Infektimet me Corona janë në një nivel të ulët. Në vend ka sërish demonstrata, së shpejti do të udhëtohet. Vëzhgimet e Jens Thurau në një fazë disi konfuze të tranzicionit.
Udhëtim në mëngjes me tramvaj përmes Berlinit, për në punë . Vetëm disa javë më parë, vështirë se shikoje dikë në vagon. Tani pothuajse të gjitha mbajnë maska, por për ruajtje distance as që bëhet fjalë. 60 përqind e tramvajit duket se është mbushur. Ecje në këmbë nga tramvaji në redaksinë e DW: shumë biçikleta, shumë kalimtarë, shumë maska. Mbërritja në redaksi – një botë tjetër, më e rreptë: shumë panele pleksiglasi, dezinfektues, maska, distancë. Shumica e kolegëve të mi ende punojnë në shtëpi.
Liga gjermane e Futbollit, Bundesliga ka disa javë që luhet me radhë bosh spektatorësh, shumica e fëmijëve nuk lejohen të ndjekin mësimet, por demonstratat lejohen përsëri. Shumë kritika u duhet të dëgjojnë – me të drejtë – njerëzit që dalin në rrugë kundër kufizimeve të Coronas.
Merkel përsëri e zhytur në Zyrën e Kancelares
Nga ana tjetër, ata që protestojnë kundër racizmit në SHBA dhe atij në këtë vend – 15.000 vetë qenë fundjavën e kaluar vetëm në Alexanderplatz në Berlin – duartrokitjen. Apeli i zëdhënësit të qeverisë të hënën tingëllon pothuajse i pafuqishëm: të qëndrosh në këmbë kundër racizmit është, natyrisht, për tu mirëpritur, por – citim – “Duhet të jetë e mundur mbajtja e maskave në ngjarje të tilla dhe ruajtja e distancës minimale prej 1.5 metrash”.
Epo, me sa duket nuk është kështu. E habitshme se si e ka kaluar të drejtën e veprimit te landet federale Kancelarja, e cila dukej kaq llërëpërveshur në fillim të pandemisë. Sidoqoftë, duke pasur parasysh numrin e ulët të infektimeve, ajo kishte pak shanse me kursin e saj të ashpër për Coronan, po të mos dëshironte të mposhtej hapur me vota nga kryeministrat e landeve.
Sepse pushteti i veprimit ndodhej gjithmonë atje, te landet. Angela Merkel-i e dinte që edhe pesha e saj politike mund ta ngadalësonte, por jo të parandalonte, mozaikun politik. Që atëherë, ajo është rikthyer atje ku ishte përpara fjalimeve të saj mbresëlënëse para njerëzve disa javë më parë: e zhytur në Zyrën Kancelarore.
Dhe kështu ecim me kujdes përmes tunelit të Corona-s, i cili ndërkohë ka shumë dritë në fund. Por vërtet ne nuk i besojmë paqes: pijetoret dhe restorantet nuk frekuentohen as me përafërsi si shpresohej – një birrë midis xhameve të pleksiglasit ndoshta nuk të shijon edhe aq. Papritur, në media ka edhe çështje të tjera, veçanërisht trazirat në Shtetet e Bashkuara.
Jens Thurau
Shqetësim më i madh për pasojat e pandemisë
Perceptimi për Coronan tani merret më shumë me pasojat anësore: në ekonomi, në familje, në shkolla, në kopshtet ditore. Skenat e tmerrit në klinika nuk ndodhën, megjithëse në Gjermani vdiqën pothuajse 9.000 vetë. Një program gjigant konjukturor ekonomik derdh para tek njerëzit. Shumë njerëz thonë çuditërisht në sondazhe se nuk kanë më frikë nga infektimi. Virologët e kanë të vështirë të depërtojnë me paralajmërimin e tyre për një valë të dytë të virusit.
Kush e di se sa vetë lejohen të takohen aktualisht? Deri në dhjetë vetë nga një maksimum prej dy familjesh – ky është rregulli deri më 29 qershor. Por të gjithë tani e interpretojnë këtë për veten e tyre.
Ka një mall për gjendjen normale të para krizës. Kjo mund të shihet qartë në vlerësimet e sondazhit të koalicionit qeverisës. “Mamaja di çfarë të bëjë” e 15 viteve të shkuara ndoshta mund të zgjasë pak më gjatë për shumë njerëz. Por “gjendja normale”, statuskuoja e para Coronas, ajo nuk ekziston më.
