Nga Alfred Lela
Atyre që sëkëlldisen nga posteri i “Ciao” Belos
Së pari, është simbolikë politike;
Së dyti, është guxim politik;
Së treti, është mënyrë e të thënit se, nuk mund të vazhdojmë të ulim kokën dhe as gishtat, kur gjërat kanë ikur për gisht;
Së katërti, gishti, grushti, bërryli janë pothuajse toteme të komunikimit urban dhe politik;
Së pesti, pse mërziteni kaq shpejt me një ‘kundravajtje’ etike të një kandidati opozitar, sakohë që lopëroni në lëndinën qeveritare me lopata, pemë potemkinase dhe lejfenë të dalluar, ku bajgat e një kontroversialiteti kallp, i hapin stërkat edhe deri te ju, o pelegrinë të Partisë së Namuzit!;
Së gjashti, reagimi ndaj gishtave të Belos ngjan me tërbimin që kishit kur Bashkia drejtohej nga Basha dhe vendoseshin ato shitoret e drunjta në Pedonale. Nuk kishte digë t’ju ndalte në urrejtjen elitiste për qoftet, birrat dhe argëtimin e “vegjëlisë”. Kur erdh’ Veliaj, dhe e mbush sa herë don sheshin Skënderbej- sa 120 pedonale bashkë- me tollovi, tallava e ça-ke-me-ta, e squllni sqepin dhe bini squk;
Së shtati, po më kujtohet itash një shprehje e BHL që thotë: Amerika është vend i madh sepse atje, askush nuk e ka të drejtën që të mos ofendohet…
(këtë të fundit e kam për neo-sovjetikët e Tiranës që bëjnë si proto-amerikanë të orëve më të para).
