Reagon familja e Gjergj Kastriotit Skenderbeut për renovimin e memorialit në Hormovë.Stërnipi i familjes Kastrioti në Itali, ka reaguar ndaj ndalimit të punës se memorialit që po renovohet në Tepelenë, ky memorial po ndërtohet nga ndihmat që po dërgojnë veteranët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe bashkombas nga Shqipëria Natyrale.Fillimisht për memorialin ishte marrë leje nga Bashkia e Tepelenës, por pas reagimit të mediave greke, se ai memorial po ndërtohet nga nacionalist të e UÇK-së, ju ndërpre puna duke kërkuar leje shtesë për të.E vërteta është se memoriali ishte aty dhe kërkesa e një veterani të UÇK-së Meçan Zotaj, të renovohet memoriali gjeti hapsirë te gjithë veteranët ta ndihmonin së bashku me bashkombas tjerë.Ndërsa pas regimeve nga kryetari i Bashkisë Tepelenës për ndalim, janë ngritur familje e familje shqiptare nga gjitha trevat, në ndihmë për ta vë në vend punën për memomrialin, njëra ndër to është dhe familja e Gjergj Kastriotit.
Ky është dhe postimi i familjes Kastrioti:Një episod tjetër mjaft serioz në lidhje me kujtesën historike të Shqipërisë, por edhe pavarësinë morale të qeverisë shqiptare, po ndodh në Hormovë, një qytet në jug të Shqipërisë, i cili është pjesë e qarkut Gjirokastër dhe është përfshirë në Bashkinë e Tepelenës. Në manaferrat e luftërave Ballkanike, të cilat dogjën gadishullin, menjëherë para shpërthimit të Luftës së Parë Botërore, Hormovë u pushtua nga kontigjentet ushtarake të Lëvizjes irus ′ Vorio Epir “, të mbështetur nga ushtria Greke.Ushtarët u sulën kundër shqiptarëve vendas dhe midis mars dhe prill 1914, ata i therën 217 prej tyre: i mbyllën në ambientet e kishës së krishterë në fshatin Koder, u ngjitën në çati, hoqën disa zall dhe nga lart ata vranë të burgosur të pafuqishëm me të shtëna automatiku, siç shihet nga kongresmeni Aubrey Raporti i Herbert paraqitur më 29 qershor 1914, në Parlamentin Britanik Dhoma e Komunave.Një episod shumë i përzemërt nga shqiptarët, i cili u kujtua tashmë nga një memorial i vogël, i ndërtuar nën regjimin komunist, i cili raportonte emrat e viktimave. Në vitet 90, megjithatë, të panjohura kishin dëmtuar monumentin, duke fshirë emrat e viktimave. Me iniciativën e Meçan Zotaj, disa patriotë shqiptarë menduan të ndërtonin një më të madh dhe më të mirë, në muajt e kaluar, ata kanë promovuar një mbledhje fonde në të cilin kaq shumë bashkatdhetarë – të dy banorë të Shqipërisë dhe të shpërndarë nëpër botë për shkak të diasporës – kontribuoi me zemërgjerësi të madhe.Projekti u miratua nga autoritetet lokale që gjithashtu dhanë leje, por tani që puna ishte bërë mirë, ka ardhur urdhri për t’i ndaluar ata nga qeveria qendrore shqiptare.Pse ky vendim? Kush e shqetëson përkujtimin e një ngjarjeje të përgjakshme? Ndoshta për komunitetin e vogël grek banorë në zonë? Mos ndoshta e njëjta qeveri greke? Dhe për shkak të kësaj ndjeshmërie ndaj një vendi fqinj, bllokohet realizimi i një kujtese të rëndësishme historike për Shqipërinë? Shpresoj se ajo që ndodh me Turqinë nuk do të ndodhë, duke mohuar provat e gjenocidit që ajo ka bërë ndaj Armenëve dhe duke krijuar përplasje diplomatike kundër çdo kombi që flet për të.Nëse Greqia dëshiron të mohojë të vërtetën historike, bëje atë në shtëpi! Ai nuk mund të presë që shteti shqiptar të harrojë se ai humbi 217 shtetas në një gjest kriminal. Ju duhet të dini se si të merreni me gabimet e bëra nga vendi juaj në të kaluarën: Greqia thjeshtë duhet ta pranojë se ka ndodhur dhe le t’i lejojë shqiptarët të kujtojnë emrin e dëshmorëve të tyre.Është e rëndësishme që gatishmëria e tepruar e autoriteteve shqiptare për të kënaqur ose për të mos irrituar shtetet fqinje sa më shpejt të jetë e mundur: Shqipëria nuk është një shtet kukull që duhet të trajtohet nga fqinjët e saj. Me këto premisa, roli që vendi mund të luante nëse anëtarësohej ndonjëherë në Bashkimin Evropian do të ishte vërtet i mjerueshëm. Fakti që, edhe në dritën e kësaj dobësie ′ ′ diplomatike “, shpresoj të mos ndodhë kurrë.(Në foto, një imazh i punëve tashmë të filluara dhe tre paraqitje grafike të projektit të monumentit)