Bota
Mars 1985: Një PERESTROJKË si revolucion dhe puçi, që për pak ndaloi gjithçka
Mikhail Gorbaçov dhe fundi i Bashkimit Sovjetik
Që Mikhail Gorbaçov do të merrte detyrën e sekretarit të Partisë Komuniste Sovjetike, kjo nuk ishte aspak në diskutim. Ai e ushtronte këtë rol faktikisht edhe kur Konstantin Çernenko ishte ende gjallë, i ulur në fronin e numrit një të “nomenklaturës” ruse.
Por liturgjia e sinodit të kuq kërkonte respektimin e ritualeve të pandryshueshme. Në plenumin e Partisë më 11 mars 1985, fjalimet e “zgjedhësve të mëdhenj” filluan në ora 9:45 dhe – me një pauzë të shkurtër për çajin e zi në samovar – vazhduan për 11 orë. Secili, me tonin më të fortë që mundej, përshkroi portretin ideal të udhëheqësit të ri të partisë, por vetëm me deklaratën e fundit u shpall emri i kandidatit, i cili – duke qenë gjithashtu i vetmi – nuk linte asnjë hapësirë për zgjedhje. Asnjë nga këta “apparatçikë” nuk mund të kishte imagjinuar se personi që sapo ishte emëruar, do të ishte sekretari i fundit i Partisë dhe, akoma më keq, do të ishte ai që do të shkruante kapitullin e fundit të Bashkimit Sovjetik.
Gorbaçovi vinte nga shkolla komuniste e regjimit: kishte diplomë në jurisprudencë dhe bujqësi, ishte anëtar i Politbyrosë dhe i bindur se ishte pjesë e superioritetit moral që Moska kishte pretenduar gjithmonë.
Megjithatë, si kryetar i delegacioneve jashtë vendit, ai kishte kuptuar se socializmi i Leninit dhe Stalinit kishte filluar të humbiste frymë përballë kapitalizmit – sistemit që ai vetë e urrente, por që kishte një avantazh të dukshëm.
Ishte e nevojshme të ndryshohej, jo për të hedhur tutje një eksperiencë politike tek e cila vazhdonte të besonte. Përkundrazi, ai synonte ta modernizonte duke e përshtatur me kohën. Mendonte për ndërhyrje të vogla në strukturat që ishin bërë të ngurta dhe disa ndryshime të vogla “kozmetike”. Një “riprojektim”, por jo i dukshëm. Ndryshimet nuk do të preknin thelbin e doktrinës.
Hapi i parë kishte të bënte me transformimin e federatës sovjetike nga “Bashkimi i Republikave Socialiste Sovjetike” në “Bashkimin e Shteteve Sovrane”, ku secili shtet do të kishte më shumë autonomi. Kjo reformë u pranua nga Ukraina, Bjellorusia, Moldavia, Armenia dhe disa shtete të tjera, sepse në thelb nuk ndryshonte shumë nga situata ekzistuese.
Megjithatë, shtetet balltike (Estonia, Lituania dhe Letonia) nuk e pranuan këtë projekt, duke e konsideruar të pasigurt dhe pa asnjë garanci. Shtete të tjera nuk u përgjigjën fare.
Një problem tjetër ishte stili i tij i ri i qeverisjes, ku përpiqej të shmangte burokracinë e rëndë të liderëve të kaluar. Në një takim në Leningrad, më 17 maj 1985, Gorbaçovi e përmbylli asamblenë me një fjalim të improvizuar, duke lexuar vetëm disa faqe të përgatitura më parë. Ai ftoi të pranishmit të ridimensiononin aktivitetet e tyre në përputhje me nevojat e një epoke të re. Ishte hera e parë që ai përdori termin “Perestrojka”, i cili do të bëhej simboli i reformave të tij dhe që do të thoshte “ristrukturim”, ose “riformatim”, por në raportet zyrtare, termi “Perestrojka” mori një kuptim shumë më të gjerë, gati revolucionar, duke u interpretuar si “rikonstruksion”, sikur të bëhej fjalë për shembjen e një ndërtese të vjetër, për të ngritur një të re me natyrë krejt të ndryshme.
Në një takim tjetër më 23 janar 1986, gjatë një mbledhjeje me drejtuesit e PCUS (Partia Komuniste e Bashkimit Sovjetik), ai i ftoi të mos i fshihnin vështirësitë në qeverisjen e vendit. Gorbaçovi përdori termin “Glasnost”, që nënkuptonte “transparencë”, një qasje e drejtpërdrejtë, pa mashtrime dhe manipulime. Megjithatë, ky term u zgjerua me kuptime që shkonin përtej synimeve të tij fillestare. Në këtë pikë, ai u detyrua të luante një rol që nuk e kishte zgjedhur vetë, por që të tjerët ia kishin imponuar.
Megjithatë, ky proces i hapjes u prit me entuziazëm nga Perëndimi. Presidenti i SHBA-ve, Ronald Reagan, nisi me të një seri bisedimesh për të kufizuar prodhimin e armëve bërthamore dhe për të reduktuar arsenalet ekzistuese. Gorbaçovi gjithashtu takoi Papën Gjon Pali II, i cili, për komunistët, ishte “Papa polak”, një figurë e fuqishme nga një vend që gjithmonë kishte sfiduar Moskën.
Duke promovuar paqen dhe vëllazërimin, si mund të vazhdonte Gorbaçovi të luftonte në ferrin e Afganistanit? Ai urdhëroi tërheqjen e trupave sovjetike nga territori afgan, pavarësisht kundërshtimeve të komandantëve ushtarakë, dhe kërkoi që ky proces të përshpejtohej.
Lufta, e cila kishte nisur në vitin 1979, gjatë drejtimit të Leonid Brezhnjevit, ishte zhgjatur shumë. Më 15 shkurt 1989, komandanti i fundit sovjetik, gjenerali Boris Gromov, kaloi i vetëm dhe në këmbë mbi urën e lumit Amu Darja, që ndante Afganistanin nga Bashkimi Sovjetik.
Për udhëheqësit e lartë të ushtrisë, kjo ishte një humbje e madhe. Për oligarkinë sovjetike, e cila vazhdonte t’i përmbahej modelit autoritar komunist, Gorbaçovi ishte bërë një pengesë e padëshiruar. Ky “kurs i ri politik” që ai kishte ndërmarrë, sipas tyre, kishte poshtëruar fuqinë e madhe sovjetike.
Rusia, e cila dikur mbante gjysmën e botës të nënshtruar, tani përballej me një dilemë: për të rikthyer rolin e saj si superfuqi, duhej të kthente orën pas.
Më 19 gusht 1991, Gorbaçovi ndodhej në Krime, duke reflektuar dhe përgatitur dokumente për takimet e ardhshme. Papritur, u izolua në vilën e tij, dhe për dy ditë e gjysmë u duk sikur gjithçka ishte humbur.
Grushti i shtetit ishte orkestruar nga figura kyçe të nomenklaturës sovjetike, njerëz që kishin poste të larta, përfshirë Vladimir Krjuçkovin, kreun e shërbimeve sekrete, Valentin Pavlovin, kryeministrin, Dimitrij Jazovin, ministrin e mbrojtjes, dhe Boris Pugon, ministrin e brendshëm. Ndër organizatorët e komplotit ishte edhe Valerij Boldini, sekretari personal i vetë Gorbaçovit.
Në Moskë, zëvendëspresidenti Gennadij Janaev shpalli marrjen e pushtetit, duke hyrë me forcë në zyrat e telekomunikacionit dhe duke kontrolluar mediat. Televizionet transmetuan deklaratat e tij, duke e justifikuar këtë veprim si të domosdoshëm për të ndaluar reformat e rrezikshme të Gorbaçovit.
Por gjithçka mori një kthesë të papritur.
Deklarata e Janaevit në televizion, në vend që ta qetësonte popullin, i alarmoi edhe më shumë njerëzit, duke shkaktuar protesta të fuqishme. Mijëra njerëz dolën nëpër rrugë, jo vetëm për të mbrojtur Gorbaçovin, por për të sfiduar komplotistët.
Në Moskë dhe Leningrad u organizuan demonstrata spontane. Por goditja fatale për puçistët erdhi nga vetë ushtria. Ushtarët refuzuan të hapnin zjarr ndaj manifestuesve dhe njësitë e blinduara dezertuan. Një sulm i planifikuar ndaj Dumës (parlamentit sovjetik), i organizuar nga KGB-ja, u anulua, sepse trupat refuzuan të ekzekutonin urdhrat.
Në një akt dramatik, njësitë ushtarake që fillimisht mbështetën grushtin e shtetit u kthyen 180 gradë dhe u vendosën në mbrojtje të Parlamentit, duke drejtuar topat nga jashtë.
Në atë moment vendimtar, mbi një tank të blinduar u ngjit Boris Jelcini. Duke iu drejtuar turmës, ai i nxiti njerëzit të rezistonin ndaj puçit dhe të mbronin lirinë që po përpiqeshin të fitonin.
Në ato ditë të tensionuara, dukej sikur fituesi i vërtetë ishte pikërisht Jelcini. Doli nga përballja si një figurë e fuqishme dhe nënshkroi një sërë dekretesh ekzekutive, duke shpallur të jashtëligjshme Partinë Komuniste dhe simbolin e saj, flamurin me drapërin dhe çekanin.
Në Moskë dhe në të gjithë Rusinë, u ngritën flamujt e rinj me ngjyrat e kuqe, bardhë dhe blu.
Por gjithçka ishte vetëm një iluzion. Euforia e fitores nuk zgjati shumë. Dhe, në krye të shtetit, pas epokës së Jelcinit, erdhi Vladimir Putin.
Formalisht, ai nuk u kthye në komunizmin e vjetër, por në praktikë, ai gjeti mënyra për të përdorur mjetet e atij sistemi për të konsoliduar pushtetin e tij.
Fjalët si “demokraci”, “hapje” dhe “transparencë” nuk u fshinë nga fjalori, por mbetën thjesht fraza boshe, të përshtatshme vetëm për poetët që shkruanin me frymëzim lirik. Kjo do të thoshte se, edhe pse puçistët e vitit 1991 humbën në atë betejë, vizioni i tyre për autoritarizmin u kthye fuqishëm.
Epoka e Gorbaçovit kishte marrë fund. / bota.al
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky ka prezantuar një plan me 20 pika për t’i dhënë fund luftës me Rusinë, të cilin e ka cilësuar si “përpjekjen më të mirë” për arritjen e paqes. Drafti, i diskutuar së fundmi me përfaqësues të SHBA-ve dhe i paraqitur edhe ish-presidentit amerikan Donald Trump, konsiderohet rreth 90% i përfunduar, por mbetet ende i hapur për disa çështje kyçe.
Plani përfshin një sërë masash që synojnë stabilizimin e situatës në Ukrainë dhe parandalimin e një përshkallëzimi të ri të konfliktit.
Çfarë parashikon plani?
Mes pikave kryesore janë ngrirja e vijës së frontit, krijimi i një ushtrie të fuqishme ukrainase prej rreth 800 mijë trupash, e mbështetur financiarisht nga partnerët perëndimorë, si dhe vendosja e garancive të forta të sigurisë, të ngjashme me nenin 5 të NATO-s.
Gjithashtu, parashikohet anëtarësimi i Ukrainës në Bashkimin Europian, me kërkesën që të përcaktohet një afat i qartë për këtë proces. Kievi kërkon që kjo të jetë një garanci politike dhe strategjike për të ardhmen e vendit.
Siguria dhe garancitë ndërkombëtare
Plani përfshin një marrëveshje dypalëshe sigurie me Shtetet e Bashkuara dhe mbështetje ushtarake nga vendet evropiane, përfshirë mbrojtjen ajrore, tokësore dhe detare. Gjithashtu, parashikohet krijimi i një mekanizmi monitorimi për të shmangur rifillimin e luftimeve dhe për të garantuar respektimin e marrëveshjes.
Një tjetër element i rëndësishëm është lirimi i të gjithë robërve të luftës dhe civilëve të ndaluar, si dhe organizimi i zgjedhjeve pas arritjes së një marrëveshjeje paqeje.
Donbasi, nyja më e ndërlikuar
Rajoni i Donetskut mbetet pika më e vështirë e negociatave. Kievi refuzon çdo skenar që parashikon dorëzimin e territoreve të pushtuara dhe propozon krijimin e një zone të çmilitarizuar, ku të dyja palët të tërhiqen dhe siguria të garantohet nga forca ndërkombëtare.
Çështja e Zaporizhzhias
Një tjetër pikë e ndjeshme është centrali bërthamor i Zaporizhzhias, aktualisht nën kontroll rus. Zelensky propozon që ai të funksionojë si një “joint venture” mes Ukrainës dhe Shteteve të Bashkuara, me administrim të përbashkët dhe mbikëqyrje ndërkombëtare. Sipas tij, kjo do të garantonte sigurinë energjetike dhe do të shmangte rreziqet e një aksidenti bërthamor.
Qëndrimi i Moskës
Nga ana tjetër, Moska ka reaguar me tone të ashpra. Presidenti rus Vladimir Putin ka deklaruar se Perëndimi po përpiqet ta detyrojë Ukrainën të pranojë kushte të pafavorshme, ndërsa ka paralajmëruar se Rusia do të vazhdojë operacionet ushtarake nëse nuk arrihet një marrëveshje “e pranueshme”.
Putin ka theksuar se kontrolli i plotë i rajonit të Donetskut mbetet një nga objektivat strategjikë të Rusisë, duke e konsideruar atë një zonë kyçe për sigurinë dhe interesat e saj.
Kremlini tha se pajtohet me Presidentin e SHBA-së, Donald Trump, se bisedimet për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë janë në fazën përfundimtare.
I pyetur nga gazetarët nëse Moska ndan vlerësimin e Trump pas bisedimeve me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky, zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov u përgjigj: “Sigurisht”.
Peskov refuzoi të komentojë mbi idenë e një zone të lirë ekonomike në Donbas ose mbi të ardhmen e termocentralit bërthamor Zaporizhzhia, i cili kontrollohet nga Rusia, duke thënë se Kremlini e konsideronte të papërshtatshme.
“Për momentin, nuk e konsiderojmë të nevojshme të japim detaje”, tha ai.
Sipas tij Ukraina duhet të tërheqë trupat e saj nga pjesa e Donbasit që ende e kontrollon nëse dëshiron paqe dhe se nëse Kievi nuk arrin një marrëveshje, atëherë do të humbasë edhe më shumë territor.
Putin dhe Trump folën të dielën përpara takimit të Trump në Miami me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelenskiy. Zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov tha se një tjetër telefonatë ishte planifikuar shumë shpejt.
Presidenti Trump ishte i lodhur. Gjatë një takimi me ligjvënësit e grupit republikan në Shtëpinë e Bardhë gjatë verës, Trump qortoi ashpër kreun e House Freedom Caucus, Andy Harris, sepse kishte ngritur shqetësime rreth legjislacionit kryesor të presidentit për taksat dhe shpenzimet. Trump kërkoi që Harris të rreshtohej…pastaj presidenti u largua papritur nga dhoma, sipas njerëzve që morën pjesë në takim.
Pasi Trump u largua, Harris e drejtoi zemërimin e tij te James Blair, një nga këshilltarët kryesorë të presidentit. Harris e akuzoi Blair-in se donte të gjente një sfidues republikan në zgjedhjet primare për ta rrëzuar atë.
“Unë thjesht punoj për presidentin, zotëri,” u përgjigj Blair, sipas njerëzve në dhomë. Ky nuk ishte një mohim.
Blair, një operativ 36-vjeçar qeros nga Florida, të cilin kolegët e përshkruajnë si intensiv dhe të zjarrtë, është bërë një figurë tejet e rëndësishme në mandatin e dytë të Trump-it, duke bindur ligjvënësit, duke zbatuar besnikërinë ndaj Trump-it, duke formësuar mesazhet e presidentit për shëndetësinë dhe ekonominë, si dhe duke orkestruar strategjinë e Shtëpisë së Bardhë për zgjedhjet e mesmandatit të vitit të ardhshëm.
Gjurmët e tij janë aq të dukshme në planin e rishpërndarjes së zonave të Republikanwve, saqë disa ndihmës të Shtëpisë së Bardhë i referohen atij si “Blairymandering.”
Titulli i Blair-it – zëvendësshef i stafit – nuk e pasqyron plotësisht ndikimin e tij. Ai ishte në mesin e shtatë zyrtarëve të lartë, përfshirë zëvendëspresidentin dhe Sekretarin e Shtetit, që përfaqësuan administratën ë një set fotografik të fundit për Vanity Fair. Ai e përshkroi veten si një “rojtar”.
“Presidenti mbështetet tek ai jashtëzakonisht shumë,” tha Russell Vought, drejtor i Zyrës së Menaxhimit dhe Buxhetit, në një intervistë.
Deri më tani, Blair i ka mbajtur republikanët kryesisht të bashkuar rreth Trump-it. Ai ndihmoi në sigurimin e kalimit të paketës së taksave dhe shpenzimeve të Trump-it, duke kufizuar largimet nga radhët e republikanëve të Kongresit dhe duke fituar mbështetjen e Harris dhe konservatorëve të tjerë.
Në një deklaratë, Harris tha se “mosmarrëveshjet nuk janë të pazakonta gjatë negociatave të nivelit të lartë” dhe e quajti punën e Blair-it “të lavdërueshme”. Një zëdhënëse e Harris hodhi poshtë pretendimin se kongresmeni ngriti mundësinë e një sfide në primare gjatë takimit në Shtëpinë e Bardhë.
Por përpara ka sfida të mëdha. Blair po përpiqet të shmangë humbje republikane në mesmandat. Blair po punon për të parandaluar thellimin e çarjeve në Partinë Republikane. Dhe ai do të duhet të bindë republikanët skeptikë dhe gjykatat që të pranojnë përpjekjet e tij për të riformuar hartat e Kongresit.
Jo më një “i ngurtë”
Blair u soll në fushatën presidenciale të Trump-it të vitit 2024 nga atëherë shefja e fushatës Susie Wiles, e cila tani shërben si shefe e stafit të Shtëpisë së Bardhë. Wiles dhe Blair më parë punuan për guvernatorin e Floridës, Ron DeSantis, dhe më vonë u ftohën me të pasi u larguan në fillim të vitit të parë të guvernatorit në detyrë.
Një nga punët e para të Blair-it për Trump-in gjatë primareve të vitit 2024 ishte sulmi ndaj DeSantis, shpesh duke përdorur informacione rreth guvernatorit që i kishte mbledhur duke punuar për të.
Pas atentatit ndaj Trump-it në korrik 2024, Blair ndonjëherë sillte një jelek antiplumb dhe një armë në punë, kujtojnë ish-ndihmësit e fushatës.
Blair fillimisht nuk kishte një marrëdhënie të ngushtë me Trump-in, i cili u thoshte ndihmësve në atë kohë se ai ishte “i ngurtë”. Por Trump e njohu Blair-in pas zgjedhjeve dhe tani flet me të rregullisht, sipas zyrtarëve të Shtëpisë së Bardhë.
Blair është kërkues, i prirur për të kritikuar dhe vazhdimisht në telefonin e tij, sipas njerëzve që e njohin. Disa në Uashington e quajnë atë “Orakulli” për shkak të njohurive të tij enciklopedike mbi të dhënat. Fjalitë e tij shpesh fillojnë me: “Presidenti dëshiron…”
“Ka një arsye pse Presidenti Trump e thërret zëvendësshefin e tij të stafit ‘James i Shkëlqyer’,” tha zëdhënësja e Shtëpisë së Bardhë Karoline Leavitt.
Blair ndonjëherë ka përqafuar rolin e “policit të keq”, duke u dërguar lajme të vështira për t’u gëlltitur ligjvënësve. Ai u tha republikanëve që kishin shqetësime rreth paketës së taksave dhe shpenzimeve se një votë kundër legjislacionit do ishte një votë kundër presidentit dhe axhendës së tij dhe do trajtohej si e tillë, sipas njerëzve të njohur me bisedat. Kjo u pa nga disa ligjvënës si një kërcënim.
Ai shpesh këshillon ligjvënësit republikanë se si duhet të votojnë, si duhet të drejtojnë fushatat, kur nuk duhet të kërkojnë poste më të larta dhe kur Trump është i zemëruar. Ai u kujton ligjvënësve se Trump është më popullor në rrethet e tyre sesa janë ata vetë, duke sjellë ndonjëherë sondazhe për të përforcuar argumentin e tij. Ndërsa Trump ka bërë presion për të hequr *”filibuster”-in, Blair është takuar privatisht me senatorët javët e fundit për të paraqitur ndryshimet e mundshme.
Blair ka filluar t’u japë këshilla anëtarëve mbi përballueshmërinë e jetesës që nuk përputhen gjithmonë me mesazhet publike të Trump-it, duke thënë se kjo çështje do jetë në qendër të zgjedhjeve të mesmandatit.
“Jo shumë respekt”
Taktikat e Blair-it kanë zemëruar disa në Kapitol Hill. Anëtarët janë ankuar privatisht se si Shtëpia e Bardhë nuk duket se e kupton që Kongresi është një degë e barabartë e qeverisë. Disa republikanë kanë njoftuar tërheqjen në vend që të përballen me rizgjedhjen, dhe të tjerë po e konsiderojnë tërheqjen, thanë republikanët e lartë të Hill-it.
Deputetja Marjorie Taylor Greene, që po tërhiqet, shprehu zemërim te zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë në fillim të këtij viti se Blair dhe ekipi i marrëdhënieve legjislative ishin përçmues ndaj saj. Zyra e saj nuk iu përgjigj kërkesave për koment.
“Nuk ka shumë respekt ndaj Kongresit”, tha Erick Erickson, një aktivist konservator.
Në një deklaratë të shkruar, Blair citoi nga fjalimi i përgatitur që Presidenti John F. Kennedy do mbante në Dallas ditën kur u vra: “Gjithmonë do ketë zëra disidentë në vend, duke shprehur kundërshtim pa alternativa, duke gjetur gabime por asnjëherë favor, duke parë errësirë në çdo anë dhe duke kërkuar ndikim pa përgjegjësi.”
Blair ka bërë presion mbi anëtarët në rrethe konkurruese që të kandidojnë për rizgjedhje pasi mori vesh se po planifikonin të tërhiqeshin ose të kërkonin një zyrë tjetër. Ndonjëherë, bisedat janë nxehur. Ai e shkurajoi ligjvënësin Mike Lawler nga kandidimi për guvernator në Nju Jork, dhe këshilloi deputetin Bill Huizenga kundër kandidimit për Senat në Miçigan, duke zemëruar këtë të fundit.
“A është ai i drejtpërdrejtë? Sigurisht. Kjo është një gjë e mirë për sa më përket mua. Një nga problemet në Uashington është se shumë njerëz janë të butë,” tha Lawler. Blair u shpreh “shumë mirënjohës” që anëtarët dëgjuan.
Muajt e fundit, Blair e ka kthyer fokusin te zgjedhjet e mesmandatit. Ai dha një prezantim në PowerPoint mbi garat dhe strategjitë e veçanta për ndihmësit e Shtëpisë së Bardhë në Camp David. Dhe ai ka intervistuar kandidatë për dhjetëra gara potenciale, duke pyetur për besnikërinë e tyre ndaj Trump-it, nëse mbështesin axhendën e presidentit dhe si planifikojnë të fitojnë.
Blair e ka përshkruar veten te bashkëpunëtorët si “shumë djathtas”, por ai ndonjëherë i paraqet presidentit dhe ekipit të tij të dhëna që tregojnë dobësitë e mundshme politike të politikave të administratës. Ai ka informuar zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë mbi sondazhet që tregojnë se bastisjet e emigracionit që përqendrohen në dëbimin e kriminelëve do ishin më popullore sesa bastisjet me shtrirje të gjerë. Ai i dha Trump-it grafiqe së fundmi që tregonin se sa pesimistë ishin shumë amerikanë për ekonominë.
Në prill, Blair i prezantoi presidentit një plan agresiv për të rishikuar hartat e Kongresit në përpjekje për të mbajtur kontrollin republikan të Dhomës. Plani ishte guximshëm, por Trump-it i pëlqeu dhe i tha Blair-it të sulmonte.
Për javë të tëra, Blair u bëri presion ligjvënësve të Indianas, përfshirë kreun e Senatit shtetëror Rodric Bray, për të mbështetur një plan rishpërndarjeje të zonave të mbështetur nga Trump. Në një telefonatë natën para votimit, Blair e akuzoi Bray-n se po luante lojëra dhe po punonte kundër republikanëve. Bray i tha se rishikimi i hartave nuk ishte i duhur. Aleatët e Trump tani po paralajmërojnë të mos mbështesin krerët republikanë të shtetit në primare.
Wall Street Journal – Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
Zbulohet pas 12 vitesh, çfarë tha Michael Schumacher para se të aksidentohej
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
20 pikat e Zelenskyt për t’i dhënë fund luftës, Rusia kundër!
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
Autoboti i pastrimit të ujërave të zeza, po shpërndan ujë për qytetarët në Vlorë
Strakosha në formë të jashtëzakonshme, AEK-u gjen stabilitet. Garanci edhe për Kombëtaren
I dhanë mundësinë të krijojë qeverinë pa opozitën, Kurti mesazh falënderues për të gjithë votuesit e LVV: U jemi mirënjohës përjetë
Vlora 4 ditë pa ujë, kryetarja e bashkisë: Defekti, fatkeqësi natyrore. Ujësjellësi s’është në varësinë tonë, protestën po e bën opozita
Peskov: Rusia pajtohet me vlerësimin e Trump, bisedimet në fazën përfundimtare
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
Shpërthimi në Shkodër, OSHEE përgënjeshtron Policinë: Nuk ka ndodhur për shkak të boksit të matësve në pallat
Berisha: Nuk ka forcë në botë që e mban në pushtet Edi Ramën në qoftë se ne i pushtojmë sheshin. Kjo është rruga!
“Kurti fitues pas muajsh bllokade politike”, BBC: Normalizimi i marrëdhënieve me Brukselin dhe Uashingtonin në axhendën e qeverisë së re
Kush është “zbatuesi hije” i Shtëpisë së Bardhë me ndikim të jashtëzakonshëm te Trump
Përfundon numërimi i votave për subjektet politike, nis numërimi për kandidatët në 38 Qendra Komunale
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri
Princi William dhe Kate Middleton vendosën vijë sigurie 9.6km rreth rezidencës së tyre të re, reagojnë banorët e zonës: Masa të tepruara dhe pa konsultim
Hetimet për atentatin e Rinasit, burime: Autorët pasi dogjën mjetin që përdorën në krim u larguan me ambulancë
Spitalet paralajmëruan se kriza e kujdesit në fund të jetës kërcënon trajtimin
Përplasjet kufitare Taxhikistan-Taleban: Çfarë fshihet pas tyre, pse ndikojnë në Kinë?
Dalin Exit Poll-et e para, Vetëvendosja rikonfirmohet forcë e parë, Hamza 23.9 përqind, Abdixhiku 16.1 përqind
Disidenti egjiptian kërkon falje për tweets, ndërsa konservatorët kërkojnë dëbim nga Mbretëria e Bashkuar
Shuhet ikona Brigitte Bardot, biondja seksi që revolucionarizoi kinemanë në vitet ’50
-
Albania2 days ago
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
-
UK3 hours agoFOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
-
Albania4 hours agoU kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
-
Sports3 hours agoIsh-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
-
UK2 days ago
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
-
Albania19 hours ago
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
-
Albania19 hours ago
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
-
Albania20 hours ago
“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri