Shumë refugjatë afganë janë “zhgënjyer” nga Britania e Madhe, me disa që jetojnë në hotele deri në dy vjet dhe tani po përballen me dëbim, ka thënë një institut kërkimor.
More in Common tha se mësimet duheshin mësuar në mënyrë që refugjatët e ardhshëm të mbështeteshin më mirë.
Ajo vjen në përvjetorin e programit të evakuimit të Mbretërisë së Bashkuar dhe rënies së Kabulit nga talebanët më 15 gusht 2021.
Ministri Johnny Mercer pranoi se kishte pasur “sfida”, por tha se ishte i vendosur të bënte funksionimin e skemave afgane.
Operacioni “Pitting” bëri që Britania e Madhe të largonte rreth 15,000 njerëz nga Kabuli – duke përfshirë shtetas britanikë, si dhe njerëz që punonin me Mbretërinë e Bashkuar në Afganistan dhe anëtarët e familjeve të tyre.
Ata që nuk kishin ku të jetonin u vendosën në hotele të financuara nga qeveria. Ky duhej të ishte strehim i përkohshëm, por deri në fund të marsit, kishte ende rreth 8,800 afganë që jetonin në hotele.
Qeveria ka vendosur një afat deri në fund të gushtit për afganët që të zhvendosen nga hotelet, por këshillat kanë paralajmëruar se disa po përballen me të pastrehë pasi nuk mund të gjejnë kudo tjetër për të jetuar.
More In Common, një organizatë e themeluar pas vrasjes së deputetes laburiste Jo Cox, anketoi 132 afganë në MB.
U tha për dështime në komunikimin me autoritetet lokale dhe Zyrën e Brendshme për strehimin, aplikimet për qira që refuzoheshin vazhdimisht dhe ofroheshin shtëpi të papërshtatshme, ndonjëherë qindra milje larg.
Një shembull pa një refugjat që jetonte në strehim të përkohshëm në Bristol, ku ata kishin familje, të ofruar strehim të përhershëm në Irlandën e Veriut.
Amir Hussain Ibrahimi u evakuua nga Afganistani nga Britania e Madhe dy vjet më parë dhe që atëherë ka jetuar në një hotel në Southend-on-Sea, Essex.
24-vjeçari, i cili ishte gazetar dhe fotograf në Afganistan, tha se u detyrua të linte familjen e tij pasi u arrestua dhe u sulmua nga talebanët.
“Ditët e para kur isha në hotel kishim shumë premtime – qeveria na tha që do të qëndroni tre muaj, katër muaj apo pesë muaj”, tha ai për BBC News.
“Është mjaft e vështirë sepse nuk e dini cili është hapi tjetër për jetën tuaj.”
“Ndonjëherë ju dëshironi të ndjeni një vend është si një shtëpi,” tha ai, duke shtuar se ai ishte ndjerë në depresion ndonjëherë që nga ardhja në MB.
Zoti Ibrahimi tha se ndjehej i lehtësuar që këshilli më në fund i kishte gjetur një shtëpi të përhershme, pasi u refuzua nga më shumë se 10 pronarë. Ai tani pret të shohë nëse ky pronar do ta pranojë si qiramarrës.
Megjithatë, ai tha se njihte shumë familje të tjera që nuk kishin arritur të gjenin shtëpi.
Zoti Ibrahimi pranoi se kishte sfida pasi afganët e tjerë nuk kishin përvojë pune në MB dhe shpesh kishin familje të mëdha. Megjithatë, ai tha se qeveria duhet të bëjë më shumë për të ndihmuar.
Ministri i Zyrës së Kabinetit, Mercer, i cili shërbeu në Afganistan gjatë kohës së tij në ushtri dhe është përgjegjës për skemën e zhvendosjes, pranoi se “gjërat mund të ishin bërë gjithmonë ndryshe” dhe se familjet afgane kishin qenë në hotele “për shumë kohë”.
Ai i tha agjencisë së lajmeve PA se afati i fundit që njerëzit të largoheshin nga hotelet deri në fund të gushtit ishte “një veprim i diskutueshëm”, por ai ishte bërë “me dhembshuri në mendje”.
Ai tha se 440 afganë ishin përshtatur me shtëpitë në javën e kaluar “dhe unë nuk mund ta kisha krijuar atë moment pa vendosur atë afat të vështirë”.
Zyra e Brendshme thotë se ka siguruar fonde prej 285 milionë funtesh për të ndihmuar zhvendosjen e afganëve në shtëpi të përhershme.
Një zëdhënës i Shoqatës së Qeverisjes Lokale tha se këshillat kishin punuar “tepër shumë” për të mbështetur familjet afgane, por ishin përballur me sfida, duke përfshirë mungesën e strehimit.
Ai pranoi se kishte mësime për t’u mësuar, por fajësoi një “vonesë në financim dhe udhëzime nga qeveria për krijimin e shumë pasigurisë”.
Sir Laurie Bristow, i cili ishte ambasadori i Mbretërisë së Bashkuar në Afganistan kur Kabuli ra në duart e Talebanëve, tha se Britania ka një përgjegjësi ndaj atyre që punuan për Mbretërinë e Bashkuar atje.
“Ka njerëz në Afganistan dhe në kampet e refugjatëve që kanë punuar për ne dhe kanë punuar me ne dhe jeta e të cilëve është në rrezik si rezultat i kësaj,” tha ai për programin “Today” të Radio 4.
“Unë mendoj se ne kemi një detyrim ndaj atyre njerëzve – ata ishin njerëz nga të cilët vareshim për të arritur atë që ishim në Afganistan për të bërë.”
Ndërsa debati vazhdon nëse vendet duhet të angazhohen me talebanët , Sir Laurie tha se duke e bërë këtë në mënyrë efektive mund të ndihmojë në adresimin e arsyeve pse afganët po largoheshin nga vendi për në MB.
“Është sepse nuk ka asgjë për ta.
“Si angazhohemi, pse angazhohemi me talebanët? Është të përpiqemi ta trajtojmë atë krizë, të ndalojmë faktorin shtytës,” tha ai.
Ndërkohë, organizatat bamirëse kanë kritikuar skemat e zhvendosjes se janë shumë të ngadalta dhe kanë lënë shumë njerëz që duan të vijnë në MB të mbërthyer në Afganistan.
Që nga evakuimi fillestar, numrat që mbërrinin në kuadër të Skemës së Risistemimit të Qytetarëve Afganë (ACRS) kanë qenë të ulëta, me vetëm 40 refugjatë që kanë ikur nga Afganistani në vendet fqinje të zhvendosur në MB deri në fund të marsit, ndërsa vetëm 14 anëtarë të -Grupet e rrezikut janë zhvendosur direkt nga Afganistani.
9,059 persona të tjerë, të cilët mbërritën në MB nën Operacionin Pitting, janë zhvendosur gjithashtu sipas ACRS, ndërsa 11,398 janë sjellë në MB sipas një skeme për afganët që kanë punuar për ose me qeverinë e MB.
Ndërkohë, të tjerët kanë marrë rrugë të rrezikshme si kalimi i Kanalit me varka të vogla, me kombësinë më të zakonshme afgane të regjistruar në mesin e atyre që kanë mbërritur në këtë mënyrë deri më tani këtë vit.
Organizata për të drejtat e njeriut Justice tha se skemat ishin shënuar nga “vonesa të konsiderueshme, mungesë transparence dhe mungesë konsistence”.
Ai bëri thirrje për kohë më të shpejtë të përpunimit dhe komunikim më të mirë me aplikantët.
Mercer pranoi se disa njerëz ishin lënë pas pushtimit të Talibanëve dhe ende nuk ishin sjellë në siguri.
Megjithatë, ai tha se ishte i vendosur të bënte që skemat e zhvendosjes “të funksionojnë siç duhet” dhe se Mbretëria e Bashkuar duhet të jetë “krenar” për përpjekjet e saj për të shpëtuar njerëzit.
Një zëdhënës i Zyrës së Brendshme tha se Mbretëria e Bashkuar kishte marrë “një nga angazhimet më të mëdha të çdo vendi për të mbështetur Afganistanin” dhe “nuk kishte nevojë që afganët të rrezikonin jetën e tyre duke bërë udhëtime të rrezikshme dhe të paligjshme”.
