Shqipëria përbën gurin e themelit për hegjemonizimin e Gadishullit të Ballkanit dhe pasja e një ndikimi vendimtar mbi këtë komb të lashtë është e barabartë me hipotekimin e të ashtuquajturit “brezi e shqiponjave” – trekëndëshin Tiranë-Prishtinë-Shkup – një brez për një nisje shumëdrejtimshe, i aftë për të projektuar lojtarin simultan të radhës në Greqi, Bullgari, Serbi, Bosnje dhe Adriatik, shkruan Emanuel Pietrobon për faqen e njohur insideover.com.
”Shqipëria është gjithashtu një ekonomi e lulëzuar dhe në zhvillim të shpejtë, një vend i hapur për investime të huaja, por gjithashtu është dhe, mbi të gjitha pret të bashkohet me Bashkimin Europian, anëtare e Aleancës Atlantike. Gjermania, për shkak të rolit të saj si fuqia udhëheqëse e Europës dhe atyre që thamë më lart, po vë bast të madh për të ardhmen e zemrës së brezit të shqiponjës.
Roma pas, Berlini para
Italia vazhdon të jetë tregu i parë referues i Shqipërisë për sa i përket import-eksporteve, por pozicioni i dominimit tregtar, rezultat i afërsisë gjeografike dhe së kaluarës historike, po ndryshon me kalimin e kohës në favor të një situate më të larmishme duke reflektuar shfaqjen e polariteteve dhe ekuilibrave midis Ballkanit dhe Adriatikut.
Shifrat flasin vetë: tregtia mes dy vendeve ka qenë në rënie të vazhdueshme që nga viti 2017, ndërsa ekspozimi i Turqisë dhe Kinës është rritur vazhdimisht, pa intervale, pauza ose ngadalësime, që nga viti 2005. Midis 2018 dhe 2019, ndërsa importet nga Italia regjistruan një rënie prej 6.3%, ato nga Ankaraja dhe Pekini u rritën përkatësisht me 14% dhe 11%. Nëse trendi do të vazhdojë të jetë kështu, atëherë nga mesi i viteve 2020 Italia mund të humbasë titullin e partneres së parë tregtare të Shqipërisë.
Gjermania po luan një rol kryesor në këtë proces erozioni: ajo hyri në renditjen e pesë partnereve kryesore tregtare të Shqipërisë në 2015, duke zënë pozicionin e katërt dhe, që nga ajo kohë, ka treguar gatishmërinë e saj për të mbrojtur me këmbëngulje këtë status dominimi. Vitin e kaluar, pika e kthesës: rritja e jashtëzakonshme e eksporteve të produkteve shqiptare në tregun gjerman, + 12.8% krahasuar me 2019; rritja më e madhe ndonjëherë midis të gjithë partnerëve tregtarë të Tiranës – përshpejton ngjitjen e pashmangshme të Berlinit nga vendi i katërt në të tretin.
Investimet
Përveç këmbimit tregtar, Gjermania po përdor investime dhe diplomaci kulturore për të rritur peshën e saj brenda skenës shqiptare. Për nga rëndësia, Berlini është investitori i njëmbëdhjetë i drejtpërdrejtë në Shqipëri, ku ka një prani veçanërisht të fortë në energji, infrastrukturë dhe turizëm; tre sektorë të cilët më 27 janar ishin objekt i një serie marrëveshjesh.
Në fakt, në fund të muajit, midis ambasadorit gjerman në vend, Peter Zingraf dhe ministres së energjisë dhe infrastrukturës së Shqipërisë, Belinda Balluku, u firmosën tre dokumente të rëndësishme në fushat e energjisë – restaurimi i hidrocentralit të Fierzës, më i madhi në vend, nga specialistët gjermanë, investimet – disbursimi gjerman i 50 milionë eurove gjatë katër viteve për të promovuar zhvillimin e integruar rajonal dhe turizmin përmes forcimit të rrjetit infrastrukturor – dhe mjedisin – ose mbështetje në “menaxhimin e qëndrueshëm të mbeturinave”.
Gjermanishtja flitet gjithnjë e më shumë në Tiranë
Më në fund, ekziston kultura, një sferë në të cilën Gjermania po përqendrohet shumë. Falë lëvizjes së migrimit nga Tirana në Berlin, duke filluar nga viti 2018 universitetet gjermane njohin zyrtarisht kualifikimet e sistemit të arsimit të lartë shqiptar dhe lëvizja e studentëve është rritur përmes programeve të shkëmbimit.
Tema lidhet me promovimin e gjuhës gjermane, një lëndë zyrtare e mësuar në gjashtë shkolla që marrin pjesë në iniciativën ”Partnerët për të Ardhmen” dhe një objekt me interes në rritje nga ana e të rinjve shqiptarë. Për të dhënë një ide për madhësinë e fenomenit, mendoni se Instituti ”Goethe” i Tiranës në vitin 2016 duhej të transferonte aktivitetet e tij në një ndërtesë më të madhe për të përballuar në mënyrë adekuate një kërkesë shpërthyese: 4 000 studentë të regjistruar në atë kohë, duke rritur 22% krahasuar me vitin e kaluar.
Ballafaqimi me faktorin gjuhësor me kujdesin e duhur është thelbësor: sferat e ndikimit ruhen gjithashtu përmes punëve të kushtëzimit dhe ngjitjes kulturore dhe interesi dhe magjepsja e një populli ndaj një gjuhe janë tregues i gjendjes shëndetësore të një lidhjeje midis kombeve. Situata aktuale, përsëri, duhet të shqetësojë Romën: ndërsa gjuhë të tilla si anglishtja, gjermanishtja dhe turqishtja po fitojnë besueshmëri dhe popullaritet, në vitet e fundit ka pasur protesta studentore kundër imponimit të mësimit të detyrueshëm të italishtes.
Rëndësia e Shqipërisë
Shqipëria përbën gurin e themelit për hegjemonizimin e Gadishullit të Ballkanit dhe pasja e një ndikimi vendimtar mbi këtë komb të lashtë është e barabartë me hipotekimin e të ashtuquajturit “brezi e shqiponjave” – trekëndëshin Tiranë-Prishtinë-Shkup – një brez për një nisje shumëdrejtimëshe, i aftë për të projektuar lojtarin simultan të radhës në Greqi, Bullgari, Serbi, Bosnje dhe Adriatik.
Kush kontrollon brezin e shqiponjave rrit dhjetëfish shanset për të qenë në gjendje të ndërtojë një pozicion hegjemonik në Ballkan, i cili, nga ana tjetër, duke qenë thembra historike e Akilit e Europës, është thelbësore për të kushtëzuar dinamikën politike të Kontinentit të Vjetër. Është për shkak të kësaj arsyeje, shpesh të keqkuptuar dhe / ose të lënë pas dore në botën e analizave gjeopolitike, që fuqitë e mëdha rajonale dhe ekstrarajonale janë interesuar për fatin e Tiranës dhe të motrës së tyre, Prishtinës, që nga fundi i Luftës së Ftohtë duke përfituar nga ngjarjet në Jugosllavi dhe humbja e fuqisë dhe ndikimit të garantuesit historik, Italisë.
Turqia dhe SHBA janë lojtarët të cilët kanë qenë në gjendje të përfitojnë më së shumti nga dinamika e pasluftës, e para në kontekstin e zgjerimit neo-Osman në Ballkan dhe e dyta në kontekstin e zgjerimit të Aleancës Atlantike dhe kufizimit të Serbisë (dmth Rusisë), por edhe një numër vendesh po kërkojnë kontrollin e zemrës së brezit të shqiponjës: Kina, Izraeli, Irani, petromonarkitë e Gjirit, Franca, Gjermania dhe Vatikani.
Shqiptarët nuk duket se po flasin më italisht, gjithashtu dhe mbi të gjitha për shkak të zgjedhjeve të gabuara, neglizhencës dhe mungesës së parashikimit nga ana e klasës sunduese të Italisë; çështja është, megjithatë, se largimi i Tiranës është i barabartë me humbjen e një vendi të çmuar në Adriatik dhe në Ballkanin Perëndimor. Roma është paralajmëruar./ATSH/
