Distanca e duhur dhe shumë e bollshme nuk ekziston më në mënyrë të pashpjegueshme.
Presidenti rus Vladimir Putin u detyrua të pranonte ekzistencën e një situate të re.
Këtë treguan turmat të mërkurën në mbrëmje në Derbent, qyteti më i vjetër në Dagestan.
Presidenti zbriti në një shesh, në qendër të të cilit qëndronte një shatërvan multimedial i sapo inauguruar.
Ai jo vetëm përshëndeti mbështetësit që e prisnin, por u përzie me ta, duke i lejuar vetes selfie dhe madje edhe një puthje për një vajzë të adhurueshme, Fatima, e cila më pas u bë heroinë e çdo edicioni lajmesh.
Nuk kishte ndodhur që nga marsi 2020, kur Cari shkoi në Ivanovo, 300 kilometra në verilindje të Moskës, dhe bëri të njëjtën gjë, për të shuar frikën kolektive të COVID-it.
Para pandemisë, ishte një skenë mjaft e shpeshtë. Në çdo album fotografik kushtuar tij bie në sy puthja e famshme e dhënë në vitin 2006 pranë Kremlinit në barkun e një të porsalinduri të cilit ai ia kishte ngritur këmishën.
Për tre vitet e fundit, asnjë kontakt me njerëz të rastësishëm.
Takimet e rralla nga afër me njerëzit kanë qenë gjithmonë të kufizuara në valëzim nga larg.
Ata që merrnin pjesë në takimet kokë më kokë me udhëheqësin, kaluan jo më pak se një javë në izolim.
Blogerët ushtarakë, të ashtuquajturit voenkors, kishin qenë gjithashtu në karantinë përpara se të takoheshin me presidentin më 13 qershor.
Ramzan Kadyrov postoi selfie-n e tij me Putinin pas takimit të tyre në Kremlin të martën në mbrëmje.
Pas kryengritjes ushtarake të udhëhequr nga Yevgeny Prigozhin, shumë, nëse jo gjithçka, ka ndryshuar.
Ky afrim i papritur fizik me popullin e tij është vetëm një hap i parë drejt rivendosjes së imazhit të Carit, të mbetur i gërvishtur nga ngjarjet e së shtunës së kaluar.
Duartrokitjet e Derbent-it dhe goditjet e ndërsjella pas shpine duket se janë një përgjigje ndaj brohoritjes që mori kreu i Brigadës Wagner gjatë kalimit të tij në Rostov-on-Don.
“Një hark i ri triumfal po ndërtohet nga tullat e një disfate”, është komenti i Aleksandr Nevzorov, një ish-deputet i Duma-s, i cili dikur ishte i preferuari i publikut, tani i turpëruar dhe i emigruar jashtë vendit.
Një artikull i Anton Troianovskj i botuar nga “The New York Times” tregon se si drejtuesit e gazetave kryesore të vendit u thirrën në Kremlin pas revoltës ushtarake, një rrethanë e konfirmuar për autorin nga disa të interesuar drejtpërdrejt.
Është një detaj që dëshmon nevojën për të ri-imponuar narrativën e liderit të qetë të dashur nga i gjithë kombi pas rebelimit të dështuar.
Duke iu përgjigjur një pyetjeje në lidhje me sondazhet që tregojnë opinionin publik rus gjithnjë e më shumë në favor të përfundimit të armiqësive në Ukrainë, dje Dmitry Peskov, zëdhënësi i Putinit, e ndërpreu atë.
“Të dhënat që kemi tregojnë mbështetje dërrmuese për Operacionin Special Ushtarak dhe për presidentin tonë”.
Por kjo fazë e re nuk do të jetojë vetëm nga imazhi. Ka edhe disa rezultate për të zgjidhur.
Nuk ka rëndësi nëse gjenerali Sergei Surovikin u arrestua vërtet apo thjesht u mor në pyetje dhe më pas u lirua.
Fundi i kandidimit, karriera e tij përfundon këtu. Nuk do të jetë i vetmi që do ta ketë këtë fat, sidomos në radhët e ushtarakëve.
Fjala “spastrim” vjen në një pjatë argjendi nga historia e Bashkimit Sovjetik.
Por vëzhguesit më mendjemprehtë argumentojnë se nuk do të ketë makina të zeza që do t’i marrin të pabesët gjatë natës.
Tatiana Stanovaya, shkencëtare politike, bashkëpunëtore e Qendrës Carnegie në kanalin e saj “Telegram” pohon se me siguri nuk do të jetë si në kohën e Stalinit.
“Nuk është stili i Putin-it. Për të janë të gjithë heronj ose tradhtarë dhe në këtë rast ndëshkohen ashpër, ose ende shpirtra të humbur që duhet të falen nëse pendohen me kohë. Por tani në fushë ka lojtarë të tjerë që kanë axhendën e tyre. Për shembull, Sergei Shoigu, i cili doli fitimtar nga ngjarjet e së shtunës dhe sigurisht i interesuar për të shtypur opozitën e brendshme”.
Shumë mendojnë se pastrimi i shtëpisë i takon ministrit të mbrojtjes, në fund të fundit ishte vetë Putini që i dha atij një detyrë të nënkuptuar kur përmendi kontratat ekzistuese të Prigozhin me ushtrinë.
Arsyeja tjetër pse një seri largimesh dhe uljesh duken më të mundshme sesa dënimet drakoniane është se Rusia po hyn në fushatën zgjedhore.
Në fillim të shtatorit votojmë pothuajse në të gjitha qarqet e vendit, në mars 2024 do të ketë zgjedhjet presidenciale.
Siç thotë shkencëtari politik Yevgeny Minchenko, Putini ka çdo interes të ruajë atmosferën e një babai të mirë dhe mirëkuptues, në mënyrë që të ketë një nivel të lartë mbështetjeje, legjitimitet dhe pasuri.
Nëse ka spastrime, ato do të bëhen ngadalë.
“Corriere della Sera”
