MarrĂ«dhĂ«nia midis kombeve Ă«shtĂ« gjithnjĂ« komplekse dhe nganjĂ«herĂ« e vĂ«shtirĂ« pĂ«r tâu kuptuar. NdonjĂ«herĂ« ajo hyn nĂ« fushĂ«n e tĂ« çuditshmes. Dhe mĂ« pas nĂ« nivelin mĂ« ekstrem, hyn nĂ« botĂ«n e balonave, objekteve tĂ« paidentifikuara dhe avionĂ«ve luftarakĂ« F-22.
Siç thonë në Uashington, që të gjitha këto prodhojnë gënjeshtra dhe konferenca shtypi. Kjo situatë ndërlikohet nga fakti që fajtori i mundshëm, Kina, pretendon se vetë SHBA-ja ka shkelur të paktën 10 herë në territorin kinez me balonat e saj. Kjo është e mundur, por po ashtu ngre pyetjen se përse Pekini lejoi kaq shumë ndërhyrje pa e ngritur aspak zërin.
Sipas Pentagonit, vitet e fundit balonat spiune të Kinës kanë hyrë në hapësirën ajrore të më shumë se 40 vendeve të botës. Duke qenë se këto objekte fluturuese janë disi të dukshme nga toka, është e çuditshme që askush nuk i vuri në dukje, ose të paktën ta bënte këtë duke e ngritur zërin publikisht.
Pyetja tjetër është se çfarë kërkonin kinezët, por edhe amerikanët gjithashtu, nëse kundër-akuzat e Pekinit janë të sakta. Të dyja këto vende zotërojnë shumë satelitë spiunazhi, të konceptuar dhe përdorur për të përcaktuar vendndodhjet e avionëve dhe raketave me mbushje bërthamore, të pozicionuar enkas për të zbuluar në kohë reale lëshimin e raketave nga një vend armik.
Këta satelitë evoluan në sisteme, të cilat mund të zbulojnë një shumëllojshmëri të gjerë të objekteve në Tokë, si dhe disa që mund të zbulojnë sinjale elektronike. Sigurisht, duket se satelitët janë të dobishëm në misionin e tyre kryesor: Nuk ka pasur asnjë shkëmbim bërthamor.
Por, siç thanë shumë analistët, satelitët nuk mund të zbulojnë gjithçka. Qeveria amerikane nuk ka përshkruar gjithçka që kanë spiunuar balonat e dyshuar kineze, sjellje që është e kuptueshme. Gjithsesi kjo ngjarje më shtyn të pyes veten se çfarë objektesh shtesë kërkonte Kina dhe pse për këtë duheshin sisteme të ngadalta që fluturojnë në lartësi të mëdha.
Natyrisht, balonat nuk kishin pĂ«r detyrĂ« tĂ« zbulonin njĂ« sĂ«rĂ« objektesh nĂ« kohĂ« reale. PĂ«r tĂ« siguruar njĂ« mbulim tĂ« gjerĂ«, njĂ« numĂ«r i madh i kĂ«tyre objekteve â ato duhet tĂ« quhen objekte dhe jo balona, ââpasi ato drejtohen tĂ« paktĂ«n pjesĂ«risht nga Toka â do tĂ« duhej tĂ« mbulonin qiellin, duke mbetur relativisht tĂ« palĂ«vizshme (dhe krejtĂ«sisht tĂ« pambrojtura), duke transmetuar tĂ« dhĂ«na nĂ« bazĂ«.
Për këtë arsye ato janë të zbulueshme vizualisht dhe elektronikisht. Ato mund të kenë fotografuar më nga afër objektet në tokë të zbuluara më parë nga satelitët. Objektivat e tyre do të duhej të ishin statike për një kohë të gjatë, pasi balonat lëvizin shumë ngadalë.
Shumica e gjĂ«rave tĂ« tilla vĂ«zhgohen mĂ« mirĂ« nga njerĂ«zit nĂ« makina ose akoma mĂ« mirĂ«, nga shĂ«titja me biçikletĂ« apo ândĂ«rrimi i gomĂ«sâ pranĂ« njĂ« baze strategjike. Problemi qĂ« kam, Ă«shtĂ« me imagjinimin e misionit qĂ« mund tĂ« mbikĂ«qyrĂ« kĂ«to objekte, njĂ« mision qĂ« do tĂ« ishte i padukshĂ«m, qĂ« do tĂ« lejonte shĂ«titje pranĂ« objektivit dhe qĂ« do tĂ« ishte nĂ« gjendje tĂ« shmangte zbulimin.
Mund të ketë disa objektiva shumë të specializuara, por flota që duket se kanë kinezët dhe që ata pretendojnë se e ka edhe SHBA, duket e tepërt për këtë detyrë. Një balonë kineze ishte mbi një bazë të Forcave Ajrore të SHBA-së, që është pa dyshim e ngarkuar me sekrete, por sa prej sekreteve do të ishin të dukshme ose të transmetuara në mënyrë të qartë?
Një mision teorik do të ishte shmangia e vëmendjes. Rusia është shumë më afër Alaskës sesa Kina. Ajo është e përfshirë në një luftë, ku Shtetet e Bashkuara kanë një rol shumë të madh, të cilin nuk mund ta nënvlerësojë. Në këtë kuadër zbulimi i një mjeti të madh dhe të çuditshëm që fluturon mbi Shtetet e Bashkuara mund të shkaktojë panik, dhe publiku kërkon me të drejtë që qeveria të fokusohet në mbrojtjen kombëtare dhe jo tek Ukraina.
Ekzistojnë 100 funksione devijuese, për të cilat mund të shërbejnë këto objekte për një kohë të kufizuar, edhe pse ky episod bart shumë panik dhe po kaq konfuzion.
Pyetja kryesore Ă«shtĂ« se si ka mundĂ«si qĂ« objekte kaq tĂ« mĂ«dha dhe nĂ« lartĂ«si, qĂ« lejojnĂ« njĂ« shikueshmĂ«ri mĂ« tĂ« madhe, tĂ« kalojnĂ« pa u vĂ«nĂ« re, gjithnjĂ« nĂ«se janĂ« tĂ« vĂ«rteta akuzat e SHBA-sĂ« dhe KinĂ«s. Nga informacionet e disponueshme, balona lĂ«viz me ritmin e njĂ« elefanti dhe mund tĂ« qĂ«llohet me avion, raketĂ« apo edhe mĂ« njĂ« palĂ« âllastiqeâ.
Ato duhet të jenë shumë të avancuara, gjë që do të shpjegonte arsyen pse qeveria e SHBA-së po i mban fshehur përgjigjet mbi këtë mjet. Nëse fshehtësinë e kërkon siguria kombëtare, atëherë duhet të jetë kështu. Por problemi është se qeveria amerikane po i rrëzon këto balona, dhe duke e ditur që në fillim se ato janë kineze, nuk është në gjendje të na thotë se çfarë gjeti në mbetjet e tyre.
UnĂ« nuk besoj se kĂ«to pyetje mund tĂ« marrin pĂ«rgjigje duke supozuar se aktorĂ«t pĂ«rkatĂ«s janĂ« budallenj ose tradhtarĂ«. Objektet nĂ« fjalĂ« kanĂ« nevojĂ« pĂ«r shpjegim, dhe deri mĂ« tani janĂ« tĂ« pakuptueshme. Ata qĂ« favorizojnĂ« shpjegimet e bazuara tek marrĂ«zia apo tradhtia janĂ« tĂ« mirĂ«seardhur. UnĂ« preferoj tĂ« mendoj se nuk jam nĂ« gjendje tĂ« kuptoj tĂ« vĂ«rtetĂ«n komplekse. / âGeopolitical Futuresâ â Bota.al
