Revolucioni i vitit 2011 në Egjipt filloi me marshime, demonstrata dhe rezistencë civile më 25 janar. Protestuesit nga i gjithë vendi më i populluar i botës arabe u frymëzuan nga kryengritja në Tunizi, ku demonstruesit arritën të rrëzonin qeverinë.
Sipas Amnesty International, më shumë se 840 njerëz u vranë gjatë protestave, të cilat përfundimisht çuan në dorëheqjen e Mubarakut më 11 shkurt.
Që atëherë, Egjipti përjetoi zgjedhjet e para presidenciale të lira dhe të ndershme, të ndjekura nga një grusht shteti ushtarak në vitin 2013, i cili zmbrapsi shumë nga arritjet e revolucionit.
Por, kryengritja mbetet një kujtim i dashur dhe një burim frymëzimi për shumë egjiptianë.
KËTU ËSHTË NJË KRONOLOGJI E REVOLUCIONIT 18-DITOR TË EGJIPTIT:
25 janar
Në një festë kombëtare për të përkujtuar forcën policore, mijëra egjiptianë dolën në rrugët e qendrës së Kajros, duke e quajtur atë një “ditë zemërimi”. Protesta të ngjashme u raportuan edhe në qytete të tjera anembanë vendit.
Pas disa orësh qetësie relative, demonstruesit u përleshën me policinë, e cila hodhi gaz lotsjellës dhe përdori topa uji kundër tyre
28 janar
Shërbimet e internetit dhe celularit u ndërprenë në të gjithë vendin përpara një vale të re protestash të planifikuara pas lutjeve të së premtes.
Mijëra policë u urdhëruan të dilnin në rrugët e Kajros, Suezit dhe Aleksandrisë për të shuar demonstratat antiqeveritare. Trazirat vazhduan gjatë gjithë natës.
31 janar
Protestuesit vazhduan të sfidojnë shtetrrethimin e vendosur nga ushtria. Rreth 250,000 njerëz u mblodhën në sheshin “Tahrir” të Kajros dhe qindra marshuan nëpër Aleksandri.
Mubarak emëroi kabinetin e tij të ri në televizionin shtetëror.
2 shkurt
Filluan përgatitjet për një ditë tjetër demonstratash kundër regjimit të Mubarakut. Ushtria ishte ende e vendosur me tanke nëpër pozicione të ndryshme në dhe rreth sheshit “Tahrir” në Kajron qendrore.
Deri në 1,500 njerëz u plagosën, disa prej tyre rëndë, dhe deri në fund të ditës, të paktën tre vdekje u raportuan nga agjencia e lajmeve Reuters, duke cituar zyrtarë.
Protestuesit pro-demokracisë thanë se ushtria kishte lejuar mijëra mbështetës pro-Mubarak, të armatosur me shkopinj dhe thika, të hynin në shesh.
4 shkurt
Qindra mijëra protestues antiqeveritarë u mblodhën në sheshin “Tahrir” për atë që ata e quajtën “Dita e Nisjes”.
Thirrjet që i kërkonin Mubarakut të largohej u dëgjuan në të gjithë sheshin, ndërsa vendi hyri në ditën e tij të 11-të të trazirave dhe demonstratave masive.
10 shkurt
Mes thashethemeve se ai do të jepte dorëheqjen atë natë, Mubarak mbajti një fjalim televiziv që ai tha se ishte “nga zemra”.
Ai përsëriti premtimin e tij për të mos kandiduar në zgjedhjet e ardhshme presidenciale dhe për të “vazhduar të mbajë mbi supe” përgjegjësitë e tij në “tranzicionin paqësor” që ai tha se do të ndodhte në shtator.
Protestuesit reaguan me tërbim. Ata tundnin këpucët në ajër dhe kërkuan që ushtria të bashkohej me ta në revoltë.
11 shkurt
Pas 18 ditësh protesta, nënkryetari Omar Suleiman njoftoi se Mubarak do të jepte dorëheqjen si President dhe do t’ia dorëzonte pushtetin Këshillit të Lartë të Forcave të Armatosura.
Këtu janë 30 sekondat që panë fundin e 30 viteve të sundimit të Mubarakut mbi Egjiptin:
Revolucioni futi në një epokë pasigurie pasi një ekonomi tashmë e lodhur u përkeqësua dhe abuzimet e të drejtave kundër mospajtimit publik u intensifikuan.
Ajo solli disa ndryshime kur zgjedhjet e para demokratike të vendit në 2012 panë që Mohammed Morsi i Vëllazërisë Myslimane të marrë detyrën.
Por brenda një viti, një përmbysje ushtarake e udhëhequr nga Abdel Fattah el-Sisi rrëzoi Morsin dhe ndaloi Vëllazërinë Myslimane të marrë pjesë në aktivitete politike.
