Një plan i Partisë së Punës për të ofruar shërbim të gjerë të sponsorizuar nga qeveria ka ngritur pyetje se si do të funksionojë, dhe kush do të paguajë për të.
Në një zgjedhje ku dalja nga Britania e Madhe nga Bashkimi Evropian, një debat për shpejtësitë e internetit do të duket se nuk ka gjasa të hyjë në garë.
Por Partia e Punës injektoi temën javën e kaluar me një plan surprizë për të ofruar shërbim interneti me shpejtësi të lartë për çdo familje dhe biznes në vend deri në vitin 2030 dhe atë falas.
Propozimi ngriti pyetje se si do të funksiononte një shërbim falas me brez të gjerë dhe kush do të paguajë.
Udhëheqësi i partisë, Jeremy Corbyn, tha që qeveria do të marrë përsipër pjesë të ofruesit më të madh të internetit të vendit, Openreach, një degë e gjigantit të telekomunikacionit BT. Plani do të kthejë dekadat e privatizimit dhe do ta vërë qeverinë përgjegjëse për një projekt të madh të infrastrukturës kombëtare.
Corbyn tha se plani do të kushtojë rreth 20 miliardë funte ose rreth 26 miliardë dollarë, dhe do të paguhet si pjesë e një pakete të re të shpenzimeve qeveritare.
Një taksë për Facebook, Google dhe gjigandët e tjerë të teknologjisë do të përdorej për të mirëmbajtur rrjetin. Ai tha se do të kursente klientët mesatarisht rreth 30 funte në muaj në shërbimin e internetit, ose rreth 39 dollarë.
Ideja është një përpjekje për të krijuar një shërbim të ri shoqëror britanik, i ngjashëm me Shërbimin Kombëtar të Shëndetit, i cili ofron kujdes mjekësor falas për banorët britanikë.
Asnjë vend tjetër nuk ofron shërbim falas për internet nga qeveria, thotë Matthew Howett, themeluesi dhe analisti kryesor në Assembly Research, një firmë që studion telekomunikacionin.
Për të zënë hapin me vendet e tjera, Britania do të negocionte blerjen e Openreach, e cila ka më shumë se 32,000 punonjës dhe të ardhura prej më shumë se 5 miliardë funte ose rreth 6.5 miliardë dollarë.
Qeveria do të marrë përsipër ndërtimin e një projekti që industria e telekomunikacionit thotë se do të kushtojë afro 35 miliardë funte ose rreth 45 miliardë dollarë – duke e bërë atë një nga përpjekjet më të mëdha të infrastrukturës në vend.
Perspektivat e disa ndërmarrjeve të tjera që konkurrojnë me Openreach dhe kanë premtuar miliarda në investime për iniciativat e tyre, do të hidhen në dyshime pas debutimit të një shërbimi falas të drejtuar nga qeveria.
“Të gjithë konsumatorët do të largoheshin. Nuk ka asnjë mënyrë që konsumatorët do të paguajnë internetin nëse mund ta marrin falas nga qeveria,” tha Howett.
I vetmi projekt i krahasueshëm është në Australi, ku Rrjeti Kombëtar Broadband është përpjekur të lidhë vendin me internet me fibra gjatë dekadës së fundit. Ky projekt është kritikuar për vonesat, mbarimin e buxhetit dhe mos ofrimin e cilësisë së shërbimit të premtuar.
Qeveritë në vende tjera kanë ndërmarrë qasje të ndryshme. Në Korenë e Jugut dhe Japoni, ku më shumë se 95 për qind e familjeve dhe bizneseve kanë një brez të gjerë të internetit me fibra, qeveria luajti një rol vendimtar, përfshirë ndihmën e kompanive për të siguruar kredi për të paguar kostot.
Në Letoni dhe Portugali, vendet e tjera me mbulim të lartë të internetit, grantet qeveritare kanë ndihmuar bizneset të paguajnë për ndërtimin. Në SHBA, një tarifë për faturat e telefonave mobilë përdoret për të paguar subvencione për bizneset për të zgjeruar brezin në zonat rurale, megjithëse nuk kërkon që rrjetet e fibrave të ndërtohen.
“Kyçja në internet të shpejtë është qartë një problem kur e ardhmja e ekonomisë globale do të varet shumë më tepër nga lidhja,” tha Kevin Allison, i cili studion politikën e teknologjisë së qeverisë me Grupin Eurasia në Berlin.
