Çdo ditë lexojmë gjithashtu për një aplikim të ri të Inteligjencës Artificiale që zgjeron më tej aftësinë për të krijuar zgjidhjen që na nevojitet në çdo moment, në mënyrën më imagjinative.
E kombinuar me teknologjitë e realitetit të shtuar, ajo na lejon të përjetojmë përvoja të paimagjinueshme deri dje, të përkëdhelim p.sh. pinguinët ndërsa ecin në Antarktidë, për të qenë pranë Messit kur ai gjuan ose për të marrë pjesë aktive në një operacion.
Nëse do të përpiqemi të transferojmë sa më sipër në fushën e arsimit, mundësitë janë vërtet të frikshme! Një mekanik mekanik makinash në Afrikën e Jugut mund të përfshihet aktivisht në ndryshimin e një Ferrari F50 që ndodh në të njëjtën kohë në Maranello dhe një student i Historisë nga Tokio të bisedojë me Churchillin në konferencën e Jaltës.
Nuk ka dyshim se mundësitë që ofron teknologjia e sotme do të ndryshojnë rrënjësisht konceptin e shkollës. Fëmijët nuk kanë më nevojë të mësojnë përmendësh njohuritë, por dinë vetëm ta zbulojnë atë, ta krijojnë nëse nuk ekziston dhe ta zbatojnë atë në mënyrë eksperiencë! Pra, teknologjia po ndryshon rrënjësisht arsimin. Por pyetja e madhe është nëse do të ndryshojë edhe mësuesit! Sepse janë ata që do të thirren për t’i futur fëmijët në botën e re të mrekullueshme. Dhe këtu fillon një kontradiktë e madhe.
