.
Javën e kaluar, analiza e të dhënave zyrtare nga The Telegraph sugjeroi se rreth 1 dhe 2 për qind e shqiptarëve në Britaninë e Madhe janë aktualisht në burg. Jo të gjithë do të kenë qenë të përfshirë në krimin e organizuar dhe disa ka të ngjarë të jenë në fakt viktima trafikimi, thonë organizatat bamirëse.
Megjithatë, në vitin 2022, NCA vlerësoi se qindra milionë paund në vit po largoheshin nga Britania për në Shqipëri, shumica e të cilave vinte nga aktiviteti kriminal. Ai tha se në atë kohë shuma ishte vetëm në rritje.
Në vitin 2001, një raport i zbuluar nga Home Office sugjeroi se një mafioz shqiptar kishte marrë kontrollin e tregtisë së zëvendësve të Sohos në Londër, e dominuar më parë nga mafia malteze dhe gangsterët e East End. Tregtia kishte një qarkullim vjetor prej 40 milionë funte në atë kohë.
Marrja e shqiptarëve ishte relativisht e shpejtë: në më pak se një vit, operatorët e Evropës Lindore erdhën për të komanduar këtë cep të krimit të organizuar në zemër të kryeqytetit britanik. “Rreth 70 për qind e saunave/salloneve të masazhit në Soho [janë] tani të kontrolluara nga shqiptarët/kosovarët,” tha një konferencë e Home Office atë vit, e parë nga The Independent.
Në vitet e hershme Noughties, kishin filluar të shfaqeshin historitë horror të vajzave të reja të Evropës Lindore, në industrinë britanike të seksit nga kriminelët e dhunshëm shqiptarë; e grave të trafikuara që kanë pësuar lëndime të rënda nga duart e atyre që tani kanë kontrollin e tregtisë.
Deri në tre të katërtat e grave që punonin në shtëpitë publike të Sohos besohej se deri atëherë ishin shqiptare. Gratë shqiptare thuhet gjithashtu se po shpërnguleshin në veri të Anglisë dhe Midlands, për të punuar në lagjet e shtëpive me drita të kuqe atje. Por së shpejti, bandat që i kontrollonin do të fillonin të zgjeronin ambiciet e tyre dhe të synonin tregtinë fitimprurëse të drogës në Britani.
Edmond dhe Eduard Haziri dhe bashkëpunëtorët e tyre shijonin një mënyrë jetese luksoze. Ata zotëronin bizhuteri, rroba dhe automjete të shtrenjta dhe mbanin pirgje me para në pronat e tyre, shpesh në pako kartëmonedha prej 50 £.
Vëllezërit, mes të 30-tave, ishin anëtarët kryesorë të një bande shqiptare që për gati një vit drejtonte një operacion droge të njohur si “Linja Eddie”, e cila përmbyti Midlands me kokainë. Ata fituan qindra mijëra paund duke shpërndarë drogën e klasit A, shpesh e fshehur brenda biletave të lotarisë, dhe duke lënë atë që Derbyshire Constabulary e përshkroi si “një gjurmë varësie, krimi dhe mjerimi në rrugët tona”.
Më 23 mars 2022, policia mësyu në disa prona dhe mblodhi anëtarët kryesorë të bandës, mes tyre edhe vëllezërit Haziri. Një vit më pas, Edmondi u burgos për 15 vjet dhe Eduardi për pesëmbëdhjetë vjet e gjysmë. Tetë të tjerë u burgosën gjithashtu.
Por ata ishin vetëm një grup i tillë shqiptar i krimit të organizuar që bënte shuma të mëdha duke u shitur kokainë përdoruesve britanikë. Për gangsterët që kishin ardhur këtu për të bërë biznes në nëntokën kriminale, tregtia e drogës ishte objektivi tjetër i madh pas industrisë së seksit në Mbretërinë e Bashkuar.
Deri në vitin 2017, bandat shqiptare kishin “krijuar një ndikim të profilit të lartë brenda krimit të organizuar në Mbretërinë e Bashkuar”, paralajmëroi NCA. Ata ishin fokusuar në këtë pikë në trafikun e kokainës në Londër.
Kriminelët nga Ballkani po krijonin lidhje të drejtpërdrejta me furnizuesit në Amerikën Latine, vuri në dukje raporti vjetor i agjencisë për krimin e organizuar. Nga kriminelët e organizuar në Mbretërinë e Bashkuar, vetëm 0.8 për qind u raportua se ishin shqiptarë, por NCA paralajmëroi se ndikimi i tyre ishte shqetësues për shkak të gatishmërisë së tyre për të përdorur dhunë.
Ged McCann, një menaxher i lartë i inteligjencës në NCA, tha në një konferencë shtypi të vitit 2022 se dominimi shqiptar në tregun e kokainës ishte mundësuar nga një “model biznesi” që shtrihej nga prodhimi në Amerikën e Jugut deri tek tregtarët e rrugës në Britani.
“Ata kanë një reputacion për besueshmërinë brenda tregjeve kriminale, një produkt me cilësi të mirë, pastërti të mirë, të përpiktë,” tha ai. “Si biznesmenë ata janë shumë të mirë, të disiplinuar dhe të suksesshëm. Ata që janë të përfshirë mund të punojnë vetëm ose në hierarki informale, dhe shqiptarët janë kryesisht në rrjete të lirshme të bazuara në besim dhe përvojë. Ata shfrytëzojnë miqësitë dhe lidhjet, si dhe grupet etnike. Është e lehtë që njerëzit të hiqen ose të zëvendësohen për sa i përket aktivitetit të zbatimit të ligjit.”
Një hetim i Telegrafit në 2022 detajoi se si një port në lumin Guayas në qytetin ekuadorian të Guayaquil u bë një qendër kryesore e shpërndarjes për bandat shqiptare të drogës, të cilat ndonjëherë përdornin kompanitë e para për të kontrabanduar kokainën në Evropë, duke e fshehur atë brenda një eksporti legjitim, si p.sh. si çaj. Kontejnerët që përmbajnë ilaçin do të mbërrinin kryesisht në Antwerp në Belgjikë ose Roterdam në Holandë, përpara se të arrinin në MB.
Kjo përfshirje e kriminelëve të organizuar nga Ballkani Perëndimor në tregtinë e kokainës rrjedh nga një përzierje e fatit dhe sipërmarrjes, sipas Anna Sergi, një profesore e kriminologjisë në Universitetin e Essex. “Ata kanë mësuar nga grupe të tjera, duke përfshirë disa nga mafiozët nga Italia, se si të trajtojnë tregtinë e biznesit të kokainës, duke vendosur në mënyrë efektive bizneset e tyre, lehtësuesit dhe ndërmjetësit në zona kyçe të Amerikës Latine…dhe kjo u ka dhënë atyre një avantazh për të sjellë disa produkte në Evropë”, thotë ajo.
Ata ia detyrojnë suksesin e tyre në MB pjesërisht mungesës së grupeve të tjera që monopolizojnë tregtinë e kokainës dhe pjesërisht kërkesës së lartë, thotë Sergi.
“Njerëzit konsumojnë shumë kokainë, kështu që kishte nevojë për atë shërbim, në mënyrë efektive, dhe për shkak se askush tjetër nuk po e ofronte atë, ata ishin në një pozicion të përsosur për të, për arsye të ndryshme duke përfshirë faktin se ata mund të shfrytëzonin aftësinë e tyre për t’u organizuar, bëni miq dhe ndërlidheni me të tjerët,” shpjegon Sergi.
“Mungesa e sipërmarrjes nga grupet e tjera kriminale në MB është arsyeja pse fusha ishte e hapur.”
Por, Sergi thekson se krimi i organizuar që shpesh i atribuohet vetëm shqiptarëve, kryhet edhe nga të tjerët. “Ka shumë njerëz nga vende të ndryshme të Ballkanit Perëndimor, nga Mali i Zi në Serbia,” thotë Sergi.
“Fakti që ata janë të përfshirë në krimin e organizuar nuk është se janë shqiptarë.”
Sa i përket faktit nëse grupe të tilla tani kontrollojnë tregtinë e kokainës në Mbretërinë e Bashkuar, Sergi pohon se “nuk ka asnjë kontroll të mundshëm në një treg si kokaina”.
“Ka një milion aktorë të tjerë në atë treg, dhe ata nuk janë të gjithë nga Ballkani Perëndimor, natyrisht”.
“Nëse jeni të mirë në një treg, ju prireni të zgjeroheni në tregun tjetër”, thotë Federico Varese, profesor i kriminologjisë në Universitetin e Oksfordit.
Aty ku më parë një pjesë e madhe e kanabisit në Mbretërinë e Bashkuar rritej nga bandat vietnameze, rreth viteve 2010, grupet shqiptare filluan të fitonin terren, teksa furnizonin edhe Italinë e Greqinë.
“Vietnamezët nuk kishin armë, ata nuk ishin të dhunshëm,” thotë Prof Varese. “Por shqiptarët do të organizonin prodhimin dhe mbrojtjen e tij.”
Ajo që duhej, megjithatë, ishin punëtorë për fermat e kanabisit. Për të stafuar operacionet e tyre, bandat filluan të synonin meshkujt në zonat e varfra rurale të Shqipërisë, ku shkalla e papunësisë ishte e lartë, duke ofruar punë të paspecifikuar në MB dhe një udhëtim falas, nëse ilegale, në vend.
Ashtu si me tregtinë e kokainës, në rrezik ishin shuma të mëdha. Vitin e kaluar, ekipet e zbatimit të ligjit kryen një operacion të koordinuar për të prishur atë që NCA e quajti “kriminaliteti shqiptar në Mbretërinë e Bashkuar”, duke sekuestruar pothuajse 200,000 bimë kanabisi në të gjithë vendin, me një vlerë rruge nga 115 milion deri në 130 milion £. Më shumë se 450 persona u akuzuan për vepra, duke përfshirë furnizimin e drogës, pastrimin e parave dhe mbajtjen e armëve.
Grupet kriminale shqiptare janë tashmë kombësia e huaj më dominuese e përfshirë në kultivimin komercial të kanabisit në Britaninë e Madhe, pasi kanë zgjeruar ndikimin e tyre pjesërisht duke bashkëpunuar me bandat britanike me rrënjë në zonat e synuara.
Por kanabisi, si kokaina, është një treg masiv i nxitur nga kërkesa e madhe dhe ka shumë aktorë brenda tij, thekson Prof Varese.
“Edhe për shqiptarët është shumë e vështirë t’i kontrollojnë të gjitha, sepse [droga është] kaq e lehtë për t’u prodhuar. Nuk ka nevojë për shumë njohuri apo kapital.”
Edhe nëse grupet shqiptare të krimit të organizuar do të zhdukeshin, vetë krimi nuk do të zhdukej, shton ai. “Do të vinte dikush tjetër. Ka një kërkesë të madhe për produktin.”
Puna brenda rrjeteve të tilla nuk është gjithmonë vullnetare dhe viktimat e fshehura të aktiviteteve të grupeve janë shpesh vetë shqiptarët. Këta janë njerëz të zakonshëm që e gjejnë veten duke jetuar në mënyrë të paligjshme në Britani, nën kontrollin e kriminelëve dhe me frikën e ndëshkimit.
Një taktikë e zakonshme është “skllavëria e borxhit”, e cila ndodh kur bandat kriminale financojnë ose organizojnë udhëtimet e njerëzve në MB, dhe më pas i detyrojnë njerëzit të punojnë në çfarëdo cilësie që ata zgjedhin derisa borxhi të konsiderohet i paguar.
Ndërsa provat e drejtpërdrejta dhe përfundimtare që lidhin vetëm veshjet prej poliesteri me infertilitetin njerëzor janë të kufizuara, hulumtimet sugjerojnë se pëlhurat sintetike si poliesteri (i zakonshëm në veshjet sportive) mund të përmbajnë kimikate që prishin sistemin endokrin (EDC) që ndikon në shëndetin riprodhues, sipas “National Institutes of Health” – agjencia kombëtare e kërkimit mjekësor në SHBA.
Kimikatet nga plastika dhe pëlhurat mund të thithen përmes lëkurës, veçanërisht me djersën, duke hyrë potencialisht në qarkullimin e gjakut.
Ato ndërhyjnë në prodhimin dhe funksionin e hormoneve, të lidhura me një kohë më të gjatë deri në shtatzëni dhe rezultate të dobëta riprodhuese.
Vetë poliesteri mund të mos jetë fajtori i vetëm, por kimikatet e përdorura në prodhimin dhe trajtimin e tij, veçanërisht në veshjet sportive, janë një shqetësim i rëndësishëm për çrregullimet endokrine dhe pjellorinë tek burrat dhe gratë.
Poliesteri, një nga materialet më të zakonshme të veshjeve në botë, mund të mbartë rreziqe të fshehura shëndetësore përtej ndikimit të tij mjedisor.
I prodhuar nga plastika me bazë nafte, poliesteri shpesh përmban kimikate si ftalate – komponime të lidhura me çrregullime të sistemit endokrin.
Kur vishet direkt në lëkurë, këto kimikate mund të depërtojnë në trup, duke ngritur shqetësime në lidhje me ekspozimin afatgjatë.
Përveç kësaj, është edhe çështja e derdhjes së mikroplastikës: çdo larje lëshon fibra të vogla plastike në sistemin e ujit, duke kontribuar në ndotjen e përhapur në oqeane dhe zinxhirët ushqimorë.
Përtej shqetësimeve rreth kimikateve, hulumtimet e hershme sugjerojnë se poliesteri mund të ndikojë në pjellorinë njerëzore përmes efekteve elektrostatike dhe biologjike.
Studimet e kryera te kafshët, veçanërisht te qentë, kanë treguar ulje të pjellorisë së lidhur me kontaktin e zgjatur me veshjet e poliestrës.
Pëlhura sintetike mund të gjenerojë fusha elektrostatike të vazhdueshme, dhe megjithëse ndikimi i plotë biologjik i kësaj është ende duke u studiuar, gjetjet paraprake ngrenë pyetje të rëndësishme.
Ndërsa poliesteri vazhdon të dominojë gardërobën globale, nevojiten urgjentisht kërkime më të thella për të kuptuar shkallën e plotë të ndikimit të tij në shëndetin e njeriut.
U shpreh shqetësim për imazhin e “superioritetit” që do të përcillte jahti mbretëror që do të mbërrinte në portet irlandeze si pjesë e një vizite të diskutuar në verën e vitit 1996.
Një udhëtim i mundshëm tre-ditor në Irlandë nga Princi i atëhershëm i Uellsit, tani Mbret Charles III, u diskutua nga zyrtarët britanikë dhe irlandezë në mars përpara se të anulohej për shkak të shqetësimeve të sigurisë.
Dokumentet e publikuara nga Arkivat Kombëtare të Irlandës në Dublin tregojnë se, përpara se udhëtimi të anulohej, axhenda e vizitës ishte bërë “mjaft më e përpunuar” nga sa mendohej fillimisht.
Pastaj Taoiseach (kryeministri irlandez) John Bruton tha se Irlanda ishte “vendi i fundit” ku princi duhet të sillte jahtin mbretëror HMY Britannia.
Ai paralajmëroi se kjo do të krijonte një imazh të “bollëkut”.
HMY Britannia është ish-jahti mbretëror i monarkisë britanike dhe ishte në shërbim nga viti 1954 deri në vitin 1997.
Ambasadorja britanike Veronica Sutherland tha në një letër më 7 mars se Charles do të donte të mbërrinte në Britannia duke u futur në Gjirin e Galway mëngjesin e së premtes, më 28 qershor 1996.
“Në mbrëmje, ai do të donte të ofronte mikpritje në bordin e Britannias, e cila më pas do të lundronte vonë në mbrëmje për një fundjavë private në Kerry dhe Cork, pasi të kishte zbritur mysafirët,” tha ajo.
Në përgjigje, gjithashtu më 7 mars, sekretari i qeverisë Frank Murray tha se udhëtimi ishte “shumë më i gjatë” nga sa ishte sugjeruar fillimisht, i cili përfshinte një vizitë në portin Haulbowline në Co Cork.
Ai tha se ata dukeshin se kishin “pak mundësi tjetër veçse të vazhdonin me programin”, përveç nëse kishte konsiderata sigurie ose politike.
Por Bruton i përcolli shqetësimet e tij në një përgjigje të shkruar me dorë z. Murray, ku pyeste veten nëse mbërritja e jahtit mbretëror në Galway do të nxiste debat rreth porteve të Traktatit.
“Mendoj se simbolika e mbërritjes së jahtit mbretëror në Gjirin e Galway nuk është e mirë”, tha ai, duke zëvendësuar fjalën “e mirë” me fjalën e hequr “e shkëlqyer”.
“A do të ringjallë debatet rreth ‘porteve’ në vitet ’30?
“Jahti sugjeron luks dhe superioritet. Nuk është imazhi që duhet të përçohet.
“Pse princi nuk mund të fluturojë me aeroplan në një nga aeroportet rajonale? Kjo do t’u jepte atyre një nxitje komerciale.”
“Jahti, mendoj, është i diskutueshëm kohët e fundit në Britani për shkak të kostos së tij. Irlanda është vendi i fundit ku ai duhet ta sjellë atë.”
Më 19 mars, z. Murray i shkroi një letër kryeministrit ku tha se i kishte përcjellë znj. Sutherland shqetësimet e qeverisë irlandeze në lidhje me vizitën e propozuar.
Ai tha se përcolli gjithashtu shqetësime për sigurinë, për të cilat nuk kishte një “pikëpamje të konsideruar” në takimin e fundit.
Një vizitë e rishikuar “e zvogëluar” pritej “ndoshta brenda një jave”, shtoi ai.
Udhëtimi u anulua më vonë pasi pala irlandeze “kishte shprehur shqetësim për rreziqet” me të cilat do të përballej Charles nëse vizita do të zhvillohej pa një armëpushim të IRA-s.
Dokumenti, i publikuar nga Arkivat Kombëtare në Kew në vitin 2020, sinjalizoi gjithashtu se nëse Charles do të përdorte Britannia gjatë vizitës, ajo do të “ishte e padëshiruar për disa pjesë të popullsisë”.
“Rreziqet tani duket se i tejkalojnë çdo përfitimi”, përfundoi ajo.
Në një dosje të veçantë nga viti 2003, u kërkua leje që anija e Marinës Britanike, HMS Ark Royal, të ankorohej në Dublin.
Kryeministri Bertie Ahern e hodhi poshtë kërkesën pasi një nëpunës i lartë civil paralajmëroi se një veprim i tillë do të perceptohej si një ndryshim në politikë “drejt shfaqjeve ushtarake britanike në juridiksionin tonë”, pasi anija ishte “një simbol i aftësisë detare britanike”.
“Vizitat nga anijet detare britanike tradicionalisht kanë qenë çështje të pakontrolluara, por prania e Ark Royal në Dublin, fjalë për fjalë, do të ishte një ngjarje kryesore që me siguri do të ndiqej nga një publikim i gjerë, përfshirë edhe në lidhje me rolin e saj në luftën e Irakut”, vuri në dukje zyrtari.
Nëpunësi civil tha se besonte që kërkesa duhej të refuzohej, por tha se për shkak të rëndësisë së saj, ajo duhet t’i drejtohej ministrit përkatës.
Në faqen e parë të dokumentit trefaqësh, një shënim i shkruar me dorë thekson “komentin e kryeministrit në faqen 3”.
Në faqen tre ka një rresht të shkruar me dorë: “pikëpamja ime është ‘jo’.”
Shkëmbimi mund të gjendet në Arkivat Kombëtare të Departamentit të Punëve të Jashtme të Irlandës, nën dosjet me numra 2023/50/509 dhe 2025/127/106.
HMY Britannia është aktualisht e ankoruar në Leith në Edinburg dhe është bërë një atraksion turistik.
nga Sam Woodhouse
Brigitte Bardot, e cila vdiq në moshën 91-vjeçare, fshiu nga kinemaja portretizimin e qetë të grave të viteve 1950, duke ardhur për të personifikuar një epokë të re të çlirimit seksual.
Në ekran, ajo ishte një koktej francez i sharmit prej koteleje dhe sensualitetit kontinental. Një botim e quajti atë “princesha e fryrë dhe kontesha e “eja këtu”, por ishte një imazh që ajo filloi ta urrente.
E reklamuar pa mëshirë si një simbol seksi hedonist, Bardot u zhgënjye nga ambicia e saj për t’u bërë një aktore serioze. Përfundimisht, ajo braktisi karrierën e saj për të bërë fushatë për mirëqenien e kafshëve.
Vite më vonë, reputacioni i saj u dëmtua kur bëri fyerje homofobike dhe u gjobit disa herë për nxitje të urrejtjes racore. Djali i saj e paditi gjithashtu për dëmtim emocional pasi ajo tha se do të kishte preferuar të “lindte një qenush të vogël”.
Ishte një shenjë në kujtimin e një ikone, e cila – në kulmin e saj – i vuri në plan të parë bikinit, dëshirën femërore dhe kinemanë franceze.
Brigitte Anne-Marie Bardot lindi në Paris më 28 shtator 1934.
Ajo dhe motra e saj, Marie-Jeanne, u rritën në një apartament luksoz në lagjen më luksoze të qytetit.
Prindërit e saj katolikë ishin të pasur dhe të devotshëm, dhe kërkonin standarde të larta nga fëmijët e tyre.
Miqësitë e vajzave mbikëqyreshin nga afër. Kur ato thyenin vazon e preferuar të prindërve të tyre, ato rriheshin me kamzhik si ndëshkim.
Ndërsa trupat gjermane pushtuan Parisin gjatë Luftës së Dytë Botërore, Bardot e kaloi pjesën më të madhe të kohës në shtëpi, duke kërcyer me muzikë disqesh.
Nëna e saj e inkurajoi interesin e saj dhe e regjistroi në klasa baleti që në moshën shtatë vjeç.
Mësuesi i saj në Konservatorin e Parisit e përshkroi atë si një nxënëse të shkëlqyer dhe ajo vazhdoi të fitonte çmime.
Jeta si një ‘eune fille’
Por Bardot e ndiente jetën klaustrofobike. Në moshën 15 vjeç, ajo kujtoi më vonë: “Po kërkoja diçka, ndoshta një përmbushje të vetes”.
Një mik i familjes e bindi të pozonte për kopertinën e Elle, revistës kryesore të grave në Francë, dhe fotografitë shkaktuan një sensacion.
Në atë kohë, gratë në modë kishin flokë të shkurtër, i kombinonin me kujdes aksesorët dhe vishnin xhaketa të qepura me kujdes e rroba mbrëmjeje prej mëndafshi.
Flokët e Brigitit i rridhnin rreth shpatullave. Me trupin e hollë dhe atletik të balerinës, ajo nuk ngjante aspak me shoqet e saj modele.
E fotografuar me një seri veshjesh rinore dhe moderne, ajo u bë personifikimi i një stili të ri “jeune fille” (vajze e re).
Në moshën 16-vjeçare, ajo e gjeti veten vajzën më të famshme të kopertinës në Paris.
Fotografitë e saj tërhoqën vëmendjen e regjisorit të filmit Marc Allegret, i cili i udhëzoi asistentit të tij, Roger Vadim, ta gjurmonte atë.
Testet e ekranit nuk patën sukses, por Vadim – i cili ishte gjashtë vjet më i madh – e mori atë, fillimisht si të mbrojturën e tij dhe më pas si të fejuarën e tij.
Ata filluan një aferë të fortë, por kur prindërit e Bardot e morën vesh, e kërcënuan se do ta dërgonin në Angli.
Roger Vadim, ‘ujku i saj i egër’
Në shenjë hakmarrjeje, ajo u përpoq t’i jepte fund jetës, por u zbulua dhe u ndalua në kohë.
Brigitte ishte e dashuruar me regjisoren aspirante.
Ai i dukej asaj si një “ujk i egër”.
“Ai më shikoi, më frikësoi, më tërhoqi dhe unë nuk dija më se ku isha”, shpjegoi ajo më vonë.
Nën një presion të tillë, prindërit e saj u dorëzuan, por e ndaluan çiftin të martohej derisa Brigitte të mbushte 18 vjeç.
Sapo u kalua ky moment historik, çifti eci drejt altarit.
Duke u bërë një ikonë
Vadim filloi ta shndërronte Bardot në yllin që ai besonte se ajo mund të ishte.
Ai ia shiti fotot e dasmës së tyre revistës Paris-Match dhe e udhëzoi atë se si të performonte në publik.
Ai e ndihmoi gruan e tij të re të gjente role të vogla në një duzinë filmash të vegjël, shpesh duke luajtur role të dashura femra të fryra, por të pafajshme.
Por, deri në vitin 1956, ajo ishte kryesisht e famshme për pozimin me bikini – deri atëherë një veshje e ndaluar në Spanjë, Itali dhe pjesën më të madhe të Amerikës për shkak se ishte në kufijtë e etikës – dhe për popullarizimin e modelit të flokëve në formë koshereje bletësh.
Pastaj erdhi peroksidi dhe pjesa që e bëri atë një yll.
Atë vit, filmi i parë i Vadimit, “Dhe Zoti krijoi gruan”, u shfaq në Paris. Ai dështoi të fitonte para në Francë, por shkaktoi trazira në Shtetet e Bashkuara.
Në një vend të mësuar me Doris Day-n, Bardot ishte një sensacion.
Personazhi i saj ndjek orekset e saj seksuale, pa turp, siç bëjnë burrat. Ajo kërcen zbathur në një gjendje transi, lëkura e saj shkëlqen nga djersa, me flokët e saj të krehura të çrregullta dhe të lëshuara.
Mungesa e saj e frenimit shkakton shembjen e rendit shoqëror; jashtë kinemasë, reagimi ishte po aq intensiv.
Ekzistencialistja Simone de Beauvoir e cilësoi atë si një ikonë të “lirisë absolute” – duke e ngritur Brigitte në statusin e një filozofie.
Por shumica morale amerikane u mobilizua. Filmi u ndalua në disa shtete dhe gazetat e denoncuan shthurjen e tij.
Për audiencën, Bardot u bë e padallueshme nga personazhi që luante. Paris-Match e quajti atë “imorale nga koka te këmbët”.
Dhe kur Bardot iku me bashkë-yllin e saj, Jean-Louis Trintignant, imazhi i saj si një libertine e shfrenuar ishte i pashmangshëm.
Ajo u divorcua nga Vadimi, i cili reagoi ashtu siç mund të reagonte vetëm një francez.
«Preferoj të kem atë lloj gruaje», tha ai, «duke e ditur se ajo është jobesnike, sesa të kem një grua që më donte mua dhe askënd tjetër».
Ai vazhdoi të punonte përsëri me Bardot, dhe më vonë jetoi me Catherine Deneuve dhe u martua me Jane Fonda.
Një nënë e pavullnetshme
Në vitin 1959, Brigitte – pas disa historive dashurie – u martua me aktorin Jacques Charrier, me të cilin luajti në filmin Babette Goes To War.
Çifti pati një djalë, Nicolas, por Bardot e urrente shtatzëninë e saj: duke e goditur veten vazhdimisht në stomak dhe duke iu lutur mjekut për morfinë për të shkaktuar një abort.
“E pashë barkun tim të sheshtë dhe të hollë në pasqyrë si një mik i dashur mbi të cilin isha gati të mbyllja kapakun e një arkivoli”, kujtoi ajo më vonë.
Pas divorcit të pashmangshëm, Nikolasi nuk e pa nënën e tij për dekada të tëra.
Ai e paditi Bardot për dëmtim emocional kur ajo botoi një autobiografi në të cilën deklaroi se do të kishte preferuar të “lindte një qen të vogël”.
Brigitte ishte tani aktorja më e paguar në Francë, me disa që sugjeronin se ajo ishte më e vlefshme në aspektin e tregtisë së jashtme sesa në industrinë e makinave të vendit.
Por ajo donte të merrej seriozisht si aktore. “Nuk kam pasur shumë mundësi të aktroj,” u ankua ajo, “kryesisht më është dashur të zhvishem.”
Ajo filloi të tërhiqte vëmendjen e regjisorëve më të respektuar të Evropës, duke fituar vlerësime kritike në dramën e fuqishme të Valës së Re të Jean-Luc Godard, Le Mépris (Përçmimi).
Por cilësia e përgjithshme e punës së saj ishte e përzier, veçanërisht kur ajo guxoi të dilte jashtë Francës dhe në Hollywood.
Një martesë e tretë, me një playboy milioner gjerman, u pasua nga një sërë të dashurash – megjithëse, në mënyrë të pazakontë, ajo e refuzoi Sean Connery-n.
Ajo bëri dhjetëra albume, së bashku me Serge Gainsbourg dhe Sacha Distel.
Me Gainsbourg, ajo regjistroi këngën shqetësuese “Je T’aime… Moi Non Plus”, megjithëse iu lut atij të mos e publikonte.
Një vit më vonë, ai e riregjistroi këngën me aktoren britanike, Jane Birkin. Ajo u bë një hit i madh në të gjithë Evropën, me versionin e Bardot që mbeti i fshehur për 20 vjet.
Aktivist për të drejtat e kafshëve
Pas gati 50 filmash, ajo njoftoi se po tërhiqej për t’ia kushtuar jetën mirëqenies së kafshëve në vitin 1973.
“Ua dhashë bukurinë dhe rininë time burrave,” tha ajo. “Do t’ua jap mençurinë dhe përvojën time kafshëve.”
Ajo mblodhi 3 milionë franga (atëherë rreth 300,000 paund) për të themeluar Fondacionin Brigitte Bardot, duke nxjerrë në ankand bizhuteritë dhe memorabiliet e saj filmike.
Bardot – ose BB siç njihej në Francë – bëri fushatë kundër vrasjes vjetore të fokave në Kanada dhe irritoi disa nga bashkatdhetarët e saj duke dënuar ngrënien e mishit të kalit.
Ajo u bë vegjetariane, sulmoi qeverinë kineze për “torturimin” e arinjve dhe shpenzoi qindra mijëra dollarë për një program për të sterilizuar qentë endacakë rumunë.
Një fund i trazuar për një jetë të trazuar
Në vitet e saj të mëvonshme, ajo u ndoq penalisht në disa raste për urrejtje racore.
Ajo kundërshtoi mënyrën se si fetë islame dhe hebraike i therin kafshët për ushqim.
Por mënyra se si ajo i shprehu kritikat e saj ishte e pafalshme dhe – në fakt – e paligjshme.
Në vitin 1999, ajo shkroi se “atdheu im është pushtuar nga një mbipopullim i të huajve, veçanërisht myslimanëve”. Kjo e dënoi Bardot me një gjobë të madhe.
Ajo vazhdoi të kritikonte martesat ndëretnike dhe të fyente burrat gej të cilët, sipas saj, “luajnë të pasmet, ngrenë gishtat e vegjël lart dhe me zërat e tyre të vegjël kastratosë ankohen për atë që i kanë bërë ata heteroseksualë të tmerrshëm”.
Bardot ishte aq shpesh në gjykatë saqë, në vitin 2008, prokurori deklaroi se ishte “i lodhur” nga ngritja e akuzave kundër saj.
Në vitet 1960, Brigitte Bardot u zgjodh si fytyra zyrtare e Marianne, emblemës së lirisë franceze.
Pastaj ajo vetë u bë një ikonë: një grua e bukur, e çliruar dhe moderne që refuzoi të konformohej me stereotipet e vjetruara.
Pas tre martesave të dështuara dhe disa tentativave për vetëvrasje, ajo hoqi dorë nga vëmendja për të bërë fushatë kundër mizorisë ndaj kafshëve. Për habinë e saj, magjepsja e medias me të vazhdoi, edhe kur fama u bë famëkeqe.
Ajo la pas bashkëshortin e saj të katërt, Bernard d’Ormale, një ish-këshilltar i politikanit të ndjerë të ekstremit të djathtë Jean-Marie Le Pen.
Dhe, në një fund të trazuar të një jete të trazuar, mendimet politike të Bardot bënë që ajo t’i kalonte vitet e fundit si një grua gjysmë e vetmuar duke luftuar akuzat për urrejtje racore në gjykata.
Zbulohet pas 12 vitesh, çfarë tha Michael Schumacher para se të aksidentohej
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
20 pikat e Zelenskyt për t’i dhënë fund luftës, Rusia kundër!
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
Autoboti i pastrimit të ujërave të zeza, po shpërndan ujë për qytetarët në Vlorë
Strakosha në formë të jashtëzakonshme, AEK-u gjen stabilitet. Garanci edhe për Kombëtaren
I dhanë mundësinë të krijojë qeverinë pa opozitën, Kurti mesazh falënderues për të gjithë votuesit e LVV: U jemi mirënjohës përjetë
Vlora 4 ditë pa ujë, kryetarja e bashkisë: Defekti, fatkeqësi natyrore. Ujësjellësi s’është në varësinë tonë, protestën po e bën opozita
Peskov: Rusia pajtohet me vlerësimin e Trump, bisedimet në fazën përfundimtare
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
Shpërthimi në Shkodër, OSHEE përgënjeshtron Policinë: Nuk ka ndodhur për shkak të boksit të matësve në pallat
Berisha: Nuk ka forcë në botë që e mban në pushtet Edi Ramën në qoftë se ne i pushtojmë sheshin. Kjo është rruga!
“Kurti fitues pas muajsh bllokade politike”, BBC: Normalizimi i marrëdhënieve me Brukselin dhe Uashingtonin në axhendën e qeverisë së re
Kush është “zbatuesi hije” i Shtëpisë së Bardhë me ndikim të jashtëzakonshëm te Trump
Përfundon numërimi i votave për subjektet politike, nis numërimi për kandidatët në 38 Qendra Komunale
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri
Princi William dhe Kate Middleton vendosën vijë sigurie 9.6km rreth rezidencës së tyre të re, reagojnë banorët e zonës: Masa të tepruara dhe pa konsultim
Hetimet për atentatin e Rinasit, burime: Autorët pasi dogjën mjetin që përdorën në krim u larguan me ambulancë
Spitalet paralajmëruan se kriza e kujdesit në fund të jetës kërcënon trajtimin
Përplasjet kufitare Taxhikistan-Taleban: Çfarë fshihet pas tyre, pse ndikojnë në Kinë?
Dalin Exit Poll-et e para, Vetëvendosja rikonfirmohet forcë e parë, Hamza 23.9 përqind, Abdixhiku 16.1 përqind
Titujt e gazetave në UK
Disidenti egjiptian kërkon falje për tweets, ndërsa konservatorët kërkojnë dëbim nga Mbretëria e Bashkuar
-
Albania2 days ago
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
-
UK4 hours agoFOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
-
Albania5 hours agoU kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
-
Sports3 hours agoIsh-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
-
UK2 days ago
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
-
Albania20 hours ago
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
-
Albania20 hours ago
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
-
Albania21 hours ago
“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri