Bota
Debati Trump-Harris dhe disa nga pyetjet kyçe rreth tij
Donald Trump dhe Kamala Harris do të debatojnë për herë të parë dhe ndoshta të fundit të martën në mbrëmje, ndërsa kandidatët presidencialë po bëjnë përpjekje për të rritur mbështjen mes votuesve amerikanë.
Përballja mes tyre vjen vetëm 75 ditë pas një paraqitjeje të dobët të Presidentit Joe Biden në debat, çka shkaktoi një tërmet politik, duke e detyruar atë të largohej nga gara.
Nënpresidentja Harris, e cila ka shërbyer më parë si prokurore, do të hyjë në debat me pritshmëri relativisht të larta, kundër një kundërshtari të shpallur fajtor për 34 akuza panale e me prirje për deklarata të rreme.
Debati që do zgjasë 90 minuta fillon në orën 21:00 në mbrëmje të martën në Qendrën Kombëtare Kushtetuese në Filadelfia. Në përputhje me rregullat e negociuara nga zyrtarët e të dyja fushatave, debati do të zhvillohet pa audiencë.
A mund të bëjë zonja Harris atë që nuk mundi të bëjë zoti Biden?
Presidenti Biden vendosi një sdandard tepër të ulët për zonjën Harris me debatin e 27 qershorit. Presidenti hasi në vështirësi të ofronte argumente koherente, apo edhe të përfundonte mendimin.
Koalicioni anti-Trump, mbeti i zhgënjyer që ai dështoi të përfitonte nga barra e dukshme politike që mbart zoti Trump – qoftë për abortin, sulmin ndaj Kapitolit më 6 janar, për çështje që lidhen me karakterin, apo problemet e tij ligjore.
Zonja Harris pritet që të ketë një paraqitje shumë më të mirë. Por edhe në këto kushte, të fitosh pikë kundër zotit Trump në skenën e një debati është më e lehtë të thuhet sesa të ndodhë.
Zoti Trump mund të jetë debatuesi më me përvojë në historinë moderne presidenciale. Si një ish-yll i televizionit, ai di si ta dominojë atë. Dhe qartësisht atij i pëlqen të debatojë.
Së fundmi zonja Harris ka sugjeruar se ajo po përgatitet për një përplasje politike.
“Donald, nëse ke diçka për të thënë, ma thuaj në fytyrë”, tha ajo duke folur në një tubim muajin e kaluar në Atlanta.
Por a mund ta përballojë ajo një debat të fortë? Kjo mbetet për t’u parë.
A mund të përqëndrohet Dondal Trump-i?
Zoti Trump nuk njihet për disiplinë, apo përgatitje. Paraqitjet e tij në debate, ashtu si stili i tij qeverisës, zakonisht ushqehen shumë më tepër nga instinkti, sesa nga të menduarit analitik.
Ndaj, pak presin që zoti Trump të ofrojë një linjë të qartë e të menduar akuzash kundër zonjës Harris.
Zoti Trump ka vënë në dyshim identitetin racor të zonjës Harris. E ka quajtur atë komuniste. Ka vënë në dyshim fuqinë e saj. E ka quajtur atë një liberale të San Franciskos. Dhe i ka kujtuar votuesve se ajo ka shërbyer në Shtëpinë e Bardhë me Presidentin Biden, për gati katër vjet dhe me gjasë, do të vazhdojë politikat e tij edhe për katër vitet e ardhshme nëse i fiton zgjedhjet.
Është lidhja me zotin Biden, që shumë republikanë, si brenda ashtu edhe jashtë fushatës së zotit Trump, besojnë se do të jetë më e efektshme për të në debat. Ata duan që ai të evokojë pyetjen që shtroi Ronald Regan në skenën e debatit të vitit 1980, një fjali që e bëri atë popullor – “A jeni sot më mirë se ç’ishit katër vite më parë?
Pyetja që shtrohet është nëse Trumpi mund ta përçojë këtë mesazh në një mënyrë që të mos harrohet menjëherë nga ndonjë deklaratë tjetër e tij shumë më e debatueshme. Të dhënat e fundit ofrojnë arsye për të qenë skeptik.
Rëndësia e gjuhës së trupit
Natyrisht, do të ketë një dinamikë të dukshme gjinore në skenë të martën në mbrëmje.
E drejtë ose jo, gjuha e trupit dhe toni, shihen ndryshe në një debat mes një burri dhe një gruaje.
Kandidatët pritet të qëndrojnë pas podiumit gjatë debatit. Por republikanët shpresojnë që zoti Trump do të shmangë çdo provokim, si për shembull duke drejtuar gishtin ndaj zonjës Harris, ngritje zëri, ose të ecë drejt saj, veprime që nuk do të shiheshin me sy të mirë nga një pjesë e votuesve gra.
Zonja Harris, pritet të përballet me sfida unike, sikurse ajo që lidhet me racën dhe gjininë e saj, ndërsa amerikanët po peshojnë nëse do ta votonin atë si presidenten e parë grua të vendit. Disa votues ende thonë se nuk e duan këtë gjë.
Por krahas dinamikës gjinore, ajo që nuk duhet nënvlerësuar është pesha që ka diferencës e tyre në moshë.
Zonja Harris është pothuajse dy dekada më e re se 78-vjeçari Donald Trump. Mosha shihej si një avantazh politik për zotin Trump, kur ai përballej me 81-vjeçarin Joe Biden, por situata tashmë ka ndryshur kur ka përballë 59-vjeçaren Kamala Harris. Nëse fiton, Donal Trump do të jetë presidenti më i vjetër në historinë e Shtetet e Bashkuara.
Formati i debatit do të jetë disi i ndryshëm, në përputhje me një sërë rregullash për të cilat kandidatët ranë dakord këtë javë.
Në mjediset ku do të mbahet debati nuk do të ketë publik si dhe nuk do të lejohen deklarata hapëse. Mikrofonat e kandidatëve do të mbyllen ndërsa flet kundërshtari, çështje që nxiti polemika ditët e fundit.
Zoti Trump, pa shumë dëshirë, pranoi mbylljen e mikrofonave kur u përball me zotin Biden në qershor, por pas atij debati, ekipi i tij tha se do të ishte mirë që mikrofonat të qëndronin mbyllur ndërsa kundërshtari fliste. Ekipi i zonjës Harris kërkoi rikthimin në një format normal, me mikrofona gjatë gjithë kohës hapur.
Aborti dhe emigracioni, çështje që do dominojnë
Politika ndonjëherë luan një rol dytësor pas personalitetit në debatet presidenciale.
Por mes dy kandidatëve ka dallime dramatike për çështje kyçe që janë në mendjen e miliona votuesve.
Republikanët shpresojnë që zoti Trump ta trajtojë imigracionin si një çështje thelbësore të debatit. Republikanët kanë dënuar në mënyrë efektive trajtimin e imigracionit të paligjshëm nga ana e administratës Biden në kufirin SHBA-Meksikë, për pjesën më të madhe të katër viteve të fundit.
Dikur një çështje që tërhiqte më së shumti bazën republikane, imigracioni i paligjshëm dhe shqetësimet e lidhura me drogën, krimin dhe sigurinë kombëtare, janë tashmë një çështje kryesore për votuesit e të gjithë spektrin politik.
Zonja Harris me gjasë do të përpiqet t’u kujtojë votuesve se zoti Trump ndihmoi në rrëzimin e një projektligji dypartiak mbi imigracionin që do të kishte bërë shumë, për t’i dhënë zgjidhje problemit. Por në përgjithësi, zonja Harris ka të ngjarë të qëndrojë në pozita mbrojtëse, kur të ngrihet çështja.
Demokratët duan përqëndrim tek aborti
Gjatë administratës së tij zoti Trump, caktoi tre anëtarë të Gjykatës së Lartë, të cilët më vonë rrëzuan vendimin historik ‘Roe kundër Wade’ që orfonte mbrojtje kushtetuese për të drejtën e grave për abort. Zoti Trump ka thënë vazhdimisht se ai është krenar që ky vendim u rrëzua.
Por ai është i vetëdijshëm se një pikëpamje e tillë nuk është popullore në mesin e shumë grave, ndaj është përpjekur ta moderojë qëndrimin e tij mbi çështjen që ka nxitur shumë përçarje në vend.
Megjithatë zonja Harris nuk do t’ia bëjë të lehtë.
Si grua, ajo mund të jetë më efektive në trajtimin e kësaj çështjeje sesa ishte zoti Biden. Po kështu zoti Trump nuk ka luksin të humbasë më shumë votuese gra.
Situatat e paparashikueshme që mund të krijojë zoti Trump
Nëse i pyet kundërshtarët e mëparshëm gjatë debateve të zotit Trump se çfarë presin ata të shohin të martën në mbrëmje – shumë thonë të njëjtën gjë: kushtojini vëmendje asaj që ai thotë, ose bën, e për të cilat zonja Harris nuk mund të përgatitet.
Zoti Trump është mjeshtër i të paparashikuarës, që ka korrur sukses të jashtëzakonshëm politik duke injoruar rregullat tradicionale të politikës. Ai do të thotë ose do të bëjë gjithçka që mendon se është më e mira në këtë moment. Dhe zonja Harris, e cila i ka kushtuar disa ditë përgatitjes për debatin, nuk mund të planifikojë gjithçka.
Por në këtë pikë, është e vështirë të imagjinohet që zoti Trump mund të befasojë dikë me çështje të reja. Ai ka vlerësuar diktatorët, ka sugjeruar pezullim të zbatimit të Kushtetutës dhe ka thënë se zonja Harris vetëm së fundmi ka thënë se është “zezake”.
Edhe vetë ekipi i zotit Trump gjendesh shpesh përpara të papriturash, në raport me atë që ai parashikon të thotë apo bëjë. Kjo është tepër e rrezikshme për zotin Trump, por gjithashtu ushtron presion të madh tek zonja Harris./VOA
Bota
Përplasjet kufitare Taxhikistan-Taleban: Çfarë fshihet pas tyre, pse ndikojnë në Kinë?
Tensionet po shtohen përgjatë kufirit Taxhikistan-Afganistan në Azinë Qendrore, me qeverinë e Taxhikistanit që raporton për disa inkursione të armatosura këtë muaj, duke tensionuar marrëdhënien e saj të brishtë me udhëheqësit talebanë të Afganistanit.
Më shumë se një duzinë njerëzish janë vrarë në sulme nga burra që autoritetet taxhike i quajnë “terroristë”, dhe në përleshjet që rezultuan me forcat taxhike, thanë zyrtarët në Dushanbe dhe Pekin. Viktimat përfshijnë shtetas kinezë që punojnë në zona të largëta të ish-republikës malore sovjetike.
Në luftimet e fundit këtë javë, të paktën pesë persona u vranë në distriktin Shamsiddin Shokhin të Taxhikistanit, përfshirë “tre terroristë”, thanë zyrtarët.
Taxhikistani ka kohë që kundërshton ngritjen e talebanëve në Afganistan, një vend me të cilin ndan një kufi kryesisht të pasigurt prej 1,340 km (830 milje).
Pavarësisht angazhimit të kujdesshëm diplomatik midis dy vendeve për t’u përshtatur me realitetet e reja rajonale, thanë analistët, frekuenca e përleshjeve të fundit kufitare rrezikon të gërryejë besueshmërinë e talebanëve dhe ngre pikëpyetje në lidhje me aftësinë e tyre për të zbatuar rendin dhe sigurinë.
Ja gjithçka që dimë rreth përleshjeve përgjatë kufirit taxhik-afgan dhe pse ato kanë rëndësi:
Çfarë po ndodh në kufirin Taxhik-Afgan?
Kufiri kalon përgjatë lumit Panj, përmes terrenit të largët malor të Taxhikistanit jugor dhe Afganistanit verilindor.
Të enjten, Komiteti Shtetëror për Sigurinë Kombëtare i Taxhikistanit tha në një deklaratë se “tre anëtarë të një organizate terroriste”, kaluan në territorin e Taxhikistanit të martën. Komiteti shtoi se burrat u gjetën të nesërmen në mëngjes dhe shkëmbyen zjarr me rojet kufitare taxhike. Pesë persona, përfshirë tre ndërhyrësit, u vranë, tha ai.
Zyrtarët taxhikë nuk i identifikuan personat e armatosur dhe as nuk specifikuan se cilit grup i përkisnin. Megjithatë, zyrtarët thanë se në vendngjarje sekuestruan tre pushkë M-16, një pushkë sulmi Kalashnikov, tre pistoleta të prodhimit të huaj me silenciatorë, 10 granata dore, një teleskop nate dhe eksplozivë.
Dushanbe tha se ky ishte sulmi i tretë me origjinë nga provinca Badakhshan e Afganistanit gjatë muajit të kaluar, që ka rezultuar në vdekjen e personelit të saj.
Këto sulme, thanë zyrtarët taxhikë të enjten, “vërtetojnë se qeveria talebane po demonstron papërgjegjshmëri serioze dhe të përsëritur, dhe mosangazhim në përmbushjen e detyrimeve të saj ndërkombëtare dhe premtimeve të vazhdueshme për të siguruar sigurinë … dhe për të luftuar anëtarët e organizatave terroriste”.
Deklarata e Taxhikistanit u bëri thirrje talebanëve të “kërkojnë falje nga populli i Taxhikistanit, dhe të marrin masa efektive për të siguruar sigurinë përgjatë kufirit të përbashkët”.
Taxhikistani nuk ka sugjeruar se cili mund të jetë motivi i sulmeve, por duket se sulmet kanë në shënjestër kompanitë dhe shtetasit kinezë që punojnë në zonë.
Si është e përfshirë Kina në të gjitha këto?
Pekini është kreditori më i madh i Taxhikistanit dhe një nga partnerët e tij ekonomikë më me ndikim, me një ndikim të konsiderueshëm në infrastrukturë, miniera dhe projekte të tjera të rajonit kufitar.
Kina dhe Taxhikistani ndajnë gjithashtu një kufi prej 477 km (296 milje), që kalon nëpër malet Pamir në lartësi të madhe në Taxhikistanin lindor, ngjitur me rajonin Xinjiang të Kinës.
Dy sulme u kryen kundër kompanive dhe shtetasve kinezë në javën e fundit të nëntorit. Më 26 nëntor, një dron i pajisur me një pajisje shpërthyese sulmoi një kompleks që i përkiste Shohin SM, një kompanie private kineze të minierave të arit, në rajonin e largët Khatlon në kufirin Taxhik-Afgan, duke vrarë tre shtetas kinezë.
Në një sulm të dytë më 30 nëntor, një grup burrash të armatosur me armë hapën zjarr ndaj punëtorëve të punësuar nga Korporata Shtetërore e Rrugëve dhe Urave e Kinës, duke vrarë të paktën dy persona në distriktin Darvoz të Taxhikistanit.
Zyrtarët taxhikë thanë se këto sulme kishin origjinën nga fshatrat në provincën Badakhshan të Afganistanit, por nuk zbuluan ndonjë lidhje apo motiv pas sulmeve.
Shtetasit kinezë janë sulmuar gjithashtu në provincën Balochistan të Pakistanit dhe përgjatë kufirit Afganistan-Pakistan.
Ambasada e Kinës në Dushanbe këshilloi kompanitë dhe personelin kinez të evakuoheshin nga zona kufitare. Zyrtarët kinezë kërkuan, “që Taxhikistani të marrë të gjitha masat e nevojshme për të garantuar sigurinë e ndërmarrjeve dhe qytetarëve kinezë në Taxhikistan”.
Kush po i kryen këto sulme?
Ndërsa sulmuesit nuk janë identifikuar, analistët dhe vëzhguesit besojnë se sulmet mbajnë shenjat dalluese të degës së ISIS-it në Provincën Khorasan (ISKP), e cila, sipas tyre, synon të diskreditojë udhëheqësit talebanë të Afganistanit.
“ISKP ka sulmuar të huajt brenda Afganistanit dhe ka kryer sulme ndaj të huajve brenda Afganistanit si një shtyllë kyçe të strategjisë së tyre”, tha Ibraheem Bahiss, një analist me bazë në Kabul në organizatën kërkimore International Crisis Group.
“Qëllimi është të shkatërrohet imazhi i talebanëve si një ofrues sigurie me të cilin qeveritë rajonale duhet të bashkëpunojnë”, tha Bahiss për Al Jazeera.
Si kanë reaguar talebanët ndaj këtyre sulmeve?
Kabuli shprehu “pikëllimin e thellë” për vrasjet e punëtorëve kinezë më 28 nëntor.
Talebanët fajësuan për dhunën një grup të armatosur të paidentifikuar, i cili, sipas tyre, “po përpiqet të krijojë kaos dhe paqëndrueshmëri në rajon dhe të mbjellë mosbesim midis vendeve”, dhe siguruan Taxhikistanin për bashkëpunimin e tyre të plotë.
Pas përleshjeve të kësaj jave, Sirajuddin Haqqani, ministri i brendshëm i talebanëve, tha se Kabuli mbetet i përkushtuar ndaj Marrëveshjes së Dohas së vitit 2020, marrëveshjes së saj me Shtetet e Bashkuara për një tërheqje graduale të trupave të huaja nga Afganistani, në këmbim të angazhimeve të talebanëve për të parandaluar që Afganistani të përdoret si bazë për sulmin ndaj vendeve të tjera.
Duke iu drejtuar një ceremonie diplomimi të kadetëve të policisë në Akademinë Kombëtare të Policisë në Kabul të enjten, Haqqani tha se Afganistani nuk përbënte kërcënim për vendet e tjera dhe dera e dialogut mbetet e hapur.
“Ne duam t’i adresojmë problemet, mosbesimin ose keqkuptimet përmes dialogut. Ne e kemi kaluar provën e konfrontimit. Mund të jemi të dobët në burime, por besimi dhe vullneti ynë janë të fortë”, tha ai, duke shtuar se siguria ishte përmirësuar në atë masë sa zyrtarët talebanë tani udhëtojnë në të gjithë vendin pa armë.
Talebanët këmbëngulin se asnjë “grup terrorist” nuk vepron nga Afganistani. Megjithatë, në një raport të kohëve të fundit, komiteti i monitorimit të sanksioneve i Kombeve të Bashkuara përmendi praninë e grupeve të shumta të armatosura, duke përfshirë ISKP, Tehreek-e-Taliban Pakistan, al-Kaedën, Partinë Islamike të Turkistanit, Jamaat Ansarullah dhe Ittehad-ul-Mujahideen Pakistan.
Jamaat Ansarullah është një grup taxhik i lidhur me rrjetet e lidhura me al-Kaedën dhe aktiv kryesisht në Afganistanin verior pranë kufirit me Taxhikistanin.
Si janë marrëdhëniet midis Taxhikistanit dhe talebanëve?
Për dekada të tëra, marrëdhënia midis Taxhikistanit dhe talebanëve është përcaktuar nga armiqësia e thellë ideologjike dhe mosbesimi etnik, me Dushanben si një nga kritikët më të ashpër të grupit në Azinë Qendrore.
Në vitet 1990, Taxhikistani u bashkua me Aleancën Veriore anti-Talibane, të udhëhequr nga komandanti ushtarak afgan dhe ish-Ministri i Mbrojtjes, Ahmad Shah Massoud.
Pas rikthimit të talebanëve në pushtet në Afganistan në gusht 2021, Taxhikistani qëndroi i vetmi vend që kundërshtoi njohjen zyrtarisht të qeverisë së re.
Megjithatë, angazhimi diplomatik pragmatik filloi në heshtje rreth vitit 2023, i nxitur nga domosdoshmëria ekonomike dhe frika e përbashkët e sigurisë, për shkak të pranisë së SHIPK-së. Duke përshpejtuar rivendosjen e marrëdhënieve, një delegacion i nivelit të lartë taxhik vizitoi Kabulin në nëntor, vizita e parë e tillë që nga rikthimi i talebanëve në pushtet.
Por të dy qeveritë vazhdojnë të shkëmbejnë akuza se pala tjetër po strehon “terroristë”, problemi kryesor që mbetet në marrëdhënien e tyre dypalëshe, dhe se kontrabanda e drogës po ndodh përtej kufirit të tyre.
Kufiri taxhik-afgan ka qenë prej kohësh një rrugë kryesore trafikimi për heroinën dhe metamfetaminën afgane në Azinë Qendrore dhe më tej në Rusi dhe Evropë, duke shfrytëzuar terrenin e thyer dhe policimin e dobët të zonës.
“Frekuenca në rritje [e përleshjeve] është e re dhe interesante dhe ngre një pikë: nëse mund të jemi duke parë një kërcënim të ri që po shfaqet”, tha Bahiss.
Provinca Badakshan, nga e cila autoritetet taxhike thanë se burojnë sulmet ndaj shtetasve kinezë, paraqet një situatë komplekse sigurie për talebanët, pasi ata kanë luftuar për të ndaluar kërcënimin nga grupet e armatosura të opozitës, shtoi Bahiss.
Ai tha se kjo çështje sigurie është komplikuar më tej nga goditja e talebanëve ndaj kultivimit të lulekuqes në provincë. Talebanët janë përballur me rezistencë ndaj kësaj politike nga fermerët në veri. Kjo kryesisht për shkak se terreni i Badakshanit, do të thotë se lulekuqja është e vetmja kulturë fitimprurëse.
Po marrëdhëniet e talebanëve me fqinjët e tjerë?
Që kur talebanët rimorën kontrollin e Afganistanit në vitin 2021, disa nga fqinjët e tij kanë ruajtur një marrëdhënie pragmatike transaksionale, ndërsa të tjerët jo.
Marrëdhëniet me Pakistanin, më parë patronin e saj, janë përkeqësuar veçanërisht. Islamabadi akuzon Kabulin për strehimin e luftëtarëve të Tehrik-i-Taliban Pakistan, të njohur edhe si Talebanët e Pakistanit. Tensionet për këtë çështje u rritën në nëntor kur Pakistani nisi sulme ajrore në Kabul, Khost dhe provinca të tjera, duke shkaktuar sulme hakmarrëse të talebanëve në pikat kufitare.
Dhjetëra njerëz u vranë, përpara se të arrihej një armëpushim i ndërmjetësuar nga Katari dhe Turqia. Megjithatë, të dyja palët janë përfshirë në luftime që atëherë, duke fajësuar njëra-tjetrën për shkeljen e armëpushimit të brishtë.
Talebanët i mohojnë akuzat e Islamabadit, dhe e kanë fajësuar Pakistanin për “dështimet e veta të sigurisë”.
Ndërkohë, talebanët tani janë të përkushtuar në zhvillimin e një marrëdhënieje të re me rivalin kryesor të Pakistanit, Indinë, me delegacione që vizitojnë qytete indiane për diskutime mbi tregtinë dhe sigurinë. Nju Delhi më parë ishte pjesë e aleancës anti-talebane. Megjithatë, kjo qasje ka ndryshuar me përkeqësimin e marrëdhënieve midis Pakistanit dhe talebanëve./ Al Jazeera.
Bota
Presidenti i Ukrainës, Zelensky mbërrin në Mar-a-Lago, takohet me presidentin Trump
Presidenti i Ukrainës, Volodymyr Zelensky, ka mbërritur në Florida, ku po zhvillon një takim të rëndësishëm me Presidentin e SHBA-së, Donald Trump, në rezidencën e tij private, Mar-a-Lago.
Takimi synon të diskutojë sigurinë, ndihmën ekonomike dhe çështje territoriale lidhur me konfliktin në Ukrainë, ndërkohë që Rusia ka intensifikuar sulmet ndaj Kievit.
Zelensky ka bërë të ditur se bisedimet do të përfshijnë garanci sigurie dhe mbështetje financiare, si dhe mundësinë e diskutimit për të ardhmen e zonës së Donbasit. Takimi pritet të jetë një hap i rëndësishëm drejt arritjes së një marrëveshjeje paqeje pas katër vjetësh konflikti.
Ndërkohë, Trump e ka përshkruar telefonatën e tij me Vladimir Putin pak para takimit si “të mirë dhe shumë produktive”, duke theksuar rëndësinë e dialogut në këtë moment delikat.
Bota
Legjenda e ekranit francez, Brigitte Bardot ndërron jetë në moshën 91-vjeçare
Brigitte Bardot, aktorja dhe këngëtarja franceze që u bë një seks-simbol ndërkombëtar përpara se t’i kthente shpinën industrisë së filmit për t’u bërë aktiviste për të drejtat e kafshëve, ka ndërruar jetë në moshën 91 vjeç.
Bardot fitoi famë ndërkombëtare me filmin e vitit 1956 “Dhe Zoti Krijoi Gruan”, shkruar dhe drejtuar nga bashkëshorti i saj i atëhershëm, Roger Vadim, dhe për dy dekadat e ardhshme mishëroi idenë e “koteles së seksit” arketipe. Megjithatë, në fillim të viteve ’70, ajo njoftoi tërheqjen e saj nga aktrimi dhe u bë gjithnjë e më aktive politikisht. Mbështetja e saj e hapur për të drejtat e kafshëve, evoluoi në komente nxitëse rreth pakicave etnike dhe mbështetje të hapur për Frontin Nacional të ekstremit të djathtë të Francës, duke rezultuar në një sërë dënimesh për urrejtje racore.
E lindur në vitin 1934 në Paris, Bardot u rrit në një familje të begatë dhe tradicionale katolike, por shkëlqeu mjaftueshëm si balerinë saqë iu lejua të studionte balet, duke fituar një vend në Konservatorin prestigjioz të Parisit. Në të njëjtën kohë ajo gjeti punë si modele, duke u shfaqur në kopertinën e Elle në vitin 1950, ndërsa ishte ende 15 vjeç. Si rezultat i punës së saj si modele, asaj iu ofruan role filmash; në një audicion ajo takoi Vadim-in, me të cilin do të martohej në vitin 1952, pasi mbushi 18 vjeç. Bardot u zgjodh në role të vogla, me një rëndësi gjithnjë e më të madhe; ajo luajti interesin e dashurisë së Dirk Bogarde në Doctor at Sea, një hit i madh në Mbretërinë e Bashkuar në vitin 1955.
Por ishte filmi i Vadim dhe Zoti e krijoi gruan, në të cilin Bardot luajti rolin e një adoleshenteje të lirë në Saint-Tropez, që e konsolidoi imazhin e saj dhe e shndërroi atë në një ikonë ndërkombëtare. Filmi ishte një hit i madh në Francë, si dhe në nivel ndërkombëtar, dhe e katapultoi Bardot në radhët e para të interpretueseve franceze të ekranit.
Përveç audiencës së kinemasë, Bardot u bë shpejt një frymëzim për intelektualët dhe artistët; jo më pak për të rinjtë John Lennon dhe Paul McCartney, të cilët kërkonin që të dashurat e tyre të asaj kohe t’i lyenin flokët biondë në imitim të saj. Kolumnisti Raymond Cartier shkroi një artikull të gjatë rreth “le cas Bardot” në Paris-Match në vitin 1958, ndërsa Simone de Beauvoir botoi esenë e saj të famshme Brigitte Bardot dhe Sindroma e Lolitës në vitin 1959, duke e paraqitur aktoren si gruan më të çliruar të Francës. Në vitin 1969, Bardot u zgjodh si modelja e parë e jetës reale për Marianne, simbolin e republikës franceze.
Në filli të viteve 1960, Bardot u shfaq në një sërë filmash francezë të profilit të lartë, duke përfshirë dramën e Henri-Georges Clouzot, e nominuar për çmimin Oscar, “The Truth”, “Very Private Affair” të Louis Malle (përballë Marcello Mastroianni-t) dhe “Contempt” të Jean-Luc Godard. Në gjysmën e dytë të dekadës, Bardot pranoi një numër ofertash nga Hollywood-i: këto përfshinin “Viva Maria!”, një komedi të periudhës me xhirim në Meksikë me Jeanne Moreau, dhe “Shalako”, një film western me Sean Connery.
Bardot pati gjithashtu një karrierë paralele muzikore, e cila përfshinte regjistrimin e versionit origjinal të këngës “Je T’Aime… Moi Non Plus” të Serge Gainsbourg, të cilën Gainsbourg e kishte shkruar për të ndërsa kishin një lidhje jashtëmartesore. (E frikësuar nga skandali pasi bashkëshorti i saj i atëhershëm, Gunter Sachs, e zbuloi, Bardot i kërkoi Gainsbourg të mos e publikonte; ai vazhdoi ta riregjistronte atë me Jane Birkin, duke arritur një sukses të madh komercial.)
Megjithatë, Bardot e gjeti presionin e famës gjithnjë e më bezdisës, duke i thënë gazetës Guardian në vitin 1996 : “Çmenduria që më rrethonte gjithmonë dukej joreale. Nuk isha kurrë vërtet e përgatitur për jetën e një ylli.” Ajo u tërhoq nga aktrimi në vitin 1973, në moshën 39 vjeç, pasi realizoi romancën historike “Historia Ndërtuese dhe e Gëzuar e Colinot”. Fokusi i saj kryesor u bë aktivizmi për mbrojtjen e kafshëve, duke iu bashkuar protestave kundër gjuetisë së fokave në vitin 1977 dhe duke themeluar Fondacionin Brigitte Bardot në vitin 1986.
Më pas, Bardot u dërgoi letra proteste udhëheqësve botërorë për çështje të tilla si shfarosja e qenve në Rumani, vrasja e delfinëve në Ishujt Faroe dhe masakra e maceve në Australi . Ajo gjithashtu shprehu rregullisht pikëpamjet e saj mbi masakrën fetare të kafshëve. Në vitin 2003, në librin e saj “Një britmë në heshtje “, ajo përkrahu politikën e krahut të djathtë dhe sulmoi burrat gej dhe lezbiket, mësuesit e shkollave dhe të ashtuquajturin “islamizim të shoqërisë franceze”, duke rezultuar në një dënim për nxitje të urrejtjes racore.
Bardot kishte një histori të gjatë në mbështetjen e Frontit Nacional të Francës (i cili që atëherë është riemëruar Tubimi Kombëtar), duke i thënë gazetës Guardian: “Lidhur me rritjen e tmerrshme të emigracionit, unë i ndaj plotësisht pikëpamjet e [Jean-Marie Le Pen].” Në vitin 2006, një letër drejtuar ministrit të brendshëm të atëhershëm, Nicolas Sarkozy, thoshte se popullsia myslimane e Francës po “shkatërronte vendin tonë duke imponuar veprimet e saj”.
Bardot u martua katër herë: me Vadim midis viteve 1952 dhe 1957, me Jacques Charrier midis viteve 1959 dhe 1962 (me të cilin pati një djalë, Nicholas, në vitin 1960), me Sachs (1966-1969) dhe me ish-këshilltari e Le Pen, Bernard d’Ormale, me të cilin u martua në vitin 1992. Ajo gjithashtu pati një numër marrëdhëniesh të profilit të lartë, duke përfshirë ato me Jean-Louis Trintignant dhe Gainsbourg./ The Guardian.
-
Albania2 days agoShqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
-
Albania9 hours agoVIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
-
Albania9 hours agoAnomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
-
UK2 days agoRrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
-
Albania11 hours ago“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri
-
UK9 hours ago
Princi William dhe Kate Middleton vendosën vijë sigurie 9.6km rreth rezidencës së tyre të re, reagojnë banorët e zonës: Masa të tepruara dhe pa konsultim
-
Bota9 hours agoPresidenti i Ukrainës, Zelensky mbërrin në Mar-a-Lago, takohet me presidentin Trump
-
Kosova11 hours agoDalin Exit Poll-et e para, Vetëvendosja rikonfirmohet forcë e parë, Hamza 23.9 përqind, Abdixhiku 16.1 përqind
