Nju Jork – Amerikanët po e kujtojnë 11 shtatorin me momente heshtjeje, lexime të emrave të viktimave, punë vullnetare dhe homazhe të tjera, 21 vjet pas sulmit terrorist më vdekjeprurës në tokën amerikane.
Të afërmit dhe personalitetet e viktimave do të mblidhen të dielën në vendet ku avionët e rrëmbyer u rrëzuan më 11 shtator 2001 – te Qendra Botërore e Tregtisë në Nju Jork, Pentagon dhe një fushë në Pensilvani.
Komunitete të tjera anembanë vendit po e përkujtojnë ditën me ndezje qirinjsh, shërbime ndërfetare dhe përkujtime të tjera. Disa amerikanë po bashkohen në projekte vullnetare në një ditë që njihet federalisht si Dita e Patriotëve dhe Dita Kombëtare e Shërbimit dhe Përkujtimit.
Festimet pasojnë një përvjetor të mbushur me histori vitin e kaluar. Ajo erdhi disa javë pas përfundimit kaotik të luftës në Afganistan që SHBA-ja nisi si përgjigje ndaj sulmeve.
Por nëse ky 11 shtator mund të jetë më pak një pikë kthese, ai mbetet një moment për reflektim mbi sulmin që vrau afro 3000 njerëz, nxiti një “luftë kundër terrorit” të SHBA në mbarë botën dhe rikonfiguroi politikën e sigurisë kombëtare.
Ky moment gjithashtu ngjalli – për njëfarë kohe – një ndjenjë krenarie kombëtare dhe uniteti për shumë njerëz, ndërkohë që i vuri myslimanët amerikanë nën dyshime dhe ngjalli debat mbi ekuilibrin midis sigurisë dhe lirive civile. Në mënyra të ndryshme, pasojat e 11 shtatorit rrokullisen në politikën dhe jetën publike amerikane deri më sot.
Dhe sulmet kanë hedhur një hije të rëndë në jetën personale të mijëra njerëzve që mbijetuan, që reaguan ose humbën të dashurit, miqtë dhe kolegët.
Më shumë se 70 nga bashkëpunëtorët e Sekou Siby vdiqën në Ëindoës on the Ëorld, restoranti në majë të kullës veriore të qendrës tregtare. Siby ishte planifikuar të punonte atë mëngjes derisa një kuzhinier tjetër i kërkoi të ndërronte turnin.
Siby nuk kërkoi më kurrë një punë në restorant; do t’i sillte shumë kujtime. Emigranti nga Bregu i Fildishtë luftoi me mënyrën se si ta kuptonte një tmerr të tillë në një vend ku kishte ardhur në kërkim të një jete më të mirë.
Ai e kishte të vështirë të krijonte miqësi të ngushta, të ngjashme me familjaritetin që ai dhe bashkëpunëtorët e tij të Ëindoës on the Ëorld kishin pasur.
Ishte shumë e dhimbshme, kishte mësuar ai, të lidheshe me njerëzit kur “nuk ke kontroll mbi atë që do t’u ndodhë më pas”.
