Nga Derek Thompson, gazetar
Muajt e fundit kanë qenë të vështira për Mbretërinë e Bashkuar. Çmimet e energjisë janë në rritje. Inflacioni kombëtar ka kaluar shifrat dyshifrore. Mbretëresha më jetëgjatë në Britani ndërroi jetë.
Kryeministrja e re dha dorëheqjen vetëm 45 ditë pasi mori detyrën. Lajmet britanike mbulohen mjaftueshëm mirë (disa mund të thonë shumë ) në mediat amerikane. Prapa titujve të zymtë është një histori më e thellë e mosfunksionimit ekonomik prej dekadash që shërben si mësim për të ardhmen.
Në imagjinatën amerikane, Britania e Madhe nuk është vetëm prindi ynë politik, por edhe partneri ynë kulturor, një komb i pasur që na dha kapitalizmin modern dhe Revolucionin Industrial. Por shifrat tregojnë se Britania është goxha e varfër për një vend të pasur. Standardet e jetesës dhe pagat në Mbretërinë e Bashkuar kanë rënë ndjeshëm pas atyre të Evropës Perëndimore. Sipas disa masave, në fakt, pagat reale në Mbretërinë e Bashkuar janë më të ulëta se sa ishin 15 vjet më parë dhe ka të ngjarë të jenë edhe më të ulëta vitin e ardhshëm.
Ky fenomen ka nisur prej dekadash tashmë. Pas Luftës së Dytë Botërore, ekonomia e Britanisë u rrit më ngadalë se ajo e pjesës më të madhe të Evropës. Në vitet 1970, britanikët kishin një debat kombëtar rreth asaj se pse po bënin hapa pas dhe sesi ish-perandoria ishte bërë një ekonomi relativisht e izoluar dhe e përgjumur.
Nën kryeministren Margaret Thatcher në vitet 1980, tregjet u çrregulluan, sindikatat u shkatërruan dhe sektori financiar u shfaq si një xhevahir i ekonomisë britanike. Injektimi i neoliberalizmit nga Thatcher pati shumë efekte të ndërlikuara, por që nga vitet 1990 deri në vitet 2000, ekonomia britanike pësoi një rritje të madhe, me Londrën që pati bumin financiar më të lartë.
Kur kriza globale financiare goditi në vitin 2008-ën, ajo preku motorin e rritjes ekonomike të Britanisë. E kujdesshme ndaj rritjes së deficiteve, qeveria britanike ndoqi një politikë shtrënguese, duke u shqetësuar për borxhin dhe jo për produktivitetin ose kërkesën agregate. Rezultatet ishin katastrofike. Pagat reale ranë për gjashtë vjet rresht.
Në 30 vitet e fundit, ekonomia britanike zgjodhi financat në vend të industrisë, qeveria britanike zgjodhi masat shtrënguese në vend të investimeve dhe votuesit britanikë zgjodhën një ekonomi të mbyllur dhe më të varfër mbi një ekonomi të hapur dhe më të pasur.
Kështu, Britania e Madhe, kombi i parë që u industrializua, ishte gjithashtu i pari që u deindustrializua. Britania shkaktoi revolucionin e produktivitetit që ndryshoi botën dhe tani ajo ka disa nga statistikat më të këqija të produktivitetit të çdo ekonomie të madhe. Ajo që dikur ishte perandoria më e fuqishme e globalizuar në botë, tani ka votuar për të reduktuar në mënyrë eksplicite aksesin global në tregti. Që nga Brexit, emigracioni, eksportet dhe investimet e huaja kanë rënë të gjitha, duke ulur me gjasë madhësinë e ekonomisë së Mbretërisë së Bashkuar me disa pikë përqindjeje në afatgjatë.
