Sir Keir Starmer u akuzua për tradhti të votuesve pasi u zotua të anulojë fluturimet e dëbimit në Ruandë nëse fiton pushtetin.
Nga SAM LISTER REDAKTOR POLITIK I DAILY EXPRESS
Angela Rayner tregon dashurinë e saj për kolegët, e rrethuar nga Sir Keir Starmer(Imazhi: Getty)
Udhëheqësi laburist tha se do ta anulonte skemën edhe nëse zvogëlonte numrin e kalimeve me varka të vogla, sepse është “e gabuar”.
Gjyqtarët e Gjykatës së Lartë filluan dëgjimin e ankesës së Qeverisë kundër një vendimi ligjor se politika është e paligjshme.
Ndërsa konferenca e vjeshtës e Partisë Laburiste filloi dje në Liverpool, Sir Keir tha se do të anulonte planin e dëbimit nëse ai funksionon dhe ai fiton zgjedhjet.
Ai i tha BBC-së : “Është një politikë e gabuar, është jashtëzakonisht e shtrenjtë. Është një numër i vogël individësh që do të shkonin në Ruandë dhe problemi i vërtetë është në burim.
“Ju po ma vendosni këtë mbi bazën se po funksionon, neve na është thënë nga qeveria herë pas here se edhe duke thënë se ata kanë një skemë të Ruandës që do të zvogëlojë numrat – kjo nuk ka ndodhur.”
Një protestues është tërhequr zvarrë pak para fjalimit të tij(Imazhi: Getty)
Në vend të kësaj, Sir Keir tha se ai do të punonte me vende të tjera për të “shkatërruar bandat kriminale që drejtojnë këtë tregti të ndyrë” të kontrabandës së njerëzve.
Ai shtoi: “Si pragmatist unë dua një plan pragmatik që në fakt do të zgjidhë këtë problem, jo retorikë që nuk e ka çuar askund këtë qeveri.”
Konservatorët e lartë thanë se pranimi tregonte se laburistët ishin kundër ndalimit të hyrjeve të paligjshme. Ministri i Emigracionit Robert Jenrick tha: “Dëshmi, nëse do të ishte e nevojshme, se laburistët nuk duan as të ndalojnë varkat.
“Ata janë ideologjikisht kundër kontrolleve kufitare. Zgjidhja e tyre është të detyrojnë komunitetet britanike të tolerojnë kriminalitetin flagrant.”
Deputeti konservator James Daly, një anëtar i komisionit të përzgjedhur të Punëve të Brendshme, tha: “Keir Starmer më në fund ka pranuar atë që kemi dyshuar gjatë gjithë kohës, se ai do të hapë derën për migrantët e paligjshëm.
“Përmbysja e politikës së Ruandës edhe nëse funksionon tregon se ai nuk kujdeset për mbrojtjen e kufijve të Britanisë.
“Është një tradhti ndaj votuesve të zakonshëm që duan të ndalojnë varkat e vogla.”
Një burim qeveritar tha: “Ai planifikon të shkojë në Bruksel për të kërkuar një skemë kuotash të BE-së për të lejuar potencialisht qindra mijëra emigrantë të tjerë.” Britania i pagoi Ruandës 140 milionë funte në bazë të një partneriteti për azil të arritur në prill të vitit të kaluar, por fluturimet janë ndalur pas sfidave ligjore nga aktivistët.
Dëbimet e para duhej të ishin më 14 qershor të vitit të kaluar, por avioni nuk mundi të ngrihej pas kundërshtimeve kundër largimeve individuale dhe politikës në tërësi.
Tetë azilkërkues, së bashku me bamirësi dhe sindikata PCS, ngritën veprime ligjore kundër planeve për t’u dhënë njerëzve bileta një drejtimshe për në Ruanda.
Në qershor, gjyqtarët e Gjykatës së Apelit rrëzuan një vendim të Gjykatës së Lartë që konstatonte se Ruanda mund të konsiderohej një “vend i tretë i sigurt”.
Sekretarja e Brendshme Suella Braverman pretendoi se sistemi ishte “mashtruar kundër popullit britanik” pas vendimit.
Gjyqtarët e Gjykatës së Apelit thanë se Ruanda nuk kishte ofruar garanci të mjaftueshme për të provuar se ishte një “vend i tretë i sigurt”.
Por trupi gjykues prej tre anëtarësh u nda, me gjyqtarin më të lartë, Lordin Shef të Drejtësisë Lordi Burnett, duke mbështetur qeverinë. Sir Geoffrey Vos dhe Lord Justice Underhill vendosën që garancitë nga qeveria e Ruandës nuk ishin “të mjaftueshme për të siguruar që nuk ekziston rreziku real që azilkërkuesit e zhvendosur sipas politikës do të kthehen gabimisht në vendet ku ata përballen me persekutim ose trajtim tjetër çnjerëzor”.
