Gjatë javës së shkuar, Italia u përball me një bum emigrantësh që hynë ilegalisht në territoret e ishullit Lampeduza, ku edhe kërkonin strehim. Një situatë e tillë e gjeti Italinë të papërgatitur, ndërsa Franca u tërhoq nga mundësia për ta ndihmuar, ajo kërkoi ndihmën e Bashkimit Evropian për kapërcimin e situatës.
Referuar këtij zhvillimi, por edhe valëve të tjera të emigracionit, britanikja ‘The Telegraph’ shkruan në një analizë të saj se “Emigracioni shkatërroi Perandorinë Romake. Tani mund të rrëzojë Evropën”.
Autori Jeff Flynn Paul kërkon të bëjë një krahasim midis rënies së perandorisë romake me Evropën moderne kur shkruan:
“Ndërsa romakët u përmbytën nga hordhitë barbare gjermane, Evropa moderne e plakur mund të fundoset nga shumë miliona njerëz që kërkojnë të marrin pjesë në standardet e larta të jetesës dhe të ardhurat e garantuara të ofruara nga sistemi evropian.”
Në disa kuptime të dukshme, ky krahasim, sipas tij, mund të mos vlejë, pasi “barbarët që pushtuan Romën ishin shpesh të armatosur deri në dhëmbë, ndërsa shumica e emigrantëve modernë, fatmirësisht, mbërrijnë si lutës. Por në kuptime të tjera, krahasimi është më i përshtatshëm se sa mund të mendohet.”
“Fakti që elitat politike moderne duken kaq jashtë kontaktit me publikun”, shkruan ai – “na kujton gjithashtu paralelen shqetësuese me Romën e vonë. Burokracitë tona moderne duken të kënaqshme për të drejtuar shoqërinë me autopilot, pavarësisht se kush votohet në detyrë dhe pavarësisht vullnetit të njerëzve që i votojnë ato. Ndërkohë barra e taksave rritet dhe ndjenja se ne po marrim diçka të vlefshme për kontributet tona në kuleta publike duket se zvogëlohet çdo vit.”
“Rrënjët e problemit tonë modern të emigracionit qëndrojnë në kryqëzimin e demografisë dhe institucioneve. Në vitin 1950, popullsia e Evropës ishte rreth 550 milionë, ndërsa popullsia e Afrikës ishte 220 milionë. Sot, popullsia e Evropës është 750 milion, ndërsa Afrika shkon në 1.5 miliardë. Lindja e Mesme ka dëshmuar nivele të ngjashme të rritjes së popullsisë në dekadat e fundit. Ky nuk është faji i askujt: popullsia e Evropës kaloi një fazë të ngjashme 100 vjet më parë dhe është thjesht ajo që ndodh kur mjekësia dhe teknologjia moderne futen në një shoqëri. Në planin afatgjatë, popullsia e Afrikës dhe e Lindjes së Mesme do të plaket, ashtu siç bëri Evropa. Por në afat të shkurtër, kjo do të ushtrojë presion të madh mbi aftësinë e Evropës për ta përballuar”, analizon Paul.
Por nëse, siç kanë paralajmëruar Douglas Murray dhe të tjerët, burokratët e zgjuar vazhdojnë ta shohin këtë, si një çështje të racizmit dhe ksenofobisë zvarritëse dhe jo siç është ajo në të vërtetë, një cështje e prakticitetit të pashmangshëm, deri atëherë, sipas autorit, “është vetëm çështje kohe para se popullsia jonë të vendosë se çmimi që paguajmë për qytetërimin thjesht nuk ia vlen më.”
