Shkruar nga Shpetim Alaj
Në Aeroportin e Frankfurtit për shkak të një dekreti të presidentit Amerikan për pandeminë Covid 19 përfundoi ende pa filluar udhëtimi ynë për në New York.
Mirëpo për ne, bashkëshorten time dhe mua një gjë ishte e qartë: nuk do të kthehemi prapa në Eisenach. Diskutuam gjerë e gjatë se ku dhe cilin vend do të vizitojmë. Dubain, Maldiven, Turqinë, Parisin, Venecian e kështu me radhë …. Në fund të fundit pothuaj si gjithmonë duke e shikuar njeri tjetrin në sy i lamë zemrat tona të vendosin. Përgjigjja ishte unanime: Ti vizitojmë nënat tona dhe Kosovën e dashur. U nisem me tren në drejtim të Stuttgartit për të fluturuar të nesërmen për në Prishtinë.
Edhe pse zemrat i kishim në New York ku martohej një djalosh të cilin e duam aq shumë dhe i kishim premtuar se kur të martohesh ti do te jemi aty, prapëseprapë filluam të shijojmë pushimin në Drenocin tim të dashur.
Pas katër ditëve vendosem që së bashku me nënat tona të dalim për pak ditë në bjeshkët e Rugovës. Kaluam grykën e Rugovës dhe mbërritëm në Bogë. Aty pimë nga një kafe dhe lëng te ftohtë për të vazhduar për në pikën më të lartë të kësaj ane te “Kulla e Rogovasit” në Stankaj.
Pasi u ulëm në një tavolinë druri morëm frymë thellë sepse nga bukuria përrallore dhe madhështia e asaj panorame mbetëm për një moment pa fjalë. Një peisazh aq të bukur natyre e kisha parë vetëm në Alpet e Zvicrës dhe Austrisë. U ulëm dhe për një moment nuk folëm asnjë fjalë të habitur dhe të ngazëlluar nga këto bukuri dhe pamje fantastike. Pasi e shikuam njëri tjetrin pa i konsultuar nënat tona vendosëm që të qëndrojmë së paku një javë.
Ajri i pastër, ushqimi i shkëlqyeshëm bio, mikpritja e jashtëzakonshme e nikoqirëve, shëtitjet nëpër malet e brigjet e kësaj ane e bënin çdo ditë të posaçme dhe ne ndiheshim të privilegjuar që kishim mundësin të jemi aty.
Në këso rrethanash gjithmonë pavarësisht se ku gjendem më shkon mendja të bëjë krahasime. Kur jam në Evropë me Kosovën e kur jam në Kosovë me Evropën. Kësaj radhe më shkoj mendja krejt diku tjetër, edhe shumë më larg, në Afrikë. Disi e gjeta një paralele e cila duket në shikim të parë paradoksale por është plotësisht e vërtetë.
Fillova të mendoj për të kaluarën dhe të tashmen e Rugovës. Më ra ne sy një zhvillim i madh dhe shumë i shpejtë pothuaj marramendës, shumica e rrugëve të asfaltuara, ndërtime të llojllojshme me apo pa shije. Vila të bukura e Hotele te mrekullueshme. E pa imagjinueshme para 30 viteve. Edhe pse shpesh nuk i kushtojnë shumë kujdes ruajtjes së ambientit dhe natyrës prapë se prapë shihej një lëvizje e madhe dhe pozitive në tërë Rugovën. Duke e njohur të kaluarën e kësaj ane, e tëra kjo i ngjanë një revolucioni socio-ekonomik. Rugovën gjithmonë e kanë injoruar dhe lënë pas dore të gjitha pushtetet në dy shekujt e fundit. Rugova ishte gjithmonë e fundit në të gjitha aspektet. Janë nënçmuar si ata naltë po edhe ata të cilët kishin zbritur në rrafsh. Edhe pse Rugova i ka dhënë Kosovës shume burra e gra të suksesshëm me vlera të larta kulturore e kombëtare. Kontributi i tyre është i pa kontestueshëm në shtetndërtimin e Shqipërisë dhe atij të Kosovës.
Për ta ilustruar më së miri neglizhencën shtetërore ndaj kësaj ane po e përmend një fakt. Isha ende fëmijë kur në televizionin e atëhershëm PTK u dha lajmi se “Sot u elektrifikua edhe fshati i fundit në Kosovë” d.m.th në ish Jugosllavi. Fjala ishte për fshatrat e Rugovës! Athua pse kaq vonë?
Tani, duke ju falenderuar zhvillimeve ekologjike, ekonomike dhe sociale të njerëzve po kthehet dalëngadalë shigjeta në drejtimin tjetër. Rugova dhe Rugovasit po bëhen gjithnjë e më të preferuar dhe më të begatë. Natyra, pamjet e bukura, e ajri i pastër po bëhen elemente parësore për shëndetin dhe mirëqenien e njerëzve duke pasur parasysh industrializimin e botës. Të gjithë dëshirojnë ti ikin zhurmës dhe gazrave të automjeteve nëpër qytete e kështu domosdoshmërisht vijnë në shprehje si alternativë bjeshkët e mrekullueshme të Rugovës. Kanë mësuar qytetarët e begatë e të gjitha atyreve dhe biznesmen të shumtë për të blerë troje dhe për të ndërtuar shtëpi të bukura dhe vila në këto anë. Kështu fatmirësisht me apo pa dashje Rugovasit duke i shitur trojet e tyre dhe duke i investuar ato mjete për të krijuar biznese të sukseshme po bëhen faktor shumë të rëndësishëm në shoqërinë kosovare dhe po u rritet mirëqenia familjare.
Të njëjtin fenomen e kam vërejtur dhe analizuar edhe në disa vende Afrikane.
Afrika ka qenë gjithashtu e lëne pas dore dhe e pa respektuar nga bota e idustrializuar. Përveç vizitave për ti parë piramidat në Egjypt apo për të parë në safari shtazë të egra, nuk kanë pasur ndonjë interes apo motiv tjetër përveç eksplorimit të pasurive të tyre nëntokësore.
Tani, kur edhe standardi i europianëve pas luftës së dytë botërore është rritur dukshëm duke kërkuar mënyra të shumta kreativiteti dhe pushimi, merren për shembull me sporte që deri në kohën e fundit ishin jo edhe aq të popullarizuara siç është të themi sporti i golfit. Sporti i golfit dihet se është sport in njerëzve të pasur. Problemi kryesor i tyre është se në Evropë për shkak të kushteve atmosferike mund të luhet vetëm nga muaji Mars/Prill deri në Tetor pastaj mbesin pa lojën e tyre të preferuar. Prandaj vendet Afrikane e kanë gjetur dhe shfrytëzuar këtë mundësi maximalisht duke ndërtuar dhe menaxhuar për mrekulli shumë terrene të golfit atje. Kështu në muajt e dimrit shumë pasanik nga mbarë Evropa e gjithandej globit shkojnë atje dhe i kalojnë pushimet e tyre. Edhe këta turistë me apo pa dashje u ndihmojnë këtyre vendeve indirekt dhe direkt në zhvillimin e gjithëmbarshëm ekonomik. Këtë e kam vërejtur dhe përjetuar personalisht në dy vende Afrikane në Marok dhe Tunizi.
Prandaj mbetet të themi se Zoti nuk është i vonë kurrë dhe për askënd !!
Ndjehem shumë i lumtur këtu dhe shumë krenarë me këta njerëz të urtë, punëtorë dhe bujarë. Nga thellësia e shpirtit tim u uroj të gjitha të mirat dhe begati përgjithmonë Rugovës dhe Rugovasëve!!
