Udhëheqësi i Hezbollahut mori kohën e tij për t’iu përgjigjur muajit të kaluar të gjakderdhjes që e ka kthyer Lindjen e Mesme në një kuti llak.
Dhe kur foli Hassan Nasrallah, ajo që nuk tha ishte po aq e rëndësishme sa ajo që tha.
Nuk kishte shpallje të luftës të gjithanshme ndaj Izraelit. Të paktën, jo tani.
Pak në Liban e kishin pritur një të tillë.
Nasrallah e di se ka pak oreks në këtë vend për një luftë tjetër me fqinjin e tij të fuqishëm. E fundit ishte në vitin 2006.
Libanezët kanë mjaft probleme, me një ekonomi të shkatërruar dhe një sistem politik të falimentuar.
Ky është një parandalues i fuqishëm, së bashku me dy aeroplanmbajtëset amerikane të vendosura së fundmi në Mesdheun lindor.
Hassan Nasrallah iu drejtua tubimit të veçuar – mijëra njerëz – me lidhje video nga një vend i pazbuluar.
Nuk ishin vetëm mbështetësit e tij ata që vareshin nga çdo fjalë e tij. Fjalimi i tij kërkohej të dëgjohej në Tel Aviv dhe në Uashington. Ajo që Hezbollahu bën – ose nuk bën – mund të jetë vendimtare tani.
Udhëheqësi i Hezbollahut deklaroi se “të gjitha opsionet janë të hapura”, duke shtuar se “situata mund të përshkallëzohet ushtarakisht në çdo kohë”.
Kjo do të varet, tha ai, nga veprimet e Izraelit në Gaza dhe qasja e tij ndaj Libanit.
Hezbollahu tashmë po rrit presionin ndaj Izraelit me një përshkallëzim të sulmeve ndërkufitare, gjë që ka detyruar ushtrinë izraelite të devijojë trupat në zonë.
Por Hamasi kërkon më shumë nga aleati i tij.
‘Operacioni 100% palestinez’
Ndonjëherë, kleriku i zjarrtë dukej pothuajse në mbrojtje për atë që luftëtarët e tij kanë bërë deri tani.
“Ajo që po ndodh në frontin tonë është shumë e rëndësishme dhe domethënëse,” tha ai.
“Ata që pretendojnë se Hezbollahu duhet të përfshihet me shpejtësi në një luftë gjithëpërfshirëse me armikun, mund ta shohin atë që po ndodh në kufi si minimale. Por nëse e shikojmë objektivisht, do ta gjejmë atë të konsiderueshme.”
Ai tha se 57 luftëtarë të Hezbollahut ishin vrarë javët e fundit.
E parashikueshme, ai la derën hapur për një përshkallëzim të mëtejshëm.
“Unë ju siguroj se ky nuk do të jetë fundi,” tha ai, “ky nuk do të mjaftojë.”
Hassan Nasrallah këmbënguli se sulmet e 7 tetorit nga Hamasi ishin një “operacion 100% palestinez”, i kryer në fshehtësi të madhe, i fshehur edhe nga aleatët e Hamasit.
“Kjo nuk ka asnjë lidhje me ndonjë çështje rajonale apo ndërkombëtare,” tha ai, në fakt duke pretenduar se nuk e dinte dhe as Irani.
Turmat brohorisnin, “Ne jemi me ty Nasrallah” ndërsa prisnin nën një diell të nxehtë në një tubim në periferitë jugore të Bejrutit.
Në një çati me pamje nga grumbullimi, një burrë i maskuar ruante, me një pajisje të rëndë bllokuese për të bllokuar dronët.
Kjo është zemra e Hezbollahut, ku shumë janë të përkushtuar ndaj grupit islamik, i cili – si Hamasi – klasifikohet si një organizatë terroriste nga MB dhe SHBA, dhe shumë qeveri të tjera.
“Unë nuk mendoj se ai [Nasrallah] do të sjellë luftë në të gjithë vendin,” tha Fatima, një studente gazetarie 17-vjeçare me syze ari, “por çfarëdo që të vendosë, unë jam mirë me të. Nëse është luftë, nuk kam frikë. Nuk mendoj se ka gjë më të mirë se të vdesësh për një kauzë të mirë. Ne jemi me vëllezërit dhe motrat tona palestineze.”
Indikacionet janë se Hezbollahu planifikon t’ia lërë Hamasit luftën në Gaza, tani për tani.
Por kjo llogaritje mund të ndryshojë shpejt nëse Hamasi i afrohet humbjes.
Nëse Izraeli arrin një fitore në Gaza, kostoja mund të jetë një luftë shumë më e madhe – me Hezbollahun.
