Mjeku i Joe Bidenit kishte disa lajme të këqija për të. Në fillim të një viti zgjedhor ecja e ngurtësuar e presidentit amerikan ishte tashmë një shenjë e qartë e rënies fizike të tij të lidhur me moshën.
Por Biden dhe rrethi i tij i ngushtë u detyruan të diskutonin një prognozë më të keqe.
“Këshilltarët folën se si ai mund të kishte nevojë për një karrige me rrota në një mandat të dytë”, thotë Alex Thompson, bashkautor me Jake Tapper i Original Sin, një libër që tregon historinë e brendshme të fushatës së dështuar presidenciale të Partisë Demokratike të vitit 2024.
“Ai kishte artrit të rëndë kurrizor dhe shtylla kurrizore e tij po degjeneronte deri në atë pikë sa, nëse do të kishte një tjetër rënie të keqe ose ndoshta vetëm për shkak të kohës, do t’i duhej të rrinte në një karrige me rrota.”
Në traditën e madhe të raporteve mjekësore presidenciale amerikane, kjo mezi u aludua në përshkrimin e artritit “të moderuar deri në të rëndë” të Bidenit dhe “uljes së lehtë të gamës së lëvizjes” që iu transmetua publikut në shkurt 2024.
Zbulimi i “debatit për karrigen me rrota” është vetëm një nga shumë pamjet domethënëse prapa skenave nga Tapper dhe Thompson në përpjekjen “e çmendur” për të bindur Amerikën se Biden, atëherë 81 vjeç, ishte i aftë të shërbente në Shtëpinë e Bardhë deri në moshën 86 vjeç.
Edhe më e egër se gjendja e tij e vërtetë fizike ishte dështimi për të kryer ndonjë lloj vlerësimi njohës, duke pasur parasysh se gafat e shpeshta të Bidenit, humbjet e kujtesës dhe sjellja e çuditshme po binin gjithnjë e më shumë kambana alarmi për votuesit që panë shenja të një presidenti që i kishte kaluar koha e tij mw e mirw mendore dhe fizike.
“Ai kalon një test njohës çdo ditë”, tha Karine Jean-Pierre, sekretarja e shtypit e Bidenit, kur u pyet pse nuk u krye asnjë vlerësim formal.
Kjo ndodhi në një pikë kur Biden nuk ishte konfirmuar ende si kandidati demokrat, por nuk po kundërshtohej nga figurat e rënda të partisë për shkak të respektit ndaj gjykimit të tij. Ata kishin pak ide se sa keq po bëhej gjendja e tij, sepse qasja te Biden u kontrollua fort nga një grup anëtarësh të familjes dhe këshilltarësh të lartë, të njohur nga demokratët e lartë si Byroja Politike, pretendon libri.
Tapper, 56 vjeç, një prezantues i famshëm i CNN, dhe Thompson, 35 vjeç, një reporter yll i faqes së internetit të politikës Axios, besojnë se ajo që mund të ketë filluar si përpjekja e zakonshme për t’i dhënë kthesën më të mirë të mundshme veprimeve të presidentit, shpejt u shndërrua në një mbulim.
Ne të gjithë i dimë pasojat shekspiriane: Performanca në debatin televiziv të aksidentit me makinë; përpjekja e zgjatur për t’u kapur ndërsa koha kalonte; dhe dhurata e lamtumirës e Kamala Harris, e cila nuk ishte në gjendje ta ndalonte Donald Trump të rimerrte punën më të fuqishme politike në botë.
Dhjetëra demokratë të lartë, duke besuar se po i bënin një shërbim partisë dhe vendit të tyre duke u bashkuar me përpjekjen për të ndaluar Trump, heshtën. Deri tani.
“E dinim që do të gjenim gjëra. Nuk e dinim që do të gjenim aq shumë sa zbuluam”, thotë Tapper mbi zbulimet dramatike të librit.
“Shkallën në të cilën njerëzit që nuk ishin të gatshëm të flisnin me ne ose të ishin të sinqertë me ne para zgjedhjeve, dhe më pas ndryshuan mendim pas zgjedhjeve, e gjeta tronditëse. Njerëzit që kishin thënë gjatë gjithë zgjedhjeve, ‘Ai është mirë, është mirë’, më pas ishin shumë më të gatshëm të pranonin më në fund të vërtetën.”, thanë ata.
Një pjesë e apelit të Joe Biden në vitin 2020 ishte reputacioni i tij, i krijuar gjatë dekadave, për të qenë një person mjaft i drejtë. Ai u zgjodh nga partia e tij për t’u përballur me Trump, një fillestar politik vetë-afirmues i cili ishte shumë larg fuqisë së tij gjatë pandemisë Covid-19. Vendi zgjodhi palën më të sigurt të duarve – jo ndoshta oratori ose mendimtari më i madh, por një figurë qetësuese pas udhëtimit të egër të presidencës së Trump.
Besimi i vendosur te Biden bëri që zhgënjimi për mënyrën se si dolën gjërat t’u ndihej shumë njerëzve si një tradhti. “Shikoni, unë e shoh veten si një urë, jo si diçka tjetër”, tha Biden në mars të vitit 2020, ndërsa bënte fushatë për nominimin presidencial, në një aktivitet me demokratë të rinj, përfshirë Harris dhe guvernatoren e Michiganit Gretchen Whitmer – dyshja që do të përfundonin në listën e tij të shkurtër përfundimtare për zëvendëspresident.
Kjo u mor si një shenjë se ai do të drejtonte për një mandat, do të rivendoste një ndjenjë normaliteti dhe më pas do ta dorëzonte pishtarin. Në vend të kësaj, ai njoftoi në prill të vitit 2023 se do të kandidonte përsëri. Ai ishte i bindur se ishte i vetmi person që mund ta ndalte Trumpin, saqë përfundimisht do t’i linte Harrisit vetëm 107 ditë për të fituar besimin e votuesve.
“Titulli biblik, “Mëkati Origjinal”, erdhi nga bisedat që pata me demokratët pas zgjedhjeve, kur të gjithë ishin të mërzitur dhe po përpiqeshin të kuptonin, ‘Si ndodhi kjo?’”, thotë Tapper.
“Disa do të thoshin se mëkati fillestar ishte vendimi i Bidenit për të kandiduar për rizgjedhje. Mund ta kishim quajtur librin Një Vendim i Keq, por duket shumë më i rëndësishëm sesa një vendim i keq; shkaktoi një mori problemesh të tjera. Nuk ishte thjesht një gabim apo një vendim i keq. Ishte një dështim njerëzor.”, tha autori i librit.
