Edicioni i parë i kampionatit të Kroacisë në futboll është luajtur në kohë lufte. Disa klube nuk kanë mundur të luajnë në stadiumet e tyre, disa ndeshje janë ndërprerë për shkak të alarmit, ndërsa i gjithë stinori ka zgjatur 22 xhiro.
Titullin në vitin 1992 e ka fituar Hajduku i Splitit, ndërsa golashënuesi më i mirë ishte Ardian Kozniku me 12 gola.
Kështu ka shkruar sajti i njohur kroat, Index, në një artikull të gjatë për futbollistin kosovar që ka bërë emër në Kroaci, por edhe në vende tjera.
Kozniku kishte fituar Kupën e Jugosllavisë në vitin 1990, ndërsa më pas me Hajdukun kishte dominuar në edicionet e para të kampionatit kroat. Kozniku, tani 52-vjeçar, kishte zgjedhur Hajdukun para Dinamos së Zagrebit dhe Partizanit të Beogradit. Ia kishte dhënë fjalën drejtuesve të Hajdukut se do të bashkohej me këtë skuadër.
Kozniku edhe një herë ka kujtuar ngjarjen e jashtëzakonshme që i ndodhi kur po transferohej te Hajduku nga Prishtina.
“Jurica Jerkoviq erdhi për mua në Prishtinë me aeroplan, askush nuk e kishte përjetuar këtë më parë. Ai, unë, piloti Matko Raos dhe xhaxhai im jemi nisur me atë aeroplan për në Split. Por në mes të rrugës na zuri moti i keq. Piloti u mundua të gjente ndonjë aeroport, por u shkëputën të gjitha lidhjet. Nuk mundi të merrte askënd dhe në fund vendosi të ulet në një livadh. Për fat të gjithë kemi kaluar pa lëndime të rënda. Erdhi ndihma e parë, policia, por me ne çdo gjë ishte në rregull. Me taksi kemi shkuar deri në Beograd e prej atje me aeroplan të rregullt në Split. Kur e kujtoj këtë, çdo gjë më duket si ëndërr”, ka thënë Kozniku për Index.hr.
Hajduku e kishte paguar sulmuesin gjakovar 300 mijë marka gjermane, që atëbotë ishte shifër e madhe. Kozniku është krenar që ka mbetur te Hajduku edhe kur nisi lufta.
“Kemi luajtur në kohë lufte, në kushte të rënda. Shumë ka rëndësi për mua ai vit. Kam shënuar 12 gola dhe isha realizatori i parë, ndërsa kur kujtoj kush ka mbetur prapa meje, lojtarë si Cvitanoviq, Vlaoviq, Shpehar, e di që është diçka madhështore”.
Ndeshjet në kushte të luftës kanë sfida të veçanta.
“E kujtoj një ndeshje në Zarë. Ndeshja është ndërprerë për shkak të bombardimeve në afërsi. Kemi ikur në zhveshtore, kemi mbledhur gjërat dhe shpejtë drejtë anijes. Një granatë ka rënë pranë anijes. Më pas kur kemi luajtur një ndeshje evropiane në Linz, me anije kemi shkuar në Rijekë e më pas për në Austri. Kur jemi kthyer e kishin bombarduar një urë në Pag. Kemi parë nga autobusi një gropë të madhe që sapo ishte krijuar. Lojtarët kanë insistuar që të shkojmë në shtëpi pasi kanë dashur të jenë pranë familjeve. Shoferi ishte i frikësuar për shkak të bombardimeve, por jemi nisur. Na ka ndalur ushtria jonë, na kanë thënë të presim disa orë deri sa situata të qetësohet. Më pas kemi vazhduar. Për mua ishte e vështirë pa familje, por familja ime e ka ditur se në Split megjithatë jam i sigurt”, ka treguar Kozniku, përcjell Koha.net.
Hajduku vetëm në xhiron e fundit e kishte siguruar titullin. Kishte mposhtur Shibenikun.
“Kemi fituar 4:1 ndërsa unë kam shënuar golin e parë dhe golin e tretë. Ishte titulli i parë në Kroacinë e pavarur. Zagrebi ka pasur ekip të shkëlqyeshëm, ashtu si Dinamo, që atëherë njihej me emër tjetër. Nuk kishte asnjë ekip të dobët. Në dy-tri edicionet e para në të gjitha klubet kanë luajtur vetëm lojtarët e vjetër, me përvojë të madhe, që kishin luajtur në ligën e dytë federative. Ato ekipe tani pa problem do të luanin në kampionatin kroat”.
Kozniku mbanë mend golin e shënuar ndaj Zagrebit, me të cilën skuadër po luftonin për titull.
Ka treguar se ka shënuar në minutën e 87-të. Fanellën e kishte hedhur te “Torcida”.
“Arbitri më ka kursyer dhe më ka dhënë vetëm karton të verdhë. Por unë nuk kisha fanellë tjetër. Nuk ishte si tani kur menjëherë nga banka të japin fanellën tjetër. Ekonomi ka vrapuar në zhveshtore, ndërsa unë jam kthyer në fushë pa fanellë. Por trajneri Kataliniq më ka zëvendësuar menjëherë. Ndoshta nga ana ime ishte veprim josportiv, por isha i ri dhe atmosfera më kaploi”, ka treguar Kozniku.
