Franca po tërhiqet nga një angazhim i kohëve të fundit për të ndërhyrë më me forcë në det për të ndaluar anijet e vogla të kalojnë Kanalin Anglez
Ka prova që trazirat aktuale politike në Francë janë pjesërisht për t’u fajësuar, por kjo do të vijë si një goditje për përpjekjet e qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar për të trajtuar këtë çështje.
Ndërkohë, anije të fryra të mbipopulluara në mënyrë të rrezikshme vazhdojnë të largohen nga bregu pothuajse çdo ditë, nga një kanal i cekët baticash pranë portit të Dunkirkut.
Ndërsa njeriu përgjegjës për sigurinë kufitare në Mbretërinë e Bashkuar, Martin Hewitt, ka shprehur tashmë “zhgënjimin” e tij për vonesat franceze, BBC ka dëgjuar nga një numër burimesh në Francë se premtimet për një “doktrinë detare” të re – e cila do të shihte anijet patrulluese të përpiqeshin të kapnin anijet e fryra dhe t’i tërhiqnin ato përsëri në breg – janë të kota.
“Është thjesht një marifet politik. Është shumë bla-bla”, tha një figurë e lidhur ngushtë me sigurinë detare franceze.
Prefektura detare për Kanalin i tha BBC-së se doktrina e re mbi anijet-taksi ishte “ende duke u studiuar”.
Ish-Ministri i Brendshëm Bruno Retailleau u vlerësua gjerësisht, jo vetëm në Mbretërinë e Bashkuar, për nxitjen e një qasje më agresive në Kanal.
Kjo kulmoi korrikun e kaluar me një samit midis Presidentit Emmanuel Macron dhe Kryeministrit Sir Keir Starmer.
Fokusi atëherë ishte te planet për të kapur të ashtuquajturat “anije taksi” që përdoren tani nga kontrabandistët për të lundruar pranë vijës bregdetare, duke mbledhur pasagjerët që tashmë qëndronin në ujë.
Policia franceze rrallë ndërhyn kundër anijeve-taksi të mbipopulluara, pasi kjo konsiderohet një rrezik shumë i madh si për oficerët ashtu edhe për civilët.
Por disa ditë para samitit, pamë policinë franceze duke hyrë në det , në jug të Boulogne, për të prerë anët e një varke-taksi, ndërsa ajo u ngec në valë dhe iu afrua bregut.
Në Londër, zëdhënësi i kryeministrit reagoi menjëherë ndaj pamjeve tona, duke e quajtur atë “një moment vërtet domethënës” dhe provë se francezët tashmë po fillonin të merrnin masa më të ashpra për të ndaluar anijet e vogla në breg dhe, potencialisht, në det.
Menjëherë pas kësaj, një burim i mirëinformuar në ministrinë e brendshme franceze i tha BBC-së se ndryshimet në politika ishin të afërta.
“Ne do të fillojmë ndërhyrjet në det brenda pak ditëve të ardhshme, pas rishikimit të doktrinës”, tha burimi.
Por që atëherë, Retailleau ka humbur punën e tij si ministër në riorganizimin e fundit kaotik, dhe një qeveri franceze e shpërqendruar duket se është e përqendruar në kriza të tjera.
“Është e mundur që (masat e reja në det) të mos ndodhin kurrë”, tha Peter Walsh, i cili e hulumton çështjen në Observatorin e Migracionit të Oksfordit.
Ndërkohë, anijet me emigrantë po vazhdojnë të largohen nga Franca, dhe jo vetëm nga plazhet.
Një pronar i pensionuar i një dyqani patatesh të skuqura, i cili jeton pranë një kanali pak më në brendësi të bregdetit në Gravelines, tha se kishte parë katër persona të largoheshin brenda një dite të vetme.
Ai na tregoi video të anijeve, duke përfshirë imazhe të njerëzve që hipnin në bord në mes të kanalit dhe të një anijeje patrullimi policie që kohët e fundit rrethonte një anije tjetër të fryrë, pa bërë asnjë përpjekje për ta penguar atë të largohej.
“Është çmenduri, çmenduri, çmenduri. Duhet t’i ndalosh anijet”, tha Jean Deldicque.
Një ekspert detar, i cili na kërkoi të mos e përdornim emrin e tij për shkak të lidhjeve të ngushta me shtetin, tha se Kanali i Aas ishte mjaftueshëm i cekët saqë forcat e sigurisë mund të ndërhynin pa vënë jetën e njerëzve në rrezik serioz.
Kanale dhe lumenj të tjerë në zonë ndonjëherë janë bllokuar me litarë ose zinxhirë, por këto shpesh kanë rezultuar joefektive kundër bandave të kontrabandës që përshtaten shumë mirë.
Ndërsa politika franceze ka luajtur qartë një rol në pengimin e përpjekjeve të qeverisë britanike për të ngadalësuar numrin e kalimeve me varka të vogla, çështjet ligjore dhe morale po dëshmohen gjithashtu thelbësore.
Një pengesë e madhe, e cituar nga disa burime, për ndalimin e anijeve të fryra në det është frika se kjo, pothuajse në mënyrë të pashmangshme, do të çonte në më shumë vdekje dhe në ndjekje penale të forcave të sigurisë të përfshira.
“Marina franceze është kundër kësaj. Ata e kuptojnë se ky lloj misioni është jashtëzakonisht i rrezikshëm dhe rrezikojnë të implikohen dhe të përfundojnë në gjykatë. Do të jetë një katastrofë”, tha një burim.
Edhe ideja më pak ambicioze, e përmendur nga zyrtarët britanikë, për t’i dhënë policisë franceze më shumë liri veprimi ligjore për të ndërhyrë nga plazhet dhe për të shkuar më thellë në ujë për të ndaluar anijet, është hedhur poshtë. Nëse, me të vërtetë, është marrë ndonjëherë në konsideratë.
Rregullat aktuale u lejojnë policisë dhe zjarrfikësve francezë të ndërhyjnë në ujëra të cekëta vetëm për të shpëtuar njerëzit që duket se janë në rrezik të menjëhershëm. Kjo është qartësisht ajo që pamë në plazhin Ecault pranë Boulogne në fillim të korrikut.
Që nga fillimi ka pasur konfuzion në lidhje me angazhimin francez për këtë çështje. Disa burime franceze të sigurisë na kanë thënë se të detyrosh policinë të ndalojë anijet që po hynin në det nuk ka qenë kurrë një mundësi e largët.
Por sindikatat franceze kanë sugjeruar që ndryshimet u morën në konsideratë dhe u refuzuan.
Zëdhënësi i sindikatës së policisë, Jean-Pierre Cloez, tha se planet e ministrit të brendshëm të ngritura më parë këtë vit tani ishin “në pritje”.
“Në atë kohë e konsideronim [shumë] të rrezikshme. Rregullat, për momentin, janë të njëjta. Nuk ka ndryshim në mënyrën se si i bëjmë gjërat.”
Z. Cloez dhe të tjerë përmendën gjithashtu një mungesë të vazhdueshme të pajisjeve, trajnimit dhe personelit.
Asnjë nga këto nuk do të thotë që Franca po heq dorë nga angazhimi i saj për të patrulluar plazhet e saj, ose për të kapur kontrabandistët dhe anijet e tyre në tokë.
Operacioni është i konsiderueshëm, i sofistikuar dhe shtrihet përgjatë më shumë se 150 km (90 milje) të vijës bregdetare.
Mbretëria e Bashkuar po paguan për një pjesë të konsiderueshme të punës sipas kushteve të Traktatit të Sandhurst, i cili aktualisht është duke u rinegociuar për rinovim vitin e ardhshëm.
Ndërkohë, ekipet vullnetare të shpëtimit që punojnë përgjatë bregdetit verior francez vazhdojnë të nxjerrin njerëz, dhe nganjëherë trupa, nga uji.
Disa vullnetarë kanë shprehur zhgënjim për shkak se autoritetet detare u kërkojnë vazhdimisht të shoqërojnë varka të fryra drejt ujërave britanike: një proces që mund të zgjasë shumë orë.
Por ata kanë nxjerrë në pah edhe sfidat unike me të cilat përballet kushdo që kërkon të ndërhyjë në Kanal.
«Sado e çuditshme që mund të duket, nëse nuk kërkojnë ndihmë, nuk mund t’i detyrosh ta pranojnë atë», thotë Gérard Barron, kreu i vullnetarëve të shpëtimit detar të Boulogne-s.
“Ekuipazhi më ka raportuar se, ndonjëherë, kur i janë afruar një gomoneje që mbante shumë njerëz dhe kanë pyetur nëse duan ndihmë, kanë parë thika që shkëlqyen.
“Ata gjithashtu, herë pas here, kanë parë burra të rinj që mbajnë foshnja mbi ujë, duke kërcënuar se do t’i lëshojnë nëse i afrohemi më shumë.”
Pas 45 vitesh përvojë në shpëtime, Barron pranon se ndihet i acaruar me dështimin aktual të Francës për të bërë më shumë për të ndaluar kontrabandistët.
Nëse do të zbatoheshin rregullat ekzistuese kundër daljes në det me anije të dobëta, pa licencë dhe të mbipopulluara, ai mendon se shumë jetë do të shpëtoheshin.
