Bienalja e 7-të të Arkitekturës Ballkanike (BAB25), me temë “Bauhaus i Ri në Ballkan” u mbajt në kryeqytetin serb në datat 12-20 nëntor.
Në këtë bienale, disa nga studiot më të mira arkitekturore të rajonit nga Shqipëria, Serbia, Maqedonia e Veriut, Sllovenia, Kroacia, Rumania etj prezantuan projektet e tyre, të cilat përpiqeshin t’i qëndronin besnike idealeve Bauhaus që lidhen me qëndrueshmërinë, eko-dizajnin dhe angazhimin e komunitetit, dhe njëkohësisht ishin pasqyrim i parimeve të thjeshtësisë, funksionalitetit dhe holizmit.
Në edicionin e këtij viti të bienales mori pjesë edhe studio arkitekturore nga Durrësi Inceptio, e arkitektit Indrit Hamiti. Ajo u prezantua me projektin Logistic Hub Ozone, një projekt ky që transformon një strukturë ekzistuese në një qendër logjistike, ku arkitektura mishëron rrjedhshmërinë, përshtatshmërinë dhe inovacionin.
Vlen të theksohet në këtë bienale paraqitja mjaft e mirë e studiove shqiptare, të cilat u nderuan me çmime. Mediat serbe raportojnë se “Shqipëria dhe Serbia janë yjet e BAB-it të këtij viti”.
Çmimin e Madh për materializimin më të mirë e fitoi studioja shqiptare SONarchitects me projektin fenomenal të tendës Mozaiku i Tiranës.
Vlen të përmendet këtu se studio në fjalë ka hartuar projektin e zonës historike të Durrësit, projekt ky i AADF-së, Ministrisë së Kulturës dhe Bashkisë Durrës, i cili po kontestohet shumë së fundmi nga banorët, të cilëve u shemben banesat dhe bizneset.
Ndërkohë, një tjetër çmim të madh në Bienalen e Beogradit e morën autorët shqiptarë Florian dhe Fiona Nepravišta, të cilët fituan në kategorinë e botimeve me veprën e tyre kapitale “Arkitektura dhe dizajni shqiptar”.
Bienalja e 7-të e Arkitekturës Ballkanike, nën emrin Bauhaus i Ri në Ballkan, mblodhi arkitektët më të mirë rajonalë dhe për herë të parë që nga fillimi i saj studiot serbe fituan tre çmime të mëdha dhe disa çmime e vlerësime më të ulëta.
Projekti “Logistic Hub Ozone”, i studios Inceptio
Ky projekt transformon një strukturë ekzistuese në një qendër logjistike ku arkitektura mishëron rrjedhshmërinë, përshtatshmërinë dhe inovacionin. Projekti zhvillohet me zyra përballë rrugës kryesore dhe depo që shtrihen në pjesën e pasme, duke shprehur një dialog midis dukshmërisë dhe dobisë.
Fasada është konceptuar si një narrativë e gjallë: një sistem modular dhe parametrik, ku ritmi dhe variacioni artikulojnë efikasitetin. Çdo modul funksionon si pjesë e një tërësie më të madhe, disa të transformuara në tabela ndriçuese që projektojnë mesazhe nga jashtë, duke e shndërruar ndërtesën në një pikë referimi komunikuese. Fasada kështu shërben jo vetëm si një zarf, por si një zë, duke i folur qytetit ndërsa përshtatet me nevojat në ndryshim të logjistikës.
Duke bashkuar modularitetin, dizajnin parametrik dhe potencialin komunikues, qendra bëhet më shumë sesa infrastrukturë. Është një metaforë për vetë logjistikën: e saktë, fleksibile dhe e ndërlidhur.
