Pas marrëveshjes së paqes të Oslos të vitit 1993, vdiqën po aq njerëz sa në masakrën e Hamasit të 7 tetorit. Me këtë krahasim, kryeministri izraelit shkaktoi zemërim në të gjitha kampet.
Qëllimi i tij është të çarmatosë Rripin e Gazës dhe më pas ta rindërtojë atë nën udhëheqjen e botës arabe dhe vendeve të Gjirit. Mediat izraelite i cituan njëzëri deklaratat e kryeministrit Benjamin Netanyahu në Komisionin parlamentar të Punëve të Jashtme.
Në një seancë jopublike pak ditë më parë, Netanyahu pohoi gjithashtu se marrëveshja e paqes e Oslos me palestinezët në vitet 1990 ishte “një mëkat fillestar”. Po aq njerëz vdiqën pas Oslos sa në masakrën e Hamasit të 7 tetorit, tha ai.
Marrëveshjet e Oslos
Marrëveshja e Oslos përbëhet nga dy pjesë: Më 13 shtator 1993, Organizata për Çlirimin e Palestinës (PLO) dhe Izraeli nënshkruan të parën nga “Marrëveshjet e Oslos”, të quajtur sipas vendndodhjes ku u mbajtën bisedimet paraprake. Të dyja palët ranë dakord për bashkëjetesën paqësore dhe njohjen reciproke, duke përfshirë të drejtën e Izraelit për të ekzistuar. Palestinezët do të administronin vetë Rripin e Gazës dhe Bregun Perëndimor në një fazë provizore, ndërsa Izraeli të tërhiqej nga territoret.
Me “Marrëveshjen e Përkohshme për Bregun Perëndimor dhe Rripin e Gazës”, nënshkruar në shtator 1995, marrëveshjet u finalizuan. Objektivi ishte që gradualisht të përgatitej një zgjidhje me dy shtete, e cila përfundimisht do të çonte në një shtet sovran palestinez. Pavarësisht disa përpjekjeve për të rigjallëruar marrëveshjen, ajo nuk është zbatuar. Nuk ka pasur negociata serioze mes Izraelit dhe palestinezëve që nga viti 2014.
Kritika të ashpra ndaj krahasimit të Netanyahut
Politikanë nga të dy kampet nacionaliste të moderuar dhe të djathtë e dënuan krahasimin e Netanyahut si krejtësisht të papranueshëm: “Një deklaratë që krahason Oslon me katastrofën e tmerrshme që na ndodhi në atë të shtunë të zezë është dëshmi e një udhëheqjes të dobët dhe të pakujdesshme,” tha Elazar Stern, deputet i partisë opozitare Yesh Atid, në Radion e Ushtrisë. Kjo udhëheqje nuk njeh realitetin.”
Lideri i Partisë Laburiste, Merav Michaeli, e akuzoi Netanyahun për rikthimin në fushatën e tij zgjedhore, sipas të cilit ai është i vetmi që mund të parandalojë krijimin e një shteti palestinez. Megjithatë, ai kurrë nuk kishte paraqitur një alternativë. Pa një marrëveshje diplomatike dhe një vizion me dy shtete, “askush nuk do të vijë të ndihmojë në rindërtimin e Rripit të Gazës apo të bëjë një investim ekonomik”, tha Michaeli.
