Nga Ethar Shalaby BBC Arabisht
Numri i të vdekurve në Gaza po rritet ndërsa Izraeli vazhdon me luftën e tij kundër Hamasit, pas sulmeve të 7 tetorit në të cilat u vranë 1,400 njerëz në Izrael.
Ministria e shëndetësisë e drejtuar nga Hamasi në Gaza thotë se më shumë se 9,000 njerëz janë vrarë që nga fillimi i luftës.
Për shkak të shqetësimeve të sigurisë, ka relativisht pak gazetarë në Gaza për të dokumentuar koston njerëzore të luftimeve.
Por BBC ka folur me një numër familjesh dhe dëshmitarësh okularë të cilët na kanë treguar histori të njerëzve të dashur që janë vrarë ditët e fundit.
Jusof Ebu Musa
Me probleme serioze të furnizimit me energji elektrike në Rripin e Gazës, Yusof dhe dy vëllezërit e motrat e tij më të mëdhenj – motra Jury, 13 dhe vëllai nëntë vjeçar Hamed – u ndjenë mjaft me fat.
Babai i tyre, Mohamed Abu Musa, një radiograf në spitalin Nasser në qytetin Khan Younis, kishte instaluar panele diellore në shtëpinë e tyre, në mënyrë që fëmijët të mund të shikonin filmat e tyre të preferuar vizatimorë në TV.
Ata ishin vendosur para televizorit më 15 tetor, kur, thotë babai i tyre, shtëpia e tyre u godit nga një sulm ajror izraelit.
Jury dhe Hamed mbijetuan disi, por Jusof u vra kur çatia e shtëpisë së tyre u shemb.
Ai ishte shtatë vjeç.
Mohamed ishte duke punuar një turn 24-orësh në spital kur gruaja e tij, Rawan, hyri, duke bërtitur në kërkim të djalit të tyre më të vogël.
Ajo kishte mundur të gjente Hamedin, ndërsa ekipet e shpëtimit ndihmuan në nxjerrjen e Jurisë nga rrënojat. Juria kishte pësuar lëndime në kokë, por prindërit e saj thonë se ajo po “përmirësohet”.
Një video që tregon Rawan duke kërkuar në spital për “djalin e saj të pashëm dhe me flokë kaçurrela” qarkulloi gjerësisht në mediat sociale. Por Mohamed më vonë do ta gjente trupin e djalit të tij në morgun e spitalit.
“Hera e fundit që pashë Yusof-in gjallë ishte kur ai vrapoi të më përqafonte në pragun e shtëpisë sonë, pak para se të nisesha për në punë”, kujton Mohamed.
“Ai më puthi dhe më tha lamtumirë pasi i kisha dhënë disa biskota dhe banane. Ai donte të bëhej mjek, ndoshta sepse më shihte gjithmonë duke shkuar në spital për punë.”
Dr Midhat Saidam
Në mbrëmjen e 15 tetorit, Dr Saidam kishte nevojë për një pushim. Kirurgu 47-vjeçar nuk ishte larguar nga spitali al-Shifa, në qytetin e Gazës për më shumë se javë.
Ai u tha kolegëve të tij se do të shkonte në shtëpi për natën. Por disa orë më vonë ai u vra në një sulm në shtëpinë e tij.
“Ky njeri i qetë, qesharak dhe zemërmirë u kthye në spital të nesërmen në mëngjes, por si një trup i pajetë,” shpjegoi kolegu i tij Dr Adnan Albursh.
Dr Albursh, i cili e kishte njohur kirurgun për më shumë se 20 vjet, shtoi se kolegu i tij i ndjerë ishte mbiquajtur “kirurgu i pamëshirshëm” nga bashkëmoshatarët e tij për përkushtimin e tij ndaj punës.
Një veteran i sallës së operacionit, Dr Saidam njihej gjithashtu si një mentor i madh për mjekët e rinj.
“Nëse ndonjë nga mjekët përballej me ndonjë vështirësi, ata e dinin që Dr Saidam ishte ai që do ta zgjidhte atë,” ra dakord Dr Ahmed El Mokhallalati, kreu i departamentit të kirurgjisë plastike në spitalin al-Shifa.
“Vdekja e tij është një humbje e madhe jo vetëm për këtë spital, por edhe për profesionin mjekësor”, shtoi ai.
Nour Yousef al-Kharma
Studentja 17-vjeçare Nour u vra më 11 tetor kur një sulm ajror izraelit goditi shtëpinë e familjes së saj në qytetin Deir al-Balah, 14 km në jug të qytetit të Gazës, sipas xhaxhait të saj.
Mohammed al-Kharma tha se mbesa e tij donte të zhvendosej për shkak të bombardimeve dhe të qëndronte me të afërmit diku tjetër.
“Babai i saj i kërkoi asaj të qëndronte në shtëpinë e saj, e cila u bombardua të nesërmen në mëngjes. Ishte fati i saj,” tha ai.
Nour u vra së bashku me nipin e saj Yazan. Dyshja po luanin në dhomën e ndenjes. Motrat e saj të mëdha, Ola dhe Huda, të cilat po përgatisnin mëngjesin me nënën e tyre, Jamalat, mbijetuan.
Nour ishte në vitin e fundit të shkollës së mesme dhe gjithmonë donte të bëhej mjeke. Xhaxhai i saj tha se familja e tij ia nxorri çantën e shkollës nga nën rrënoja. Ai përmbante libra dhe një ditar dhe në njërën nga faqet ajo kishte shkruar: “Dua ta bëj familjen time krenare me mua dhe do të marr nota të larta me dëshirën e Allahut”.
Lurin Azzam Abuhalima
Në komunikimin e fundit me të fejuarin e saj Khaled al-Masry, Lurin tha se ishte e rraskapitur nga lëvizja nga një vend në tjetrin në kërkim të sigurisë nga lufta. 30-vjeçarja sapo kishte mbërritur në kampin e refugjatëve Nusairat, në qendër të Rripit të Gazës, për të qëndruar me tezen e saj.
Lurin i kishte mbijetuar dy sulmeve, duke përfshirë një në 16 tetor që rrafshoi ndërtesën ku ajo jetonte me prindërit e saj në qytetin e Gazës.
“Ajo më tha se do të bënte një dush, do të lutej dhe do të pushonte,” kujton Khaled.
Sipas të fejuarit të saj, i cili jeton dhe punon në Qipro, ajo ishte duke u falur në një dhomë kur shtëpia në të cilën ndodhej u godit.
“Ajo u vra ndërsa po falej”, thotë ai.
Lurin dhe Khaled e kishin shtyrë nja dy herë dasmën për shkak të situatës së paqëndrueshme në Gaza.
Më në fund ata po planifikonin të martoheshin në dhjetor dhe të transferoheshin në Qipro.
Një Khaled i shkatërruar tha: “Ajo tani është duke pushuar përgjithmonë. Ajo kishte veshur një fustan të bardhë, por tani ka veshur një qefin të bardhë.”
Fekrija Hassan Abdul A’al
Njerëzit në rrethin Radwan të qytetit të Gazës, të cilët kishin nevojë për veshje zyrtare të grave, do të shkonin drejt e në shtëpinë e Fekriya Hassan Abdul A’al.
“Më kujtohet kur e kishim shtëpinë tonë plot me nuse dhe shoqëruese të nuses që vinin te mamaja ime për t’u rregulluar. Ajo ishte jashtëzakonisht e talentuar,” thotë vajza e Fekrijas, Nevine.
Rrobaqepësja 65-vjeçare u vra së bashku me dy vëllezërit e motrat e saj, dy fëmijët dhe dy nipërit e saj, pasi shtëpia ku ata ishin strehuar u godit nga një sulm ajror më 23 tetor.
Nevine, e cila fshihej në shtëpinë e një shoqeje, thotë se Fekrija ishte e përkushtuar ndaj familjes së saj dhe do të organizonte tubime të mëdha javore. Por Nevine thotë se disponimi i saj ishte prekur rëndë nga përshkallëzimi i konfliktit: “Ajo më tha në telefonatën tonë të fundit: “Jam shumë e dëshpëruar dhe e rraskapitur nga ajo që duket të jetë një luftë e pafund”.
Mazen dhe Ahmed Ebu Asi
Vëllezërit Mazen, 17 vjeç dhe Ahmed, 13 ishin midis të vrarëve nga shpërthimi në spitalin al-Ahli më 17 tetor.
Zyrtarët palestinezë thonë se shpërthimi është shkaktuar nga një sulm ajror izraelit. Por ushtria izraelite thotë se ishte rezultat i një lëshimi të dështuar të raketës nga Xhihadi Islamik Palestinez – një akuzë që grupi e hodhi poshtë.
Arafat Abu Massi, babai i Mazen dhe Ahmed, tha se dy vëllezërit ishin “shumë të afërt me njëri-tjetrin”, por kishin personalitete shumë të ndryshme.
Arafat dhe gruaja e tij i ishin nënshtruar terapisë IVF për tetë vjet për të pasur Mazen, i cili ishte në shkollë të mesme dhe dëshironte të bëhej dentist. “Ai ishte më i zgjuari nga të gjithë fëmijët e mi,” thotë ai. Ndërsa Ahmedi u përshkrua nga babai i tij si “më i forti dhe më i guximshmi në familje” – dhe ai sipërmarrës.
“Ai shiste lodra dhe mjete shkollore në një kabinë të vogël afër shtëpisë sonë,” tha Arafat.
Fëmija i tij i vetëm i mbetur tani është Faraj tre vjeçar, i cili, sipas Arafatit, vazhdon të qajë dhe të pyesë se ku janë vëllezërit e motrat e tij. “I thashë se Zoti i ka zgjedhur ata të qëndrojnë në parajsë. Ky është një vend më i mirë për dy zotërinjtë e mi të rinj të zgjuar.”
Selam Mema
Salam Mema, një gazetare palestineze 32-vjeçare, u vra më 10 tetor kur shtëpia e saj në Jabaliya, në Gazën veriore, u godit nga një sulm ajror izraelit, tha shoqja e saj për BBC.
Bashkëshorti i saj, vajza e tyre dyvjeçare Sham, djali i tyre shtatëvjeçar Hadi dhe anëtarë të tjerë të familjes u vranë gjithashtu, duke lënë të mbijetuarin e vetëm djalin e tyre pesëvjeçar Ali.
Që nga 31 tetori, Salam ishte një nga 31 gazetarët e konfirmuar të vrarë nga të dyja palët, që nga fillimi i konfliktit Izrael-Hamas.
Safaa Nezar Hassouna
Farmacisti 26-vjeçar u vra në një sulm ajror në qytetin jugor të Rafah, më 17 tetor.
Ajo ishte duke fjetur pranë vajzës së saj tre muajshe Elyana dhe burrit të saj.
Xhaxhai i Safaa-s dhe një mjek i pensionuar me bazë në Mbretërinë e Bashkuar, Omar Hassouna, tha se prindërit e saj arritën t’i mbijetonin grevës, por janë të tronditur dhe të shkatërruar nga vdekja e saj.
Omar tha se hera e fundit që e pa mbesën e tij ishte në janar, gjatë pushimeve të tij në Gaza. “Safaa ishte e sjellshme, e dobishme dhe e dashur nga të gjithë.
“Kam humbur një mbesë të bukur. Vdekja e saj është e padrejtë, siç kanë qenë të gjitha vdekjet e të gjithë civilëve në Gaza.”
“Unë do të preferoja të isha në Gaza me ta tani, ndihem kaq i pashpresë këtu.”
