Vrasja e Nahel M, 17 vjeç, ka shkaktuar trazira në qytete në të gjithë Francën, si dhe në qytetin e Nanterre në perëndim të Parisit, ku ai u rrit.
Një fëmijë i vetëm i rritur nga nëna e tij, ai kishte punuar si shofer dhe luante ragbi, transmeton Telegrafi.
Edukimi i tij u përshkrua si kaotik. Ai u regjistrua në një kolegj në Suresnes jo shumë larg vendit ku jetonte, për t’u trajnuar për t’u bërë elektricist.
Ata që e njihnin thanë se ai ishte shumë i dashur në Nanterre, ku jetonte me nënën e tij Mounia dhe me sa duket nuk e kishte njohur kurrë babanë e tij.
Dosja e tij e vijimit të mësimit në kolegj ishte e dobët. Ai nuk kishte precedentë penalë, por ishte i njohur për policinë.
Ai i kishte dhënë një puthje të madhe nënës së tij para se ajo të shkonte në punë, me fjalët “të dua mami”.
Pak pas orës nëntë të mëngjesit të së martës ai u qëllua për vdekje në gjoks, në timonin e një makine Mercedes në tentim për t’u larguar gjatë një kontrolli trafiku të policisë.
“Çfarë do të bëj tani?” pyeti nëna e tij. “I kushtova gjithçka atij”, tha ajo.
“Unë kam vetëm një, nuk kam 10 [fëmijë]. Ai ishte jeta ime, shoku im më i mirë”, shtoi ajo
Gjyshja e tij foli për të si një “djalë i sjellshëm, i mirë”.
“Refuzimi për të ndalur nuk të jep leje për të vrarë. Të gjithë fëmijët e Republikës kanë të drejtë për drejtësi “, tha kreu i Partisë Socialiste, Olivier Faure.
Nahel kishte kaluar tre vitet e fundit duke luajtur për klubin e ragbit Pirates of Nanterre. Ai kishte qenë pjesë e një programi integrimi për adoleshentët që kishin probleme në shkollë, drejtuar nga një shoqatë e quajtur Ovale Citoyen.
Programi kishte për qëllim t’i fuste njerëzit nga zonat e privuara në praktikë dhe Nahel po mësonte të ishte elektricist.
Presidenti i Ovale Citoyen, Jeff Puech, ishte një nga të rriturit vendas që e njihte më së miri. Ai e kishte parë atë vetëm pak ditë më parë dhe foli për një “fëmijë që përdorte ragbin për të larguar mendjen nga sfidat”.
“Ai ishte dikush që kishte vullnetin për t’u përshtatur në aspektin shoqëror dhe profesional, jo një fëmijë që merrej me drogë ose argëtohej nga krimi i të miturve”, tha Puech për Le Parisien.
Ai vlerësoi “qëndrimin shembullor” të adoleshentit, shumë larg nga vrasja e pakëndshme e personazhit të pikturuar në rrjetet sociale.
Ai e kishte njohur Nahelin kur jetonte me nënën e tij në periferinë Vieux-Pont të Nanterres përpara se të transferoheshin në pronën e Pablo Picasso.
Nuk ka kaluar pa u vënë re se familja e tij ishte me origjinë algjeriane.
“Allahu e mëshiroftë”, shkruhej në një pankartë të shpalosur mbi unazën e Parisit jashtë stadiumit Parc des Princes.
“Dhuna e policisë ndodh çdo ditë, veçanërisht nëse je arab apo i zi”, tha një i ri në një qytet tjetër francez duke bërë thirrje për drejtësi për Nahelin.
Por avokati i familjes, Yassine Bouzrou, tha se kjo nuk ishte për racizëm, por për drejtësi.
“Ne kemi një sistem ligjor dhe gjyqësor që mbron oficerët e policisë dhe krijon një kulturë të mosndëshkimit në Francë”, tha ai për BBC.
Nahel kishte qenë subjekt i pesë kontrolleve policore që nga viti 2021 – ato që njihen si refus d’obtempérer – refuzime për të bashkëpunuar.
Fundjavën e kaluar ai thuhet se ishte vendosur në paraburgim për një refuzim të tillë, dhe do të dilte para një gjykate për të mitur në shtator. Pjesa më e madhe e problemeve që ai kishte në veturat e fundit.
Trazirat që ka shkaktuar vdekja e tij janë një kujtesë për shumë në Francë për ngjarjet e vitit 2005, kur dy adoleshentë, Zyed Benna dhe Bouna Traoré, u goditën nga rryma teksa iknin nga policia pas një loje futbolli, dhe u përplasën me një nënstacion elektrik në Clichy-sous-Bois në perfieri të Parisit.
