Trajneri Driton Kuka ka pasur rrugëtim të gjatë në sportin e xhudos. Si xhudist i ri, ishte perspektiv. Rrethanat politike të asaj kohe bënë që ai të distancohet, por u kthye për të hyrë më vonë në librat e historisë së këtij sporti. Federata Evropiane e Xhudos ka publikuar një intervistë me trajnerin Kuka, të gjatë afro 41 minuta. Dhe është vetëm njëra pjesë e rrugëtimit të tij të gjatë në xhudo.
Driton “Toni” Kuka vlerësohet shumë si trajner. Dikur ishte një prej sportistëve më premtues, por që u pengua nga lufta. Ai iu kthye sportit për t’i ndihmuar fëmijët të përfshihen në sportin të cilin ai e do. Pas kthesave e ngjarjeve të jashtëzakonshme, disa nga fëmijët e atyre rrugëve, u bënë kampionë olimpikë.
Tani kampion me tre sportistë, ai e mori çmimin e “Trajnerit më të mirë të vitit 2021” nga Federata Ndërkombëtare e Xhudos, jo vetëm nga disa panelistë, por nga i gjithë komuniteti i xhudos. Ai ishte zgjidhja e njerëzve dhe nuk është çudi se pse.
“Kam nisur të merrem me xhudo kur kam qenë 9-vjeçar. Arsyeja pse xhudoja, ishte sepse gjithë familja ishte përfshirë në xhudo. Vëllezërit e mi merreshin me xhudo. Njëri ishte xhudist, tjetri trajner në skuadër. Edhe vëllai i dytë, Agroni, nisi të merrej me xhudo. Unë kur e përfundoja shkollën luaja me fëmijët. Në atë kohë nuk kishim ‘Iphone’ apo diçka të tillë. Pasi përfundonim mësimin, ne ishim duke luajtur në rrugë të gjithë. Një ditë vendosa të shkoj në xhudo. Disa fëmijë ishin më të fortë se unë. Më hidhnin poshtë, nuk ndihesha shumë rehat me atë situatë. Por, unë edhe si fëmijë, gjithmonë kam dashur të fitoj. Ajo ka qenë arsyeja pse unë kam bërë xhudo çdo ditë, t’u revanshohesha fëmijëve të tjerë. Kështu nisa xhudon. Nuk jam ndalur asnjëherë”, nis rrëfimin trajneri Kuka 50-vjeçar.
Kuka e pa menjëherë se xhudoja i fle në zemër dhe nuk iu nda më për asnjë moment sportit me të cilin mund të krenohet e tërë Kosova.
“Si fëmijë kam nisur menjëherë garimin. Kemi pasur një sistem të mirë të garimit për fëmijë. Pas 2-3 vjetësh kam pasur rezultate të mira, para se të mbërrij te kadetët. Isha një prej xhudistëve më premtues në ish-Jugosllavi. Në kategorinë e kadetëve u bëra kampion i ish-Jugosllavisë, disa herë madje. Doja gjithmonë të fitoja me ‘Ippon’. Edhe te juniorët u bëra kampion dy apo tri herë në ish-Jugosllavi. Nuk ishte e lehtë, sepse ishte si të jesh kampion i gjysmës së Evropës. Ishe në mesin e pesë apo gjashtë sportistëve më të mirë të Evropës. Më 1989 isha i pesti në Kampionatin Evropian për junior. Në vitin 1991, u bëra medalist i Botërorit në Budapest, që ishte rezultati më i mirë për mua. Ishte gara e parë dhe e fundit për mua në atë nivel. Pas asaj të gjithë sportistët nga Kosova u përjashtuan nga ish-Jugosllavia për shkak të rrethanave politike të Milosheviqit në atë kohë. Nisën edhe luftërat në Slloveni, Kroaci, Bosnjë, dhe më pas në Kosovë e Maqedoni. Si kadet e junior ka pasur dy apo tre vjet që nuk e kam humbur asnjë ndeshje. Kur vendosa të mos garoj më, ishte një prej momenteve më të këqija të jetës sime, sepse isha sportist shumë premtues dhe isha kandidat për Olimpiadë. Trajneri i asaj kohe për kategorinë deri në 71 kilogramë, pas medaljes në Budapest, thoshte në disa gazeta se është hapur kategoria 71 kilogramë, sepse kemi xhudistë të cilët kanë arritur rezultate të mira. Nga ato rezultate, ai llogariste në mua si një prej kandidatëve për seniorë, në Olimpiadën e Barcelonës”, vazhdon tutje Kuka.
Kuka nga viti 1991 e edhe pas vitit 2000, gjithmonë e ka pasur një ëndërr që një ditë do të mund të garonte në nivele të larta. Një gjë e tillë iu pamundësua. Por, nuk e ka menduar që një ditë, si trajner, do t’i kishte tri medalje të arta. Majlinda Kelmendi, Distria Krasniqi dhe Nora Gjakova u stolisën me nga një të tillë në Lojërat Olimpike të Rios dhe Tokios.
“Kemi qëndruar në xhudo, sepse e kemi dashur xhudon. Kam ndërtuar një ekip pas luftës me disa fëmijë që jetojnë këtu afër. Kemi tri medalje olimpike në një distancë prej 300 metrave katrorë. Shumica ka bërë xhudo për t’u argëtuar”, thotë ai.
Kuka thotë se është Majlinda, e cila e ka ndërtuar si trajner elitar, falë vetëbesimit të cilën ajo e ka pasur. Nuk e mohon faktin se me Norën e Distrinë e ka pasur më të lehtë. Në intervistën e publikuar të shtunën, Kuka tregoi edhe sekretin e suksesit.
“Të gjithë janë rritur me mua. Ua njoh mentalitetin. E di kokën e tyre. Është mirë të kesh një pasqyrë psikologjike të tyre. Majlinda ka dashur të pensionohet në mars, vetëm unë e kam ditur. Kam folur me kryetarin, vëllain tim. Ai më tha pse nuk e le. Unë kam thënë jo, sepse duhet të jetë pjesë e ekipit. Sepse të gjithë duhet të punojnë si ekip. Kjo është pjesa e fortë e skuadrës sonë”, ka thënë ndër të tjera Kuka.
Kuka ka thënë që për ta larguar stresin e garave dhe që të jetë më i relaksuar, përdor saunë, bën joga, por edhe mediton. Të njëjtat ua preferon edhe garuesve. Por, për të qenë kampion olimpik, Kuka thotë se duhet të kesh vetëbesim.
Nënvizon se Distria e ka pasur rrugëtimin e vështirë për shkak të ndryshimit të kategorisë, ndërsa për Norën ka qenë i bindur në përgatitjen e saj fizike.
