Shabana Mahmood premtoi të “bëjë gjithçka që duhet” për të siguruar kufijtë e Mbretërisë së Bashkuar. Tani po bëhet e qartë se si duket kjo.
Sekretari i Brendshëm pritet t’i tregojë Parlamentit të hënën se azilkërkuesit e suksesshëm do të lejohen të qëndrojnë në Mbretërinë e Bashkuar vetëm përkohësisht.
Kur vendi i tyre i origjinës të konsiderohet i sigurt, ata do të kthehen. Statusi i tyre do të rishikohet rregullisht gjatë kohës midis këtyre dy rasteve.
Kur ajo përshkruan politikën e re të qeverisë, që synon të pengojë njerëzit të kalojnë ilegalisht Kanalin Anglez për të kërkuar një jetë të re në Mbretërinë e Bashkuar, deklarata e saj ka të ngjarë të jetë një paralajmërim se epoka e mbrojtjes së përhershme ka mbaruar.
Ky veprim vjen ndërsa Ministria e Brendshme njofton se gati 50,000 migrantë të paligjshëm janë larguar ose deportuar nga toka britanike që kur Partia Laburiste erdhi në pushtet.
Shifrat e reja të publikuara tregojnë një rritje prej 23% në totalin e largimeve ose deportimeve krahasuar me periudhën 16-mujore të mëparshme para korrikut 2024 nën qeverisjen e Konservatorëve.
Burime nga brenda qeverisë po e përshkruajnë vendimin e fundit të Mahmood si një “ndryshim të rëndësishëm”.
Është një politikë e marrë nga Danimarka – ku një qeveri e udhëhequr nga Social Demokratët e qendrës së majtë ka kryesuar një nga sistemet më të vështira të azilit dhe imigracionit në Evropë.
Një supozim i mëparshëm në sistem për zgjatjen e lejeve u hoq. Refugjatëve u jepen leje qëndrimi të përkohshme, zakonisht dyvjeçare, dhe në fakt duhet të riaplikojnë për azil kur ato skadojnë.
Edhe për ata që lejohen ta zgjasin disa herë, rruga drejt shtetësisë është bërë më e gjatë dhe më e vështirë.
Admiruesit, përfshirë Mahmood-in, theksojnë se, ndërsa politikat u ashpërsuan, vlerësimet në sondazhe të partisë Socialdemokrate u rritën – dhe ato të një lëvizjeje populiste të krahut të djathtë, Partisë Popullore, ranë.
Ajo beson se, nëse Partia Laburiste nuk merr vendime të ngjashme këtu, atëherë “forcat e errëta” mund të lulëzojnë.
Javën e kaluar zbulova se Sekretari i Brendshëm kishte dërguar zyrtarë të lartë në Danimarkë për të parë se çfarë mësimesh mund të nxirreshin nga sistemi i tyre.
Dhe nuk ishte vetëm statusi i përkohshëm për refugjatët që tërhoqi vëmendjen e zyrtarëve të saj.
Ata shqyrtuan gjithashtu kufizimet më të mëdha të Danimarkës për “bashkimin familjar” – kur refugjatët duan të sjellin bashkëshortët, partnerët ose fëmijët e tyre në vend.
Ajo beson se politikat e Danimarkës shërbejnë si një dekurajim për njerëzit që të kërkojnë azil në radhë të parë dhe është e impresionuar që kërkesat e suksesshme janë në nivelin më të ulët në 40 vjet.
Dhe ajo beson se ajo që e sheh si bujari aktuale e sistemit të Mbretërisë së Bashkuar po vepron si një magnet dhe po nxit kalimin e anijeve të vogla.
Por nuk është e pakontestueshme.
Katër vjet më parë, qeveria daneze planifikoi të kthente rreth 200 refugjatë në Siri, edhe pse lufta civile vazhdonte, sepse tha se disa pjesë të Damaskut ishin të sigurta.
Ajo me siguri do të përballet me kundërshtim nga disa në radhët e Partisë Laburiste.
Kur u zbulua se Danimarka po përdorej si model për rregulla më të ashpra në Mbretërinë e Bashkuar, deputeti laburist Clive Lewis i tha BBC-së se si rezultat, votuesit progresivë mund të migrojnë drejt partive më të majta, siç janë të Gjelbrit.
Dhe se aspekte të sistemit danez pasqyrojnë “pikat e diskutimit të së djathtës ekstreme”.
Deputetja e Nottinghamit, Nadia Whittome – gjithashtu në të majtë të Partisë Laburiste – tha se ndjekja e rrugës së Danimarkës do të ishte një “rrugë pa krye – moralisht, politikisht dhe elektoralisht”.
Por e kuptoj që Shabana Mahmood do t’u lëshojë një paralajmërim kolegëve të saj skeptikë.
Ajo do të sugjerojë që, ndërsa disa nga reformat e saj mund të duken të tepruara, alternativa mund të jetë një rritje e mëtejshme e mbështetjes për Reform UK.
Ajo pritet të thotë: “Nëse nuk të pëlqen kjo, nuk do të të pëlqejë as ajo që më ndjek.”
Sekretari i Brendshëm beson se Danimarka është një shembull për t’u imituar, sepse politika e saj e azilit – e përmbledhur si “më pak brenda, më shumë jashtë” – është arritur duke mbetur brenda Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.
Por si ajo ashtu edhe homologu i saj në Danimarkë – Rasmus Stokland – duan të shohin reforma dhe të frenojnë “gjyqtarët aktivistë” të cilët mund t’i japin shumë rëndësi dispozitave të GJEDNJ-së mbi të drejtat për një jetë familjare kur vendosin për rastet e deportimit.
Ajo pritet ta trajtojë këtë çështje në deklaratën e saj në Parlament të hënën.
Si Reform UK ashtu edhe Konservatorët argumentojnë se do të ishte më efektive të largoheshin tërësisht nga Konventa.
Dhe në vend që t’u japë refugjatëve status të përkohshëm, Reform UK thotë se do t’i ndalojë dhe deportojë të mbërriturit nga kanali përtej kanalit.
Konservatorët argumentojnë se anijet nuk mund të ndalohen nëse nuk rivendoset një skemë në stilin e Ruandës.
Ata e shohin këtë si një pengesë, ndërsa qeveria laburiste e denoncoi atë si një mashtrim.
Sekretari i Brendshëm ka të ngjarë të pranojë të hënën se kriza në kufijtë e Mbretërisë së Bashkuar është “jashtë kontrollit”.
Vetëm miratimi i politikave të reja nuk ka gjasa të rivendosë besimin e votuesve të tunduar nga Nigel Farage.
Por nëse qëndrimi i sekretares së brendshme në fakt zvogëlon numrat, ajo do të shpresojë që partisë së saj do t’i jepet leja për t’u dëgjuar, jo vetëm për migracionin, por edhe për politika të tjera.
