Kanadaja po vë një bast të madh për imigracionin për të mbushur boshllëkun në ekonominë e saj si pasojë e plakjes së popullsisë dhe uljes së fuqisë punëtore – por jo të gjithë janë të gatshëm të sjellin kaq shumë njerëz nga jashtë.
Në fillim të këtij muaji, qeveria federale njoftoi një plan agresiv për të pranuar 500 mijë emigrantë në vit deri në vitin 2025, me pothuajse 1.5 milion emigrantë të rinj që vijnë në vend gjatë tre viteve të ardhshme, transmeton Telegrafi.
Ky plan do ta shihte shtetin kanadez të mirëpresë rreth tetë herë numrin e banorëve të përhershëm çdo vit – për popullsi – sesa Britania e Madhe dhe katër herë më shumë se fqinji i saj jugor, Shtetet e Bashkuara.
Por një sondazh i kohëve të fundit tregon se ka edhe ankth për mirëpritjen të kaq shumë banorëve të rinj, raporton bbc.
Kanada baste të mëdha
Për shumë vite, Kanada është përpjekur të tërheqë banorë të përhershëm – emigrantë që kanë të drejtë të qëndrojnë në vend për një kohë të pacaktuar, por që nuk do të konsiderohen si vendas – për të mbajtur popullsinë dhe ekonominë në rritje. Vitin e kaluar, vendi pranoi 405 mijë banorë të përhershëm – më së shumti në të gjithë historinë e tij.
Arsyet janë, në disa mënyra, rreth matematikës së thjeshtë. Ashtu si shumë vende perëndimore, Kanadaja ka një popullsi të plakur me një shkallë më të ulët të lindjeve. Çfarë do të thotë kjo është se nëse vendi dëshiron të rritet, në vend që të tkurret, do të duhet të sjellë emigrantë.
Emigracioni tashmë përbën pothuajse të gjithë rritjen e fuqisë punëtore të vendit, dhe deri në vitin 2032, pritet të llogarisë gjithashtu të gjithë rritjen e popullsisë së vendit, sipas një njoftimi për shtyp të qeverisë.
Në fillim të këtij muaji, qeveria njoftoi se deri në vitin 2025, ata shpresojnë të sjellin 500 mijë emigrantë të rinj në vit, rreth 25 për qind më shumë nga shifrat e vitit 2021.
Një vend unik në botë
Sot, rreth një në katër kanadezë ka ardhur në vend si emigrant, më i larti në mesin e vendeve të G7. Krahasoni atë me SHBA-në, të njohura në bisedë si vatra e shkrirjes së botës, ku vetëm 14 për qind janë emigrantë.
Mbretëria e Bashkuar ka gjithashtu një popullsi emigrante prej rreth 14 për qind.
Madeleine Sumption, drejtore e Observatorit të Migracionit në Universitetin e Oksfordit, tha se këto shifra nuk do të thotë se Mbretëria e Bashkuar është prapa në emigracion, por më tepër se Kanadaja është paksa “i jashtëzakonshëm”.
Britania e Madhe, një ishull i vogël me dyfishin e popullsisë së Kanadasë, tashmë ka një dendësi të lartë të popullsisë, ndërsa Kanadaja, e cila ka një popullsi prej pak më shumë se 38 milionë banorë dhe një nga vendet me sipërfaqen më të madhe të tokës në botë, ka vend për t’u rritur.
“Përgjithësisht Britania e Madhe nuk ka pasur një objektiv për të rritur popullsinë në të njëjtën mënyrë siç ka bërë Kanadaja”, tha ajo.
Geoffrey Cameron, një shkencëtar politik në Universitetin McMaster, tha se ndërsa shumë vende, si Kanadaja, përballen me nivele më të ulëta të lindjeve dhe një popullsi në plakje, suksesi i çdo sistemi imigrimi mbështetet në mbështetjen popullore.
“Faktori kufizues për shumicën e vendeve është opinioni publik”, tha ai.
Në SHBA, ku numri i emigrantëve që hyjnë në vend përmes kufirit jugor ka arritur një maksimum historik, në përgjithësi ekziston një shqetësim për të pasur më shumë emigrantë sesa vende pune.
Para Brexit, një valë emigrantësh të Bashkimit Evropian nga Evropa Lindore që lëviznin në Britani krijoi një reagim kundër migracionit. Por gjatë disa viteve të fundit, tha Sumption, opinioni popullor për imigracionin është rritur, pjesërisht për shkak se njerëzit besojnë se vendi ka kontroll më të mirë se kush hyn brenda sesa më parë.
Ndërkohë, Kanadaja ka pasur historikisht mbështetje shumë të lartë për emigracionin.
“Unë mendoj se një pjesë e arsyes për këtë është se ekziston një shkallë e besimit të publikut se imigracioni në Kanada menaxhohet mirë nga qeveria dhe gjithashtu menaxhohet në një mënyrë që u shërben interesave të kanadezëve”, tha Cameron.
Por kjo nuk do të thotë se nuk ka shqetësime për emigracionin.
Vitet e fundit, një fluks migrantësh në kufirin e SHBA-së ka shkaktuar disa polemika dhe shfaqja e një partie të re të krahut të djathtë në 2018, Partia Popullore e Kanadasë, e mbajti temën në bisedën kombëtare në fillim të zgjedhjet federale 2019.
Pjesë të ndryshme të Kanadasë gjithashtu kanë qëndrime të ndryshme ndaj imigracionit.
Kur qeveria njoftoi objektivat e saj agresive deri në 500 mijë emigrantë të rinj në vit, provinca e Quebec, e cila duhet të vendosë kufijtë e saj të imigrimit, tha se nuk do të pranonte më shumë se 50 mijë në vit. Kjo do të thotë që Quebec, i cili ka 23 për qind të popullsisë së vendit, do të pranonte vetëm 10 për qind të emigrantëve.
Dhe ndërsa është e vërtetë që Kanadaja mund të ketë më shumë hapësirë për t’u rritur, disa vende ende po e ndjejnë krizën.
Qytetet e mëdha si Toronto dhe Vancouver – ku rreth 10 për qind e popullsisë jeton aktualisht – kanë kriza të përballueshme strehimi.
Në një sondazh me 1,537 kanadezë të kryer nga Leger dhe Shoqata e Studimeve Kanadeze, tre nga katër thanë se ishin disi ose shumë të shqetësuar për ndikimin që plani i ri do të kishte në strehimin dhe shërbimet sociale. Pothuajse gjysma, 49 për qind, thanë se objektivat ishin shumë të larta, ndërsa 31 për qind thanë se ishin numri i duhur.
Qasja kanadeze
Një mënyrë tjetër që Kanadaja është unike në botën perëndimore është theksi i saj tek imigracioni ekonomik – rreth gjysma e banorëve të përhershëm të Kanadasë janë të mirëpritur për shkak të aftësive të tyre, jo për shkak të ribashkimit familjar.
Deri në vitin 2025, qeveria shpreson ta arrijë atë 60 për qind.
Kjo është pjesërisht për shkak të mënyrës sesi është projektuar sistemi kanadez, tha Cameron. Në vitet 1960, Kanadaja kaloi nga një sistem kuotash, ku vendeve të ndryshme u caktoheshin objektiva të ndryshëm, në një sistem të bazuar në pikë që u jepte përparësi emigrantëve me aftësi të larta që do të kontribuonin më lehtë në ekonominë e Kanadasë.
“Të njëjtat parime drejtojnë sistemin sot”, tha ai. Në nivel global, kjo është unike, megjithëse Australia dhe Zelanda e Re kanë sisteme të ngjashme.
Në Britani të Madhe, pak më shumë se një në katër banorë të përhershëm janë të mirëpritur përmes rrjedhës ekonomike. Në SHBA, vetëm rreth 20 për qind e kartave jeshile lëshohen për arsye ekonomike.
Të dy vendet kanë sinjalizuar se shpresojnë të rrisin përqindjen e emigrantëve ekonomikë që hyjnë në vendet e tyre përkatëse, por një ndryshim i madh për të dy vendet është se shumica e emigrantëve ekonomikë duhet të sponsorizohen nga punëdhënësit e tyre.
Në Kanada, një ofertë pune mund të llogaritet në totalin e pikëve tuaja, por nuk është e nevojshme.
Ndërsa Mbretëria e Bashkuar kohët e fundit kaloi në një sistem të bazuar në pikë, Sumption tha se në fakt, ai mbetet i ngjashëm me sistemin e tyre të vjetër, i cili u jepte përparësi emigrantëve që kishin oferta pune.
A mund të arrijë Kanadaja objektivat e saj?
Kanadaja jo vetëm që pranon më shumë emigrantë të klasës ekonomike sesa kombet e tjera të mëdha, por vendi është gjithashtu një nga vendet më të larta për zhvendosjen e refugjatëve, duke pranuar 20,428 refugjatë në vitin 2021.
Por ndërsa vendi ka vendosur objektiva ambicioze për të ardhmen, historia ka treguar se jo gjithmonë i përmbush pritshmëritë e veta.
Në vitin 2021, Kanadaja kishte një objektiv të rivendosjes së rreth 59 mijë refugjatëve – pothuajse tre herë më shumë sesa pranoi vendi.
Në një intervistë me CBC, ministri i imigracionit Sean Fraser tha se hendeku ishte kryesisht për shkak të mbylljeve të kufijve të lidhur me coronavirus si në Kanada ashtu edhe në mbarë globin.
Deri në vitin 2023, Kanadaja synon të ndihmojë në rivendosjen e 76 mijë refugjatëve. /Telegrafi/
