Jola Hysaj, Sekretare për Marrëdhëniet me Publikun në Partinë Demokratike, gjatë një interviste në Edicionin e Pasdites në Syri Tv me moderatorin Arnold Karriqi, ngriti sërish shqetësime lidhur me çështjen e transportit dhe sigurisë së mbetjeve toksike në Porto Romano.
Ajo theksoi se ky proces ka ngjallur dyshime të shumta për shkak të mungesës së transparencës dhe të dhënave zyrtare. Sipas saj, një pjesë e këshillit bashkiak ka kërkuar informacion shtesë dhe prezencën e ekspertëve të pavarur gjatë transportit të kontejnerëve. Megjithatë, kërkesat e tyre kanë mbetur pa përgjigje.
Kjo situatë, sipas Hysajt, thellon pasigurinë dhe mund të rrisë rrezikun për qytetarët. Për më tepër, ajo shprehu shqetësimin për mënyrën se si po menaxhohet kjo çështje, duke e quajtur një kërcënim për ekosistemin dhe sigurinë e banorëve të zonës.
‘Ajo që na alarmon dhe nga ana tjetër na lindin qindra mijëra dyshime të tjera, më shumë sesa ç’kishim edhe më parë, është mënyra sesi janë transportuar dhe masat e sigurisë të marra ndaj tyre.
Në dijeninë tonë, një pjesë e këshillit bashkiak ka kërkuar dhe ka bërë një shkresë që të ketë më shumë të dhëna lidhur me atë çfarë po ndodh pikërisht me këto mbetje toksike. Gjithashtu, ata kërkuan të ishin prezentë gjatë kohës që transportoheshin në Porto Romano. Por përgjigje nuk iu kthye në asnjë moment.
Advertisement
MONEYGRAM
Nga ana tjetër, nuk kemi informacione nëse është bërë ajo që është kërkuar, pra praninë e ekspertëve të pavarur, pasi prezenca e tyre do të garantonte, deri diku, kontroll mbi përmbajtjen e këtyre kontejnerëve.
Pra, ka shumë dyshime dhe nuk dimë nëse janë mbajtur procesverbalet e para apo të tjera, në të gjitha portet ku kanë ndaluar këto kontejnerë, përfshirë edhe anijen që i solli. Nuk kemi informacion nëse janë bërë procesverbale gjatë transportimit të tyre drejt Porto Romanos.
Ne do të vazhdojmë të kërkojmë gjithnjë e më shumë informacione, por është gjithnjë e më e vështirë, siç ndodh shpesh në Shqipëri, kur në përditshmëri përballemi me përpjekje për bllokim dhe heshtje lidhur me të dhënat e hetimeve. Në këto kushte, rreziku bëhet edhe më i madh.
Advertisement
MONEYGRAM
Sipas dijenisë sime, fillimisht u propozua që asgjësimi i këtyre kontejnerëve të bëhej në det të hapur, duke mos marrë parasysh dëmet për ekosistemin, për ujërat, ajrin dhe tokën.
Aktualisht mendohet që vendosja e këtyre kontejnerëve në Porto Romano mund të jetë një zgjidhje e përkohshme, megjithëse ende nuk dimë se çfarë përmbajnë dhe sa e lartë është shkalla e rrezikut për qytetarët e Durrësit dhe për ata që banojnë në zonën e Porto Romanos. Nuk dimë nëse do të groposen apo asgjësohen në heshtje, siç ka ndodhur shpesh në Durrës.’ – u shpreh Hysaj.
Shpesh fotot e para me fishekzjarrë që kremtojnë ndërrimin e viteve vijnë nga Zelanda e Re dhe Australia.
Por në fakt janë dy mikroshtete ato që festojnë të parët ndërrimin e viteve. Ishujt Samoa dhe Kiribati që ndodhen në oqeanin Paqësor ndajnë këtë rekord, falë pozicionit më të favorshëm në krahasim me ishujt e tjerë në Polinezi.
Ato ndodhen saktësisht mes ishujve Havai dhe Zelandës së Re, duke u bërë të parët që presin ndërrimin e viteve.
Pozicioni i tyre gjeografik i vendos të parët në linjën e datës ndërkombëtare, një standard i vendosur që në vitin 1884, që praktikisht ndan ditët. Praktikisht, nëse ndodhesh në atë kufi, mund të udhëtosh në kohë duke u spostuar pak më shumë në perëndim, ose në lindje të saj. Por edhe pse nis në Polin e Veriut dhe mbaron në atë të Jugut, linja nuk është një vijë e drejtë, pasi ajo manovron përmes kufijve politikë të shteteve.
Advertisement
MONEYGRAM
Ishujt Samoa dhe Kiribati janë të parat në pjesën perëndimore të linjës, duke mundur kështu Zelandën e re dhe Ishujt Marshall. Para vitit 1990, linja e datës ndërkombëtare e ndante ishullin Kiribati në dy, duke shkaktuar jo pak probleme me kalendarin.
Dy ishujt në fjalë janë destinacione turistike që vizitohen thuajse në çdo ditë të vitit, por për Vit të Ri mund të gjeni një arsye më shumë për t’i vizituar.
Aktori i njohur amerikan George Clooney, bashkëshortja e tij Amal Clooney, avokate e të drejtave të njeriut, si dhe binjakët e tyre Ella dhe Alexander, janë pajisur zyrtarisht me shtetësinë franceze. Vendimi është bërë publik në Journal Officiel, organi zyrtar ku publikohen dekretet e qeverisë franceze.
Familja Clooney jeton kryesisht në një fermë në Brignoles, në jug të Francës, blerë në vitin 2021. Kryebashkiaku i qytetit, Didier Brémond, u shpreh për mediat lokale se zgjedhja e çiftit për t’u bërë shtetas francezë tregon “dashurinë e tyre për Francën”, duke i përshkruar si një familje të thjeshtë dhe të aksesueshme.
Në një intervistë për revistën Esquire, Clooney tregoi se vendimi për t’u zhvendosur në Francë lidhej me shqetësimin për rritjen e fëmijëve në Los Anxhelos dhe ndikimin e kulturës së Hollivudit. Ai theksoi se dëshironte një jetë më normale për ta, larg paparacëve dhe krahasimeve me fëmijë të tjerë të famshëm.
Binjakët e çiftit kanë lindur në Londër në vitin 2017. Amal Clooney, e lindur në Liban dhe e rritur në Britani, është natyralizuar me mbiemrin e saj të vajzërisë, Amal Alamuddin. Ndërsa fëmijët dhe Amal flasin rrjedhshëm frëngjisht, George Clooney pranon me humor se gjuha franceze mbetet ende një sfidë për të.
Rruga që gjarpëron mes liqeneve vezulluese dhe pyjeve të qeta të Masurias në Poloninë verilindore, duket si skena ideale për një arratisje fundjave në natyrë. Por pas qetësisë baritore dhe cicërimave të zogjve, peizazhi fsheh një nga kapitujt më të errët të shekullit të 20-të.
Këtu, në thellësi të pyllit, qëndrojnë rrënojat e mbuluara me myshk të “Strofkës së Ujkut” (Wolfsschanze) – qyteti sekret prej betoni nga ku Adolf Hitleri drejtoi makinerinë naziste të luftës dhe pushtimin e Bashkimit Sovjetik.
Qendra nervore e Rajhut të Tretë
E ndërtuar me shpejtësi në vitin 1941 nga Organizata Todt dhe puna e detyruar e të burgosurve, “Strofka e Ujkut” ishte shumë më tepër se një bazë ushtarake. Ajo ishte një fortesë e pathyeshme, e vendosur strategjikisht vetëm 80 kilometra larg kufirit sovjetik, për të mbikëqyrur Operacionin Barbarossa.
Advertisement
MONEYGRAM
Kompleksi gjigant përfshinte 50 bunkerë, 70 kazerma, dy fusha ajrore, kinema, madje edhe një çajtore. Muret e bunkerëve arrinin një trashësi monstruoze prej 20 metrash beton, ndërsa një sistem i sofistikuar kamuflazhi dhe 50,000 mina tokësore e bënin atë të padukshëm dhe të paafrueshëm.
Përveç Hitlerit, i cili kaloi rreth 800 ditë këtu, në këtë “qytet në pyll” jetonin edhe figurat më të larta të regjimit si Goebbels, Göring dhe Bormann.
Rutina banale e së keqes
Advertisement
MONEYGRAM
Vizita në rrënoja zbulon detaje rrëqethëse të jetës së përditshme të diktatorit. Hitleri, shpesh i sëmurë dhe me pagjumësi, e niste ditën duke lexuar raportet e bombardimeve dhe duke shëtitur qenin e tij, Blondi. Është një kontrast makabër: imazhi i njeriut përgjegjës për vdekjen e miliona njerëzve duke shëtitur qenin në qetësinë e pyllit, ndërsa disa metra më tutje planifikohej Holokausti.
Dështimi i “Valkyrie”
“Strofka e Ujkut” njihet botërisht si vendi ku historia mund të kishte ndryshuar rrjedhë. Më 20 korrik 1944, koloneli Claus von Stauffenberg tentoi të vriste Hitlerin duke vendosur një çantë me eksploziv nën tavolinën e konferencave.
Advertisement
MONEYGRAM
Shpërthimi vrau tre persona, por Hitleri shpëtoi me lëndime të lehta, i mbrojtur nga këmba e rëndë e tavolinës së lisit. Ky dështim çoi në ekzekutimin e 5,000 personave dhe rriti paranojën e diktatorit, i cili pas kësaj ngjarjeje zhvillonte takime vetëm i rrethuar nga rojet SS.
Debati mbi “Turizmin e Errët”
Sot, vendi tërheq rreth 300,000 vizitorë në vit. Natyra ka rimarrë kontrollin mbi betonin; pemët rriten brenda bunkerëve dhe stalaktitet varen nga tavanet e errëta, duke i dhënë vendit pamjen e një qytetërimi të lashtë e të harruar.
Advertisement
MONEYGRAM
Megjithatë, zhvillimi i fundit i zonës ka ngjallur debate. Në fund të vitit 2024, aty u hapën një hotel dhe një restorant. Për historianët, komercializimi i një vendi ku u orkestruan krime kundër njerëzimit është problematik. Por për të tjerë, ruajtja e këtij kompleksi shërben si një dëshmi fizike dhe e nevojshme e historisë, një paralajmërim i gdhendur në beton mes pyjeve të Polonisë.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
