Politikisht, Sir Keir Starmer dhe presidenti francez Emmanuel Macron nuk janë shumë larg njëri-tjetrit, të dy flasin rregullisht me Sir Tony Blair dhe kanë një sfond profesional përtej politikës.
Duke u ngjitur në tapetin e kuq në Pallatin Elysee, duke shtrënguar duart me presidentin francez Emmanuel Macron.
Ky është Sir Keir Starmer që Laburistët dëshirojnë që ju të shihni.
Një kryeministër në pritje, i përzier në kushte të barabarta me liderët botërorë.
Problemi i vetëm: a e ka parë dikush?
Takimi u zhvillua me dyer të mbyllura, pa shtypur çdo moment tenderues mes dy liderëve.
Më thonë një vendim protokollar nga pala franceze , e cila nuk do të mbështeste publikisht një kandidat të opozitës.
Megjithatë, në prapaskenë, Parisi duket të jetë shumë i hapur ndaj perspektivës së një qeverie Starmer.
Dy imazhet e vetme të publikuara, që vërtetonin se takimi kishte ndodhur, tregonin një president të buzëqeshur dhe një lider laburist duke shkëmbyer dhurata (një bluzë e Arsenalit nga Sir Keir, mansheta nga Presidenti Macron ).
Dyshja kanë më shumë të përbashkëta sesa mund të mendoni, politikisht ata nuk janë shumë larg njëri-tjetrit (Presidenti Macron dikur ishte ministër në qeverinë socialiste), të dy flasin rregullisht me Sir Tony Blair dhe kanë një sfond profesional përtej politikës.
Ka spekulime të hapura nga pala franceze për një lloj tjetër marrëdhënieje midis Evropës dhe Mbretërisë së Bashkuar nën Sir Keir.
Ideja e “anëtarësimit të asociuar” që u përfol nga disa ministra të BE-së sot duhej të hidhej poshtë nga Jonathan Reynolds i Laburistëve.
Megjithatë, ne kemi parë një qasje më të guximshme nga laburistët kohët e fundit kur bëhet fjalë për të folur për Evropën, një gatishmëri për të dhënë më shumë informacion mbi fushat për të cilat më parë hezitonin të flisnin.
Është një qasje më e rrezikshme që i hap ata ndaj sulmeve të konservatorëve të etur për ta përshkruar Sir Keir-in si një eurofil dhe “delirantë” për një marrëveshje të re Brexit.
Nga ana e laburistëve, duket se ekziston një dëshirë për të shuar këto çështje të politikës së jashtme përpara zgjedhjeve të përgjithshme.
Nga ana franceze, duket se takimi kishte më shumë sesa thjesht simbolikë.
Nuk është hera e parë që një lider i opozitës i drejtohet një presidenti francez – Ed Miliband u takua me Presidentin Hollande.
Por kjo është një shenjë se Parisi po shikon përpara dhe e sheh Sir Keir si një kryeministër të mundshëm me të cilin mund të punonin.
