Një nga vizatimet më të njohura në historinë e artit botëror, “Njeriu Vitruvian” i Leonardo da Vinçit, është më shumë se një skicë anatomike. Realizuar rreth vitit 1490, kjo vepër ikonike përfaqëson një ndërthurje të pashembullt mes artit, shkencës dhe filozofisë humaniste të Rilindjes. Por pse e vizatoi Leonardo këtë figurë?
Frymëzimi i tij erdhi nga një tekst i lashtë romak “De architectura” i Vitruvius-it, një arkitekt i shekullit I p.e.s. Vitruvius besonte se trupi i njeriut përfaqësonte përmasat ideale të natyrës dhe arkitekturës, dhe se ndërtesat duhej të bazoheshin në këto përmasa për të qenë të harmonizuara me universin.
Ky koncept u rizbulua në fillim të shekullit XV dhe përhapi një valë të re mendimi në Europë. Leonardo, i pasionuar pas gjeometrisë, anatomisë dhe lidhjes mes trupit njerëzor dhe natyrës, u përpoq ta vizualizonte këtë ide. Ai vendosi figurën e një burri me krahë dhe këmbë të shtrira brenda një rrethi dhe katrori, dy forma që simbolizojnë perfeksionin dhe harmoninë.
Disa studiues mendojnë se kjo figurë ishte edhe një formë autoportreti, por më e rëndësishmja është se ajo përfaqësonte besimin rilindës se njeriu është masa e të gjitha gjërave, një ide që lidh botën fizike me atë shpirtërore.
“Njeriu Vitruvian” ndodhet sot në Galerie dell’Accademia në Venecia, por për shkak të ndjeshmërisë së lartë të letrës ndaj dritës, ai ekspozohet shumë rrallë. Megjithatë, jehona e tij filozofike dhe estetike mbetet e gjallë si një simbol i përpjekjes njerëzore për të kuptuar botën përmes vetvetes.
