Nga Agron Gjekmarkaj
Kronike për veten dhe atë çka mbetet!
Për mua qe një ditë e veçantë feste. Vetë Kryezëvendës Lideri Muli më takoi me solidaritet pas fjalimit. U ndjeva i fortë. Me gjasë kisha qëlluar në shenjë. Ia nduka vetullat Babos. Të tjerëve u thashë ç’bëni more ju plaçin sytë, ju plaçin. Qenkeni jezitër.
Ai nuk është nga ata që ta ha hakun përkundrazi. Mbështetja e tij do më frymëzoje për më tej. Lëngata e kishte hequr ca në shëndet, por jo në vendosmëri. Bana, syri i majtë i Doktorit si dhe autorja e librit të zi të zgjedhjeve më ndoqi në këmbë pa shumë vëmendje, me paragjykim të dukshëm siç e meritojnë stërhollimet intelektuale, vicklat e yçklat e tepërta, dukshëm e befasuar nga sjellja atërore e Kryezëvendësit babaxhan.
Mëngjesi kishte ngjyrë bizele si kostumi i Ermos. Qerratesha e ndezi shamatën e tollovinë me shumë pasion duke gjetur hazër xhevapin e Gaz Bardhit. Ermua është mbretëresha e sherrit. Klodiana Bushka skuqej edhe më nga pasiguria e situatës. Doktor Tritani në kërkim të së drejtës së nëpërkëmbur të opozitës e quajti “pocaqi” atë që e pat përjashtuar nga grupi në ato kohe të errëta. Luli me sugjeroi ta shënoj si fakt për kronikën.
Nuk ia prisha se m’u dhimbs. Mbeta pa e pyetur a je i kënaqur me Gaz Bardhin si kryetar grupi se është gojëkeq ai si vërshimi i Lanës? Ta shihje si fliste dhe Doktorit zemra mal. Erdhi kjo ditë e bekuar. Sajmua Korreshi për t’ia shtuar mërzinë liderit të vogël historik i këndonte pas shpine “tuj-tuj- tuj O Sali o Baba kthehu prapë se bëmë shaka/ Ky Lul Basha na doli qerrata/ tuj-tuj-tuj”.
Jorida kjo Shën Mari e Opozitës tek ecën në “via crucis” pikëllohet që salla është bosh kur i bie radha për të folur. Sot shpërndau disa buzëqeshje, një Lulit, dy Gazit, një Braçes, një çerek mua, një çerek edhe Tonit se helbete nuk i dukemi dhe aq të rëndësishëm. Ehu ka hierarki në begenisje.
Salianji ai njeriu i mirë dhe i pa të keq që të gjithë njohim, ky klerik i kohërave moderne më thirri në kafe.
Vajta. Me sytë që i rrotullon si zog dreqit e me shpejtësinë e tij vuri re diçka e me tha “Fate Media po hyn në sallë, ke gjë për të thënë?”. E këqyra dhe vërtetë Fatja me hap të konsoliduar nga eksperienca si lider u fut deri në gjysmën e akçihanes, ngadalë rrotulloi kokën i bindur që mbi supe mbante globin teksa vullneti i tij është levë Arkimedi.
Kosta i Linditës dhe i Gramozit mbi ballë kishte një plagë të cilën nuk mundohej ta fshihte. Me zor priti ta pyesja ç’të ka ngjarë more i uruar? Po ia tha isha në aeroport në Munih po fliste Babo në Këshillin e Sigurimit kur befas dikush ndërroi kanalin dhe unë si dash shkova dhe e ktheva televizorin me kokë në shenjë proteste.
Po Lindita ç’bëri? Më pa me admirim shpjegoi e më inkurajoji të vazhdoj kështu. Më tha që ai curril gjaku është dekorata më e madhe që shekujt e as akademizmat nuk ta dhanë.
Laert Duro i cili në magazinën e tij ka damixhanë me kartela ku shkruhet, lot i sinqertë, lot rastësor, lot i ngrohtë, lot krokodili, lot i ëmbël, lot i vërtetë, etj. rrinte si i shushatur në mos dijen se ku ta klasifikonte këtë rast të ri trimërie. Arben Pëllumbi shfaqi pak xhelozi sesi Kosta ia del t’i bëjë të dukshme aktet e tij si grushtet ndaj Çelinit në Ponte Vekio në Firence ndërsa ai vuan së brendshmi në ndjesitë e tij në pritje që hilerat e grekëve t’i mundë vullneti i Perëndisë.
Ulsiu kishte vënë pak bark nga stresi i një vere mbushur me gojë të liga ndërsa në dorë mbante dosje me amnistira e ligje që iu dridhte zemrën çunave të Dubait. Pas betejës me Mulin rrinte si kalores nursëz e i plagosur pranë Mimi di Puçini e hallë Ikonomit. Nasip beu kohet e fundit është gjithnjë e më i gëzuar ndonëse më shumë qesh Xhemali i njohur tanimë si konfucisti i Kuvendit.
Dilo Nasufi nuk shihet dhe Bujari i Lushnjës nuk ka bërë këngë të reja për Babo komandantin. Ismet Beqiri vigjilent pas debatit me ruset në OKB e nxori një nga xhani duke mbjellë xhelozi
“Në Nju Jork në atë kullë xhami foli Babo partizani/ në Mallakastër mbërriti nami/ si Enveri në Paris shkëlqeu Babo në atë mexhlis/ Krah iu bë Zelensk evlatit i theu hundën rus veshgjatit”. Bledi Çuçi e dëgjoi e mëtoi me vete nuk do ishte keq ta bëja edhe unë një, koha po kalon. Elisa e veshur me të ullirta si militare priste lajm të nisej nëse trupat e Lavrovit i ngrinin Babos pusi. Herë pas here gjuante me grusht si Rambo, pata frikë mos i bën dëm syzet ministrit të ri të financave dhe na merr shejtani shifrat.
Qeveria u bë def nga sytë, atje kishte mbetur vetëm Tao si bimbash në sokak. Margeriti nuk u pa dhe natë na i bëri zemrat e uruara. Etilda aq e heshtur sa që nuk na i ndriçoi ato. Bora rrinte si një Monalizë imobile mbi kompjuterin e saj si e vetmja stakanoviste e mazhorancës. Ina Zhupa po e tund dhenë nën miratimin solemn të Luan Baçit. Në kohën kur stomaku kërkonte ndihmë xhymerti Xhelal Mziu erdhi si peshqesh i pejgamberit.
