Nga Agron Gjekmarkaj
Copëza për një kronikë të munguar.
Prej ditësh në të zbardhur qëkur përcolli Melonin, për t’i mbushur boshllëkun që i la, Babo me një matrapik mbi supe shihej duke rëndur si i çartur rrëpirave të Shpiragut. Bela nga pas me dy torba, pak bukë e djathë, ndonjë vezë të zier ca kokrra qepë e dy pagurë ujë të mbushura në rrëzë. Djersa kullonte çurg. Herë në majë e herë në anë, shpo aty e shpo atje, kur befas shpërtheu një curril naftë si qumështi nga gjiri i lopës në të mjelur.
Gëzimi dhe hareja u ndezën si zjarr poshtë në Berat. Me mundim ia mbushen mendjen të fotografohej me një uniformë si ato të Guantanamos ku vetëm mjekra i kishte mbetur jashtë. Prishaqejf pranoi. Mideja ia lypte të shfaqej si në 2009 me gjoksin leshtor tek kosiste barërat e këqija apo si Duçja në betejën për grurin. Dilo Nasufi me socialisten Xhek mblodhën grupin folklorik për ta festuar siç duhet.
Për befasinë e të gjithëve këngët lindën aty për aty, burimore, të ngrohta si dielli i kësaj jave. Dilua shtynte për ndonjë kurban, një mëzat, ca deshër a cjepër në hell, por vendimi nuk po merrej sepse Blendi Çuçi si drejtues politik po vonohej. Kjo indiferencë shtonte ankthin dhe moskuptimin. Duhej iniciativë dhe vetëveprim.
U erdhi ndihma siç e ka përshkruar Doktori, nga Tërmeti një kamion plot me zahire, pogaçe me ballë kazani, tava me mish, qypa me mjaltë, shirqe me bozë, që mileti të lyente gurmazin dhe të ngrohte stomakun e trazuar. Socialistja Xhek u mor me përzgjedhjen estetike të vargjeve. Që të ishte në rregull për të ndarë përgjegjësinë ftoi Margeritin si kryetare komisioni, nami i së cilës në punë shijesh ka kapur qiellin. Ajo sa hap e mbyll sytë ia behu dhe punës i mori frymën. Pas orë e orë leximesh përzgjodhi këtë:
“Toka po lëshon vlag,
Nxori naftë në Shpirag,
Babo trimi, Babo djali,
E krren naftën dhe nga mali.
eeeeeeeee
Gushti sa zëvendësoi korrikun,
Melonin përcolli Ai,
Rrëmbeu vetë matrapikun,
Malin shndërroi në flori.
eeeeeeeee
Dhe thotë ca modeste fjalë,
deputetë, more horra,
Shkoj në këmbë, kthehem me kalë
Naftë desha, naftë nxora”
eeeeee!
Të gjithë e kuptuan tezja e para që në autobiografinë e re të popullit tonë në vargje ky do të jete epi i ri që boll po nxeh e fort po shndrit në qarrishtë të Shpiragut.
Në Tiranë SPAK-u punon si hidrocentral duke trazuar midera duke djegur ëndrra si incenerator po kaq duke sterilizuar pushimet e Rrapajt, Rrjepsit dhe Rrapushit Beqes së ngratë. Më mirë Tigrushi që poturet mbushi me parimin këmbët e lehta faqja e bardhë. Byroja Politike dje në mesditë u mblodh, të gjithë me zemër në fund të barkut e barkun në kokë plot zhurma. Nuk e dinë në do rrinë në do ikin. Në do zhyten në do mbyten. Babo po merret me shumë me zëvendës ministrat, etimologjia e fjalës të bën ta shkoqitësh, zëvendës i ministrit pra ministrat zëvendësohen, punë të thella këto! Tre ore për natën e varrit. Ehuha.
Luli ka bërë partinë e vet, të vockël, doracake, të bereqetshme ku thonë me krenari jemi 105 mijë demokrat që si nëndetësja me këtë numër do i punojmë qindin armikut. Ndërkohë po shkatërron Doktorin, Liken dhe Babon. Ndërsa Vulën pa të cilën jeta s’ka kuptim e ka Gazi firauni të cilin mbrëmë e prita gjithë besë e shpresë të më merrte për darkë sipas ftesës për të qarë halle partie vatani po si lider i madh nuk erdhi. Prit e prit si të shtegu i lotëve po ai hiç. Me theu shpirtin. Në gojë të Salianjit u mbyttë ishallah.
Për këtë çështje do të ankohem te vetë Zonja Tabaku e cila vë dorën mbi xhan ngadalë-ngadalë dhe e bën terbiet. Salianji u shfaq në Indi si Lider shpirtëror gandist dhe ata qerratenj atje me dy gishta lart zbardhin dhëmbët si xhindër. Më në fund India dhe Pakistani u rehatuan. Kryezëvendës Lideri po me pret për një gotë nga e mira. Mëkatet tona të panumërta nuk ia zbehën mirësinë, paudhësitë shpresën, topitja guximin, vogëlsia madhështinë.
