Një tavolinë pingpongu, një shesh lojërash, një strehë e ndryshkur, në sfond dy blloqe apartamenti gri: Një turne e gazetave gjermane me 1 000 hapa në zgjedhjet e Bundestagut, me kandidatin e drejtpërdrejtë shqiptar të SPD-së për Kreis Rheinisch-Bergisches, Kastriot Krasniqi, fillon në strehimin e refugjatëve në Jakobstrasse në Bergisch Gladbach. Kastrioti qëllimisht e zgjodhi vendin si pikënisje, sepse këtu u rrit 28-vjeçari.
Kur ai ishte i vogël, familja e tij iku nga lufta në Kosovë dhe erdhi në Gladbach. “Shumëçka duket njësoj si më parë. Gjithçka dukej kaq e vogël dhe e kufizuar këtu. Bota është ndalur prapa gardhit”, përkujton ai dhe bën një lloj ndalimi në vendin shumë të veçantë. Subjekti i integrimit është afër zemrës së tij.
Kastrioti dëshiron të punojë për integrim më të mirë
“Njerëzit që vijnë tek ne duhet të integrohen në tregun banesor më shpejt dhe të mësojnë gjuhën gjermane. Procedura e azilit duhet të përshpejtohet, lejet e punës të lëshohen më shpejt”, numëron kandidati i SPD -së, por gjithashtu thekson: “Nëse keni një sfond migrimi, politikanët shpesh supozojnë se jeni specialist në çështjet e integrimit. Por fakti që ju gjithashtu mund të njiheni me trafikun, mbrojtjen e klimës, punë të sigurta dhe të mira shpesh nuk është në qendër të vëmendjes”.
Si gati 15-vjeçar, Kastrioti iu bashkua SPD-së për të trajtuar gjërat, ku ka probleme politike dhe shoqërore, thotë ai dhe duhet të flasë pak më fort, sepse turneu me 1 000 hapa të çon nga Jakobstrasse në drejtim të S -Bahn dhe stacioni i autobusëve. Autobusët mbërrijnë ose nisen çdo minutë.
Kastrioti e di se zgjerimi dhe përmirësimi i lëvizshmërisë në Rheinisch-Bergisches Kreis është një qëllim kryesor, informon portali Shtegu. Shpesh, ai nuk ka pasur përvojën më të mirë në transportin publik ose vetë si çiklist. “Ne duhet ta bëjmë më të lehtë për njerëzit që të kalojnë në autobusë dhe trena ose të përdorin një biçikletë. Por kjo nuk funksionon nëse mungon infrastruktura, rrugët janë të zhvilluara dobët dhe lidhjet me autobusët nuk janë të disponueshëm”.
Kandidati shqiptar i SPD-së dëshiron të forcojë elektromobilitetin
Politikani shqiptar 28-vjeçar gjithashtu dëshiron të forcojë elektromobilitetin. Por edhe këtu ka ende një rrugë të gjatë për të bërë. “Unë pashë pesë stacione karikimi në një rreth – me një popullsi prej 280 000. Është një llogaritje e thjeshtë se kjo nuk është e mjaftueshme”, thotë Kastrioti, i cili gjithashtu e di: “Ne nuk mund të kalojmë brenda natës. Por nëse nuk fillojmë sot, nesër do të jetë vonë”, thotë politikani ndërsa shikon tre biçikleta elektrike që janë në dispozicion në stacionin e qirasë, në stacionin e autobusëve për t’u marrë me qira me aplikacion. Ne preferojmë të vazhdojmë turneun tonë në këmbë dhe të shkojmë në qendër të qytetit.
Në qendrën e vaksinimit nuk mund të bëjmë ndryshe, gjithashtu duhet të flasim për koronavirusin. Kastrioti, i cili punon për një kompani ligjore të sigurimit shëndetësor, e di se sa kriza i goditi disa njerëz financiarisht. “Për shkak të pandemisë, shumë u kapën në spiralen Hartz IV”. Ai mbron se njerëzit që fitojnë shumë gjithashtu duhet të paguajnë më shumë tatime. “Çfarë duam të marrim nga ata që nuk kanë asgjë dhe kanë humbur gjithçka përmes koronavirusit? Ne kemi nevojë për fituesit e lartë”.
Ai është krenar për posterat e tij elektorale
Humbur punën dhe jo më shumë fitime – punonjësit në sipërmarrjen Zanders gjithashtu e kanë përjetuar këtë. Është bosh në sipërfaqe. Kastrioti preferon të mbajë një profil të ulët se si shkojnë gjërat me fabrikën e letrës dhe sitin. Vetëm kaq: “Unë do të doja që njerëzit të gjejnë një punë të re këtu, pavarësisht nga forma”.
Dhe pastaj papritmas ne qëndrojmë para tij – para posterit të madh zgjedhor të SPD në Gohrsmühle, mbi të cilin Kastrioti shikon drejtuesit e automjeteve. Për kandidatin, kjo është një pamje e pazakontë në vetvete, por që e bën edhe krenar. “Familja ime duhet të dëbohet dhe tani unë jam duke kandiduar për Bundestagun Gjerman”.
1 000 hapat të çojnë përpara shërbimit të psikologjisë shkollore. Ai është i përkushtuar ndaj drejtësisë arsimore, thotë Kastrioti. “Dëshira ime është që arsimi të bëhet falas dhe që edhe qytetarët me të ardhura të ulëta t’i dërgojnë fëmijët e tyre në universitet”. Është e trishtueshme që zanati u vlerësua përsëri vetëm përmes krizave si koronavirusi dhe përmbytjet.
Edhe qielli mendon kështu, sepse po fillon të reshë. Si mund të jetë më e përshtatshme sesa të ecësh në lagështirë deri në pellgun e mbajtjes së shiut në Gladbacher Hauptstrasse. Ne qëndrojmë nën një kornizë ngjitjeje në shesh lojërash për fëmijë mbi pishinë. Duam të dimë nga Kastriot Krasniqi se çfarë mësimesh nxjerr nga forca e natyrës. “Ne duhet të përshtatim pikat e lidhjes. Çfarë përdorimi është një pishinë e madhe nëse jo aq shumë ujë derdhet në Gulli”. /Kölner Stadt-Anzeiger/
