Kafka e një ushtari romak, i cili ishte vrarë në betejë rreth vitit 52 para erës sonë gjatë Luftërave Galike është gjetur bashkë me disa monedha romake dhe pajisje ushtarake në Francë, dhe ruhet në Museo Roscen, në qytetin Nono të krahinës Cordoba, në Argjentinë, i cili ka mbi 18 mijë artefakte interesante nga mbarë rruzulli tokësor.
Kafka në fjalë është gjetur e shpuar tejpërtej me një armë që duket se është maje e heshtës, e cila i kishte hyrë bash veshit në anën e djathtë dhe kishte depërtuar në anën e kundërt, pra të majtë të kafkës, në pjesën pas tëmblës, mbi veshin e majtë. Sipas të gjitha gjasave, kafkën ushtarit ia kishte shpuar ndonjë kelt me një gjuajtje të furishme, meqë maja e heshtës i kishte shpuar tejpërtej kockat e forta të kafkës dhe kishte ngecur brenda saj, shkruan sot Koha Ditore.
Galia antike, në territorin e së cilës është gjetur kafka, përfshinte kryesisht rajonin mes lumit Rajna (Ren), Alpeve, Detit Mesdhe, Pirinejeve dhe Oqeanit Atlantik në të cilin sot gjenden Franca e sotme, Italia Veriore, Belgjika, Luksemburgu, një pjesë e Zvicrës dhe pjesa e Gjermanisë buzë lumit Ren (Rajna). Jul Cezari dhe Galia Galët për herë të parë përmendën në periudhën e hekurit (shekulli V para erës sonë) dhe kishin mbetur dominues të këtij rajoni deri në kohën e pushtimit nga romakët pas përfundimit të Luftërave Galike në vitin 50 para erës sonë.
Para pushtimit romak, Galia kishte qenë e banuar nga fiset e shumta kelte, të cilët romakët i quanin galë, dhe në këtë mënyrë historia shënon fise të ndryshme të lashta antike kelte në këtë rajon, siç ishin: helvetët, germanët, britët, hispanët, suebët, nervët e grupe të tjera fisesh, të cilët në fillim udhëhiqeshin nga mbretëritë e më vonë nga “vergobretët”, udhëheqësit të cilët zgjidheshin me mandat njëvjeçar. Në këto fise vend të veçantë në shoqëri zinin “driudët” (priftërinj, magjistarë, por edhe gjyqtarë), të cilët kishin rol të rëndësishëm dhe ndikim të madh në të gjitha sferat e jetës.
Romakët kishin filluar pushtimin e Galisë qysh nga viti 121 para erës sonë, ndërsa Jul Cezari me ushtri romake dhe me ndihmën e aleatëve vendës e kishte pushtuar përfundimisht Galinë pas një periudhe tetëvjeçare luftërash prej vitit 58 deri në vitin 50 para erës sonë dhe i kishte përshkruar luftërat e mundimshme (në të cilat kishin marrë pjesë 120.000 ushtarë romakë kundër 3 milionë luftëtarëve galë) e të përgjakshme kundër fiseve galike (në të cilat u vranë 10.000 ushtarë romakë dhe mbi një milion luftëtarë e banorë civilë të Galisë) në veprën e tij “Commentarii de Bello Gallico” (Komentimet e Luftës Galike) në tetë vëllime (për çdo vit lufte nga një vëllim, prej të cilëve vëllimin e tetë e kishte shkruar njëri nga oficerët e tij Aulus Hirtius).
