Tensione të reja në marrëdhëniet SHBA-BE u shkaktuan nga publikimi i Strategjisë së Sigurisë Kombëtare të administratës Trump më 4 dhjetor 2025 , pasi politikanët evropianë e interpretuan dokumentin si një provokim të hapur dhe një tregues të një strategjie më të gjerë amerikane për të dobësuar kohezionin evropian.
Teksti zyrtar, të cilin çdo administratë e re amerikane ia paraqet Kongresit, e përshkruan Evropën si një kontinent në rënie, duke paralajmëruar për rrezikun e “zhdukjes kulturore” për shkak të politikave të imigracionit. Në të njëjtën kohë, flitet për “censurë të fjalës së lirë” dhe “shtypje të opozitës politike”, formulime që shkaktuan shqetësim të madh në kryeqytetet evropiane.
Shqetësimi u shtua nga informacioni në lidhje me një draft më të gjerë dhe të pabotuar të strategjisë , i cili dyshohet se u publikua para publikimit zyrtar.
Sipas medias amerikane Defense One , drafti deklaroi se SHBA-të duhet të “punojnë më shumë” me Italinë , Austrinë , Poloninë dhe Hungarinë – kombe evropiane që kanë qeveri dhe lëvizje që pajtohen me vlerat tradicionale – gjoja të krahut të djathtë – me qëllim “largimin e tyre” nga Bashkimi Evropian dhe qëllimin përfundimtar të “Bërjes së Evropës së Madhe Përsëri” .
Shtëpia e Bardhë mohoi ekzistencën e këtij dokumenti, por mbeten pyetje rreth qëllimeve të vërteta të Uashingtonit.
Hungaria e parashikueshme
Hungaria konsiderohet rasti më pak i papritur, pasi Kryeministri Viktor Orban ka mbajtur një marrëdhënie të ngushtë politike me Donald Trump që nga viti 2016. Orban shihet nga Brukseli si një faktor destabilizues, ndërsa qeveria e tij po përballet me një ngrirje të fondeve evropiane për shkak të shqetësimeve në lidhje me sundimin e ligjit. Pavarësisht mohimeve të presidentit amerikan, raportet tregojnë se Orban ka kërkuar mbështetje financiare nga SHBA-të, në një kohë kur ekonomia hungareze po vihet në provë.
Interesi në Itali
Uashingtoni po tregon gjithashtu interes të veçantë në Itali , me Trump që shpreh pikëpamje pozitive për Kryeministren Giorgia Meloni dhe partinë e saj, “Vëllezërit e Italisë “. Megjithatë, analistë si Daniel Hegendus i Fondit Gjerman Marshall besojnë se qeveria amerikane po e mbivlerëson gatishmërinë e Melonit për t’u përplasur me BE-në. Pavarësisht afiniteteve të saj ideologjike me Orbán, kryeministrja italiane ka miratuar një qëndrim pragmatik dhe nuk ka vepruar si një faktor bllokues brenda Unionit.
Rastet e Polonisë dhe Austrisë , megjithëse aktualisht nuk qeverisen nga populistët e krahut të djathtë, mbeten zona me ndikim të fortë të forcave euroskeptike. Në Austri, Partia e Lirisë e ekstremit të djathtë doli e para në zgjedhjet e fundit dhe kryeson në sondazhet e opinionit, ndërsa në Poloni Karol Nawrotski fitoi presidencën , me mbështetjen e partisë konservatore Ligj dhe Drejtësi. Pse Republika Çeke dhe Sllovakia mungojnë në planifikim?
Përkundrazi, mungesa e Republikës Çeke dhe Sllovakisë nga raportet përkatëse ngre pyetje, pavarësisht faktit se të dy vendet qeverisen ose dominohen nga forca me karakteristika të forta euroskeptike.
Hegedus ia atribuon këtë zgjedhje këndvështrimit ideologjik të Uashingtonit, duke theksuar se partitë pa një identitet të qartë populist të krahut të djathtë nuk konsiderohen “aleatë natyrorë” , edhe nëse ndjekin politika të dobishme për SHBA-në.
Ekspertët e marrëdhënieve transatlantike vlerësojnë se qëllimi i SHBA-së nuk është të promovojë tërheqjen e menjëhershme të njërit prej këtyre katër vendeve nga Unioni – i cili do të quhej përkatësisht “Huxit”, “Italexit”, “Auxit” ose “Polexit” – por përkundrazi të promovojë një shpërbërje graduale të integrimit evropian, përmes mbështetjes diplomatike, politike dhe ndoshta edhe ekonomike.
Një shembull ilustrues është refuzimi i Hungarisë për t’u pajtuar me vendimet e Unionit për heqjen dorë nga gazi natyror rus, si dhe përjashtimin që siguroi nga sanksionet amerikane.
Grupi C5 si kundërpeshë ndaj G7-ës
Përtej përçarjes në Bashkimin Evropian, dokumentet e pabotuara nga Doktrina Trump, të zbuluara nga Defense One, tregojnë gjithashtu një gatishmëri nga ana e Uashingtonit për të “ goditur ” edhe G7-ën.
Gjatë verës, presidenti republikan shkaktoi trazira kur u ankua për përjashtimin e Rusisë nga Grupi i Tetë vendeve (tani Grupi i Shtatë – G7), duke e quajtur atë “një gabim shumë të madh”. Ai madje kishte sugjeruar shtimin e Kinës në formimin e një ” G9 “.
Strategjia e tij thuhet se propozon krijimin e një grupi të ri fuqish të mëdha, një grup që nuk do të kufizohej nga kërkesat e G7 për vende të pasura dhe të qeverisura në mënyrë demokratike.
Grupi i ri, “5 Bërthama” ose C5 , do të përbëhej nga SHBA-të , Kina , Rusia , India dhe Japonia – vende me popullsi mbi 100 milionë banorë. Ky grup do të takohej rregullisht, ashtu si G7, për çështje specifike.
Në krye të axhendës së C5 është siguria në Lindjen e Mesme dhe në veçanti normalizimi i marrëdhënieve midis Izraelit dhe Arabisë Saudite./Versus
