Filloi me një shkrirje të akullnajave që shkaktoi një rrëshqitje të madhe dheu, e cila shkaktoi një mega-tsunami 198 metra të lartë në Grenlandë shtatorin e kaluar. Pastaj erdhi diçka e pashpjegueshme: një dridhje misterioze që tronditi planetin për nëntë ditë.
Gjatë vitit të kaluar, dhjetëra shkencëtarë në mbarë botën janë përpjekur të kuptojnë se çfarë ishte ky sinjal.
Tani ata kanë një përgjigje, sipas një studimi të ri në revistën Science dhe ai jep një paralajmërim tjetër se Arktiku po hyn në “ujëra të paeksploruar” ndërsa njerëzit po i shtyjnë temperaturat globale gjithnjë e më lart. Disa sizmologë menduan se instrumentet e tyre ishin prishur kur filluan të kapnin dridhjet nëpër tokë në shtator, tha Stephen Hicks, një bashkautor i studimit dhe një sizmolog në University College London.
“Nuk ishte e pasur me zëra të lartë dhe gjëmime që mund të prisni me një tërmet, por më shumë një zhurmë monotone. Sinjalet e tërmetit kanë tendencë të zgjasin për minuta, kjo zgjati nëntë ditë”, tha ai.
Ai ishte i hutuar, ishte “krejtësisht e paprecedentë”, tha ai. Sizmologët gjurmuan sinjalin në Grenlandën lindore, por nuk mund të përcaktonin një vendndodhje specifike. Kështu ata kontaktuan kolegët në Danimarkë, të cilët kishin marrë raporte për një cunami të shkaktuar nga rrëshqitja e dheut në një pjesë të largët të rajonit të quajtur Dikson Fjord.
Rezultati ishte një bashkëpunim gati njëvjeçar midis 68 shkencëtarëve në 15 vende, të cilët kërkuan të dhëna sizmike, satelitore dhe në terren, si dhe simulime të valëve të cunamit për të zgjidhur enigmën. Ajo që ndodhi quhet një “rrezik kaskadë”, tha Svennevig, dhe gjithçka filloi me ndryshimet klimatike të shkaktuara nga njerëzit.
Për vite me radhë, akullnaja në bazën e një mali të madh që ngrihet rreth 4000 metra mbi Fjord Dikson ishte duke u shkrirë, pasi shumë akullnaja janë në Arktikun që po ngrohet me shpejtësi.
Ndërsa akullnaja u hollua, mali u bë gjithnjë e më i paqëndrueshëm përpara se të shembet përfundimisht më 16 shtator të vitit të kaluar.
Mega-tsunami i mëpasshëm, një nga më të lartët në histori, shkaktoi një valë e cila u bllokua në fjordin e ngushtë dhe të përkulur për më shumë se një javë, duke u zvarritur çdo 90 sekonda.
Fenomeni, i quajtur “seiche”, i referohet lëvizjes ritmike të një valë në një hapësirë të mbyllur, e ngjashme me ujin që spërkat mbrapa dhe përpara në një vaskë ose filxhan.
Ndërsa seiches janë të njohura, shkencëtarët më parë nuk e kishin idenë se mund të zgjasin kaq gjatë.
“Sikur të sugjeroja një vit më parë që një seiche mund të vazhdonte për nëntë ditë, njerëzit do të tundnin kokën dhe do të thoshin se kjo është e pamundur”, tha Svennevig, i cili e krahasoi zbulimin me gjetjen e papritur të një ngjyre të re në një ylber.
Ishte kjo seiche që krijoi energjinë sizmike në koren e Tokës, zbuluan shkencëtarët.
Është ndoshta hera e parë që shkencëtarët kanë vëzhguar drejtpërdrejt ndikimin e ndryshimeve klimatike “në tokë nën këmbët tona”, tha Hicks. Dhe asnjë vend nuk ishte imun; sinjali udhëtoi nga Groenlanda në Antarktidë për rreth një orë, shtoi ai.
Askush nuk u lëndua nga cunami, megjithëse ai dëmtoi një bazë ushtarake të zbrazët. Por kjo shtrirje uji është në një rrugë të zakonshme të anijeve turistike. Nëse dikush do të kishte qenë atje në atë kohë, “pasojat do të kishin qenë shkatërruese”, shkruan autorët e studimit.
Groenlanda Lindore nuk kishte përjetuar kurrë më parë një rrëshqitje dheu dhe cunami si ky, tha Svennevig. Ndërsa Arktiku vazhdon të ngrohet, mega-tsunami i shkaktuar nga rrëshqitja e dheut mund të bëhet më i zakonshëm dhe me pasoja vdekjeprurëse.
Në qershor 2017, një cunami në Groenlandën veriperëndimore vrau katër persona. Kërcënimi shkon përtej Groenlandës, tha Svennevig; fjorde me formë të ngjashme ekzistojnë në rajone të tjera, duke përfshirë Alaskën, pjesë të Kanadasë dhe Norvegjisë.
Ajo që ndodhi në Groenlandë shtatorin e kaluar “dëshmon edhe një herë destabilizimin e vazhdueshëm të shpateve të mëdha malore në Arktik për shkak të ngrohjes së përforcuar të klimës”, tha Paula Snook, një gjeologe e rrëshqitjes së dheut në Universitetin e Shkencave të Aplikuara të Norvegjisë Perëndimore, e cila nuk ishte e përfshirë në studim.
Ortekët e fundit të shkëmbinjve në Arktik, si dhe në rajonet alpine, janë “një sinjal alarmues”, tha ajo. “Ne jemi duke shkrirë tokën që ka qenë në një gjendje të ftohtë dhe të ngrirë për mijëra vjet.”
Ka ende shumë kërkime për t’u bërë mbi ortekët e shkëmbinjve, të cilët gjithashtu preken nga proceset natyrore, paralajmëroi Lena Rubensdotter, një studiuese në Shërbimin Gjeologjik të Norvegjisë, e cila gjithashtu nuk ishte e përfshirë në studim.
Megjithatë, shtoi ajo, është “logjike të supozohet se do të shohim shembje më të shpeshta të shkëmbinjve në shpatet e permafrostit ndërsa klima ngrohet në rajonet e Arktikut”.
Zbulimi i fenomeneve natyrore që sillen në mënyra të panatyrshme në dukje nxjerr në pah se si kjo pjesë e botës po ndryshon në mënyra të papritura, tha Svennevig.
“Është një shenjë se ndryshimi i klimës po i shtyn këto sisteme në ujëra të paeksploruara.”/ CNN
