Nën kodrat e Durrësit, atje ku qyteti i sotëm lëviz pa e ditur, fshihet një histori e mbuluar nga heshtja për dekada me radhë.
Ish-shefi i Mbrojtjes Civile, Lutfi Shehu, na çon pas në kohë, në vitet 1981-1992, kur qyteti port i Shqipërisë po ndërtohej edhe… nën tokë.
Në fshehtësi të plotë, me urdhër të regjimit, nisën punimet për një rrjet të pazakontë objektesh të nëntokës: vendkomanda, fabrikë buke, mulli bloje, rrobaqepësi, spital, frigorifer, madje edhe stalla që do të mbanin afro 500 krerë lopë.
Çdo gjë që i duhej një qyteti për të funksionuar, ishte projektuar të ekzistonte nën dhe për një ditë që shpresohej të mos vinte kurrë: ditën e luftës.
“Kjo gjë dihej nga vetëm 5-6 persona në atë kohë dhe çdo gjë kryhej në fshehtësi të plotë”, thotë Lutfi Shehu.
Shehu rrëfen sesi për më shumë se një dekadë, punëtorë dhe inxhinierë punuan pa u ndalur, duke shpenzuar burime të mëdha për kohën.
Çdo gur, çdo tunel, çdo dhomë, ndërtohej nën kontroll të rreptë, ndërsa qytetarët e zakonshëm nuk kishin dijeni për atë që po ndodhte nën këmbët e tyre.
Për këto punime nevojiteshin fonde të mëdha dhe çdo ndërmarrje ishte e detyruar që në fund të vitit të transferonte fondin prej 2 % për këtë qëllim.
“Zv/kryeministri i kohës Besnik Bekteshi, ai u njoh me punimet dhe kur mësoi se deri në atë kohë ishin harxhuar afro 7.6 milion dollarë, e kishte të vështirë ta besonte një gjë të tillë”, shton Shehu.
Punimet në fjalë janë kryer deri në vitin 1992 dhe Durrësi, ndryshe nga rrethet e tjera, i përfundoi pothuajse në masën 100% objektet e planifikuara.
Sot, pas më shumë se 30 vitesh, ato hapësira të heshtura mbeten si kujtesë e një epoke të errët dhe të fshehtë, një “qytet paralel” që nuk u përdor kurrë, por që tregon më shumë se çdo fjalë për frikën dhe paranojën e kohës. (Vizion Plus)
