Bota
Nga Ajnshtajni dhe Frojdi, te Shpielberg dhe Kafka: ndikimi i kulturës së hebrenjve në botë
Pa Karl Marksin, Sigmund Freud, Gustav Mahler, Franz Kafka, Albert Einstein apo Hannah Arendt, politika, psikologjia, muzika, letërsia, shkenca dhe filozofia do të ishin shumë të ndryshme. Puna e artistëve dhe intelektualëve, prejardhja e të cilëve më parë konsiderohej e parëndësishme ose e rastësishme, tani po shqyrtohet në një dritë të re.
Është një debat që ka vazhduar për më shumë se një shekull, por që u ndez në vitin 1919 kur sociologu amerikan Thorstein Veblen botoi “Epërsia intelektuale e hebrenjve në Evropën moderne”. Në këtë esse akademike, Veblen diskutoi nocionin tashmë të zakonshëm dhe të mbështetur statistikisht se shumë nga zhvillimet transformuese në kulturën perëndimore kane kaluar nga duart e disa njerëzve shumë të talentuar hebrenj. Pa Karl Marksin, Sigmund Freud, Gustav Mahler, Franz Kafka, Albert Einstein apo Hannah Arendt, politika, psikologjia, muzika, letërsia, shkenca dhe filozofia do të ishin shumë të ndryshme.
Lista e fituesve të çmimit Nobel ofron një te dhene statistikore aksiomatike… pothuajse një e katërta e të gjithë fituesve të çmimit Nobel janë me origjinë hebreje. Popullsia hebreje në botë numëron rreth 13 milionë, shtatë milionë prej të cilëve jetojnë në Izrael dhe pesë milionë në Shtetet e Bashkuara. Meqenëse hebrenjtë përfaqësojnë vetëm 0.16% të popullsisë globale, asnjë grup tjetër nuk mund të krahasohet me normën e laureatëve hebrenj të Nobelit për 1000 banorë.
Ekononomisti Karl Marks
Ky fakt i guximshëm ka frymëzuar reflektim dhe teori gjatë viteve dhe shtron pyetjen nëse është i vërtetë sot. A janë hebrenjtë ende populli i zgjedhur, të paktën për sa i përket kulturës dhe shkencës? Debati aktual nuk ka të bëjë aq shumë nëse hebrenjtë kanë formësuar botën moderne, por nëse ndikimi i tyre është ende i madh dhe transformues. Studiuesit e kulturës hebraike përgjithësisht pajtohen se ajo shkëlqeu në Evropë midis viteve 1750 dhe 1950, periudhe e quajtur Judaizëm Modern.
Por që nga mesi i shekullit të 20-të, perspektivat janë turbulluar nga kujtesa e Holokaustit, krijimi i shtetit të Izraelit dhe pakësimi i komuniteteve hebreje të Evropës. Këto ditë, të vetmet komunitete hebreje të shumta dhe me ndikim janë në Francë, dhe ato po bëhen gjithnjë e më të vogla në Mbretërinë e Bashkuar.
Duhet të theksohet se termi “hebre” nuk është një përshkrues etnik ose fetar, por vlen për këdo me atë trashëgimi kulturore ose që vetë-identifikohet si i tillë. Në fakt, shumë nga hebrenjtë më me ndikim si Marksi, Ajnshtajni dhe Frojdi ishin ateistë dhe madje mohuan traditën e tyre familjare. Megjithatë, Norman Lebrecht, autori i “Gjeniut dhe Ankthit: Si Ndryshuan Botën Hebrejte (1847-1947)”, argumenton se puna e tyre shfaq tipare në thelb hebreje që sigurisht janë ushqyer në shtëpi, ku karakteristikat kulturore më të thella dhe më të qëndrueshme. u kalohen brezave të rinj.
Shkrimtari Franz Kafka
Lebrecht shkruan se aforizmat sardonike të Ajnshtajnit janë padyshim hebraike dhe se teoria psikoanalitike e Frojdit përdor gjashtë nga 13 parimet e ekzegjezës talmudike, pavarësisht se është rritur në një mjedis laik pa ndonjë edukim fetar. Lebrecht argumenton me terma disi frojdiane se shpikësi i psikanalizës mendonte si një rabin, por ishte i pavetëdijshëm, sikur i zhytur nga një lloj osmoze kulturore, ashtu si të tjerët thonë: “I dashur Zot!” ose “Zoti ju bekoftë” pasi dikush teshtin edhe pse nuk ka qenë kurrë në kishë ose nuk ka hapur një Bibël.
Lebrecht nuk beson në partikularizmin, parimin teologjik se vetëm disa njerëz zgjidhen nga Zoti për shpëtim. Por ai pretendon se elementi hebre është çelësi për të kuptuar këta njerëz dhe rolet e tyre në historinë njerëzore. Për shembull, megjithëse Franz Kafka shpesh përshkruhet si një tregimtar absurdist rreth mundimit të të jetuarit nën një shtet shtypës, studiuesi Gershom Scholem pohon se pothuajse çdo avangardizëm që neofitët shohin në veprën e Kafkës është i bazuar në Kabala. Pavarësisht se shkruante në gjermanisht dhe ishte produkt i sistemit arsimor gjerman, Kafka sigurisht që ishte i njohur me këtë traditë të misticizmit hebre. Një pagan nga Praga pa atë sfond kulturor nuk do të kishte shkruar të njëjtin lloj tregimesh si Kafka.
Vepra e shkrimtarëve, kultura hebraike e të cilëve më parë konsiderohej e parëndësishme ose e rastësishme, tani po shqyrtohet në një dritë të re, një dritë judaizuese. Ky nuk ishte rasti kur ishte gjallë Joseph Roth i ribotuar shpesh. Pllaka që identifikon vendbanimin e tij të fundit në Paris e quan atë një “shkrimtar austriak”, një mbiemër që sigurisht nuk do të përdoret në asnjë pllakë të re.
Berta Ares Yáñez botoi kohët e fundit një libër mbi ndikimin e Hasidizmit Lindor në veprën e Joseph Roth-it dhe se si ai shihet më mirë në atë traditë fetare-kulturore. Me fjalë të tjera, hebraizmi i Roth-it e përcakton atë shumë më tepër sesa trashëgimia e tij austriake apo gjermane.
E njëjta lente po aplikohet edhe për autorë të tjerë hebrenj si Elias Canetti.
Ndoshta kjo nuk është krejtësisht e palidhur me atë që historiani Enzo Traverso e quajti “fenë civile” të përkujtimit të viktimave hebreje të nazizmit. Që kur kujtimi i Holokaustit u bë horizonti moral i njerëzimit dhe Aushvici u bë sinonim i ferrit në Tokë (për të parafrazuar të mbijetuarën e Holokaustit Elizabeth Roth), i gjithë kontributi intelektual i hebrenjve është riinterpretuar për t’i dhënë faktorëve kulturorë dhe fetarë shumë më tepër peshë. Për shembull, Hannah Arendt mbetet një nga filozofet më me ndikim dhe më të lexuar, por ndërsa opusi i saj i madh, “Origjina e totalitarizmit” (1951), ka qenë disi i diskredituar, disa nga librat e saj më pak të njohur rreth Judaizmit po ngjallin interes të ri – librat si “Hebreu si Pariah” (1978) dhe “ Rachel Varnhagen: Jeta e një gruaje hebreje” (1957).
Psikologi Sigmund Freud
Enzo Traverso dhe studiues të tjerë argumentojnë se kultura hebraike ra pas vitit 1950. “Izraeli i ka dhënë fund Judaizmit Modern”, shkruan Traverso në “Fundi i Modernitetit Hebre” (2016).
“Diaspora hebreje ishte ndërgjegjja kritike e botës perëndimore. Izraeli mbijeton si një nga mjetet e tij të dominimit.”
Lebrecht nuk është aq përfundimtar. “Lindja e shtetit të Izraelit shënon fillimin e një kapitulli të ri, jo fundin e historisë.” Sido që të jetë, Izraeli padiskutim përfaqëson një pauzë në histori që vazhdon të politizojë dhe përçajë studiuesit. Çdo analizë e ndikimit hebre në botën bashkëkohore është e pashmangshme e mbushur me emocionet e ngjallura nga ekzistenca e Izraelit, për mirë ose për keq, por zakonisht për keq.
Judeizmi mund të mos jetë më një faktor transformues, por është larg nga të qenit i parëndësishëm. Është e vështirë të imagjinohet kultura e gjysmës së dytë të shekullit të 20-të pa filmat e Woody Allen dhe Steven Spielberg, apo romanet e Philip Roth. Dhe është e pamundur t’i ndash këta burra nga identiteti i tyre hebre.
Filmi më i fundit i Spielberg, “The Fabelmans”, tregon historinë intime dhe gjysmë-autobiografike të një djali hebre që rritet në një Amerikë të pas Luftës së Dytë Botërore ende e shenjuar nga antisemitizmi. Për më tepër, një nga shkrimtarët më të lexuar dhe më të diskutuar në Evropë sot është Delphine Horvilleur, rabinja e parë e Francës, një sioniste e penduar dhe mike e Simone Veil, e cila ishte një nga figurat më me ndikim të Evropës bashkëkohore më vete (dhe tema e fundit e Filmi dramatik biografik francez, Simone: Gruaja e Shekullit).
Krijimi i shtetit të Izraelit nuk e ka mbytur krijimtarinë dhe as nuk e ka shuar analizën kritike. Dëshmi të shumta e mbështesin këtë, si apeli universal i librave të Amos Oz, ose një industri televizive izraelite me ndikim global, ose kontributet e vazhdueshme hebreje në industrinë e argëtimit dhe kulturën popullore.
Regjisori Steven Spielberg
Studiot në Tel Aviv ndihen si epoka e artë e Hollivudit kur manjatët hebrenj të filmit Samuel Goldwyn dhe katër vëllezërit Warner sundonin industrinë. Por nëse dikush dëshiron të kuptojë ndikimin e Izraelit në shekullin e 20-të dhe fillimin e shekullit të 21-të, thjesht lexoni “Inside Story” (2020) nga Martin Amis, një tregim i trilluar i marrëdhënies së Amis me tre shkrimtarë të mëdhenj hebrenj – Philip Larkin, Saul Bellow dhe Christopher Hitchens.
Mendimi i ndikimit historik të popullit hebre është një kërkim i pafund dhe vazhdon të frymëzojë shkrime të reja dhe debate akademike që ndonjëherë tejkalojnë kampuset universitare. Judenjtë mund të mos ndryshojnë më botën, por ata ende po e detyrojnë atë të mendojë.
Marrë nga Tiranadiplomat
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky ka prezantuar një plan me 20 pika për t’i dhënë fund luftës me Rusinë, të cilin e ka cilësuar si “përpjekjen më të mirë” për arritjen e paqes. Drafti, i diskutuar së fundmi me përfaqësues të SHBA-ve dhe i paraqitur edhe ish-presidentit amerikan Donald Trump, konsiderohet rreth 90% i përfunduar, por mbetet ende i hapur për disa çështje kyçe.
Plani përfshin një sërë masash që synojnë stabilizimin e situatës në Ukrainë dhe parandalimin e një përshkallëzimi të ri të konfliktit.
Çfarë parashikon plani?
Mes pikave kryesore janë ngrirja e vijës së frontit, krijimi i një ushtrie të fuqishme ukrainase prej rreth 800 mijë trupash, e mbështetur financiarisht nga partnerët perëndimorë, si dhe vendosja e garancive të forta të sigurisë, të ngjashme me nenin 5 të NATO-s.
Gjithashtu, parashikohet anëtarësimi i Ukrainës në Bashkimin Europian, me kërkesën që të përcaktohet një afat i qartë për këtë proces. Kievi kërkon që kjo të jetë një garanci politike dhe strategjike për të ardhmen e vendit.
Siguria dhe garancitë ndërkombëtare
Plani përfshin një marrëveshje dypalëshe sigurie me Shtetet e Bashkuara dhe mbështetje ushtarake nga vendet evropiane, përfshirë mbrojtjen ajrore, tokësore dhe detare. Gjithashtu, parashikohet krijimi i një mekanizmi monitorimi për të shmangur rifillimin e luftimeve dhe për të garantuar respektimin e marrëveshjes.
Një tjetër element i rëndësishëm është lirimi i të gjithë robërve të luftës dhe civilëve të ndaluar, si dhe organizimi i zgjedhjeve pas arritjes së një marrëveshjeje paqeje.
Donbasi, nyja më e ndërlikuar
Rajoni i Donetskut mbetet pika më e vështirë e negociatave. Kievi refuzon çdo skenar që parashikon dorëzimin e territoreve të pushtuara dhe propozon krijimin e një zone të çmilitarizuar, ku të dyja palët të tërhiqen dhe siguria të garantohet nga forca ndërkombëtare.
Çështja e Zaporizhzhias
Një tjetër pikë e ndjeshme është centrali bërthamor i Zaporizhzhias, aktualisht nën kontroll rus. Zelensky propozon që ai të funksionojë si një “joint venture” mes Ukrainës dhe Shteteve të Bashkuara, me administrim të përbashkët dhe mbikëqyrje ndërkombëtare. Sipas tij, kjo do të garantonte sigurinë energjetike dhe do të shmangte rreziqet e një aksidenti bërthamor.
Qëndrimi i Moskës
Nga ana tjetër, Moska ka reaguar me tone të ashpra. Presidenti rus Vladimir Putin ka deklaruar se Perëndimi po përpiqet ta detyrojë Ukrainën të pranojë kushte të pafavorshme, ndërsa ka paralajmëruar se Rusia do të vazhdojë operacionet ushtarake nëse nuk arrihet një marrëveshje “e pranueshme”.
Putin ka theksuar se kontrolli i plotë i rajonit të Donetskut mbetet një nga objektivat strategjikë të Rusisë, duke e konsideruar atë një zonë kyçe për sigurinë dhe interesat e saj.
Kremlini tha se pajtohet me Presidentin e SHBA-së, Donald Trump, se bisedimet për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë janë në fazën përfundimtare.
I pyetur nga gazetarët nëse Moska ndan vlerësimin e Trump pas bisedimeve me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky, zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov u përgjigj: “Sigurisht”.
Peskov refuzoi të komentojë mbi idenë e një zone të lirë ekonomike në Donbas ose mbi të ardhmen e termocentralit bërthamor Zaporizhzhia, i cili kontrollohet nga Rusia, duke thënë se Kremlini e konsideronte të papërshtatshme.
“Për momentin, nuk e konsiderojmë të nevojshme të japim detaje”, tha ai.
Sipas tij Ukraina duhet të tërheqë trupat e saj nga pjesa e Donbasit që ende e kontrollon nëse dëshiron paqe dhe se nëse Kievi nuk arrin një marrëveshje, atëherë do të humbasë edhe më shumë territor.
Putin dhe Trump folën të dielën përpara takimit të Trump në Miami me Presidentin ukrainas Volodymyr Zelenskiy. Zëdhënësi i Kremlinit Dmitry Peskov tha se një tjetër telefonatë ishte planifikuar shumë shpejt.
Presidenti Trump ishte i lodhur. Gjatë një takimi me ligjvënësit e grupit republikan në Shtëpinë e Bardhë gjatë verës, Trump qortoi ashpër kreun e House Freedom Caucus, Andy Harris, sepse kishte ngritur shqetësime rreth legjislacionit kryesor të presidentit për taksat dhe shpenzimet. Trump kërkoi që Harris të rreshtohej…pastaj presidenti u largua papritur nga dhoma, sipas njerëzve që morën pjesë në takim.
Pasi Trump u largua, Harris e drejtoi zemërimin e tij te James Blair, një nga këshilltarët kryesorë të presidentit. Harris e akuzoi Blair-in se donte të gjente një sfidues republikan në zgjedhjet primare për ta rrëzuar atë.
“Unë thjesht punoj për presidentin, zotëri,” u përgjigj Blair, sipas njerëzve në dhomë. Ky nuk ishte një mohim.
Blair, një operativ 36-vjeçar qeros nga Florida, të cilin kolegët e përshkruajnë si intensiv dhe të zjarrtë, është bërë një figurë tejet e rëndësishme në mandatin e dytë të Trump-it, duke bindur ligjvënësit, duke zbatuar besnikërinë ndaj Trump-it, duke formësuar mesazhet e presidentit për shëndetësinë dhe ekonominë, si dhe duke orkestruar strategjinë e Shtëpisë së Bardhë për zgjedhjet e mesmandatit të vitit të ardhshëm.
Gjurmët e tij janë aq të dukshme në planin e rishpërndarjes së zonave të Republikanwve, saqë disa ndihmës të Shtëpisë së Bardhë i referohen atij si “Blairymandering.”
Titulli i Blair-it – zëvendësshef i stafit – nuk e pasqyron plotësisht ndikimin e tij. Ai ishte në mesin e shtatë zyrtarëve të lartë, përfshirë zëvendëspresidentin dhe Sekretarin e Shtetit, që përfaqësuan administratën ë një set fotografik të fundit për Vanity Fair. Ai e përshkroi veten si një “rojtar”.
“Presidenti mbështetet tek ai jashtëzakonisht shumë,” tha Russell Vought, drejtor i Zyrës së Menaxhimit dhe Buxhetit, në një intervistë.
Deri më tani, Blair i ka mbajtur republikanët kryesisht të bashkuar rreth Trump-it. Ai ndihmoi në sigurimin e kalimit të paketës së taksave dhe shpenzimeve të Trump-it, duke kufizuar largimet nga radhët e republikanëve të Kongresit dhe duke fituar mbështetjen e Harris dhe konservatorëve të tjerë.
Në një deklaratë, Harris tha se “mosmarrëveshjet nuk janë të pazakonta gjatë negociatave të nivelit të lartë” dhe e quajti punën e Blair-it “të lavdërueshme”. Një zëdhënëse e Harris hodhi poshtë pretendimin se kongresmeni ngriti mundësinë e një sfide në primare gjatë takimit në Shtëpinë e Bardhë.
Por përpara ka sfida të mëdha. Blair po përpiqet të shmangë humbje republikane në mesmandat. Blair po punon për të parandaluar thellimin e çarjeve në Partinë Republikane. Dhe ai do të duhet të bindë republikanët skeptikë dhe gjykatat që të pranojnë përpjekjet e tij për të riformuar hartat e Kongresit.
Jo më një “i ngurtë”
Blair u soll në fushatën presidenciale të Trump-it të vitit 2024 nga atëherë shefja e fushatës Susie Wiles, e cila tani shërben si shefe e stafit të Shtëpisë së Bardhë. Wiles dhe Blair më parë punuan për guvernatorin e Floridës, Ron DeSantis, dhe më vonë u ftohën me të pasi u larguan në fillim të vitit të parë të guvernatorit në detyrë.
Një nga punët e para të Blair-it për Trump-in gjatë primareve të vitit 2024 ishte sulmi ndaj DeSantis, shpesh duke përdorur informacione rreth guvernatorit që i kishte mbledhur duke punuar për të.
Pas atentatit ndaj Trump-it në korrik 2024, Blair ndonjëherë sillte një jelek antiplumb dhe një armë në punë, kujtojnë ish-ndihmësit e fushatës.
Blair fillimisht nuk kishte një marrëdhënie të ngushtë me Trump-in, i cili u thoshte ndihmësve në atë kohë se ai ishte “i ngurtë”. Por Trump e njohu Blair-in pas zgjedhjeve dhe tani flet me të rregullisht, sipas zyrtarëve të Shtëpisë së Bardhë.
Blair është kërkues, i prirur për të kritikuar dhe vazhdimisht në telefonin e tij, sipas njerëzve që e njohin. Disa në Uashington e quajnë atë “Orakulli” për shkak të njohurive të tij enciklopedike mbi të dhënat. Fjalitë e tij shpesh fillojnë me: “Presidenti dëshiron…”
“Ka një arsye pse Presidenti Trump e thërret zëvendësshefin e tij të stafit ‘James i Shkëlqyer’,” tha zëdhënësja e Shtëpisë së Bardhë Karoline Leavitt.
Blair ndonjëherë ka përqafuar rolin e “policit të keq”, duke u dërguar lajme të vështira për t’u gëlltitur ligjvënësve. Ai u tha republikanëve që kishin shqetësime rreth paketës së taksave dhe shpenzimeve se një votë kundër legjislacionit do ishte një votë kundër presidentit dhe axhendës së tij dhe do trajtohej si e tillë, sipas njerëzve të njohur me bisedat. Kjo u pa nga disa ligjvënës si një kërcënim.
Ai shpesh këshillon ligjvënësit republikanë se si duhet të votojnë, si duhet të drejtojnë fushatat, kur nuk duhet të kërkojnë poste më të larta dhe kur Trump është i zemëruar. Ai u kujton ligjvënësve se Trump është më popullor në rrethet e tyre sesa janë ata vetë, duke sjellë ndonjëherë sondazhe për të përforcuar argumentin e tij. Ndërsa Trump ka bërë presion për të hequr *”filibuster”-in, Blair është takuar privatisht me senatorët javët e fundit për të paraqitur ndryshimet e mundshme.
Blair ka filluar t’u japë këshilla anëtarëve mbi përballueshmërinë e jetesës që nuk përputhen gjithmonë me mesazhet publike të Trump-it, duke thënë se kjo çështje do jetë në qendër të zgjedhjeve të mesmandatit.
“Jo shumë respekt”
Taktikat e Blair-it kanë zemëruar disa në Kapitol Hill. Anëtarët janë ankuar privatisht se si Shtëpia e Bardhë nuk duket se e kupton që Kongresi është një degë e barabartë e qeverisë. Disa republikanë kanë njoftuar tërheqjen në vend që të përballen me rizgjedhjen, dhe të tjerë po e konsiderojnë tërheqjen, thanë republikanët e lartë të Hill-it.
Deputetja Marjorie Taylor Greene, që po tërhiqet, shprehu zemërim te zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë në fillim të këtij viti se Blair dhe ekipi i marrëdhënieve legjislative ishin përçmues ndaj saj. Zyra e saj nuk iu përgjigj kërkesave për koment.
“Nuk ka shumë respekt ndaj Kongresit”, tha Erick Erickson, një aktivist konservator.
Në një deklaratë të shkruar, Blair citoi nga fjalimi i përgatitur që Presidenti John F. Kennedy do mbante në Dallas ditën kur u vra: “Gjithmonë do ketë zëra disidentë në vend, duke shprehur kundërshtim pa alternativa, duke gjetur gabime por asnjëherë favor, duke parë errësirë në çdo anë dhe duke kërkuar ndikim pa përgjegjësi.”
Blair ka bërë presion mbi anëtarët në rrethe konkurruese që të kandidojnë për rizgjedhje pasi mori vesh se po planifikonin të tërhiqeshin ose të kërkonin një zyrë tjetër. Ndonjëherë, bisedat janë nxehur. Ai e shkurajoi ligjvënësin Mike Lawler nga kandidimi për guvernator në Nju Jork, dhe këshilloi deputetin Bill Huizenga kundër kandidimit për Senat në Miçigan, duke zemëruar këtë të fundit.
“A është ai i drejtpërdrejtë? Sigurisht. Kjo është një gjë e mirë për sa më përket mua. Një nga problemet në Uashington është se shumë njerëz janë të butë,” tha Lawler. Blair u shpreh “shumë mirënjohës” që anëtarët dëgjuan.
Muajt e fundit, Blair e ka kthyer fokusin te zgjedhjet e mesmandatit. Ai dha një prezantim në PowerPoint mbi garat dhe strategjitë e veçanta për ndihmësit e Shtëpisë së Bardhë në Camp David. Dhe ai ka intervistuar kandidatë për dhjetëra gara potenciale, duke pyetur për besnikërinë e tyre ndaj Trump-it, nëse mbështesin axhendën e presidentit dhe si planifikojnë të fitojnë.
Blair e ka përshkruar veten te bashkëpunëtorët si “shumë djathtas”, por ai ndonjëherë i paraqet presidentit dhe ekipit të tij të dhëna që tregojnë dobësitë e mundshme politike të politikave të administratës. Ai ka informuar zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë mbi sondazhet që tregojnë se bastisjet e emigracionit që përqendrohen në dëbimin e kriminelëve do ishin më popullore sesa bastisjet me shtrirje të gjerë. Ai i dha Trump-it grafiqe së fundmi që tregonin se sa pesimistë ishin shumë amerikanë për ekonominë.
Në prill, Blair i prezantoi presidentit një plan agresiv për të rishikuar hartat e Kongresit në përpjekje për të mbajtur kontrollin republikan të Dhomës. Plani ishte guximshëm, por Trump-it i pëlqeu dhe i tha Blair-it të sulmonte.
Për javë të tëra, Blair u bëri presion ligjvënësve të Indianas, përfshirë kreun e Senatit shtetëror Rodric Bray, për të mbështetur një plan rishpërndarjeje të zonave të mbështetur nga Trump. Në një telefonatë natën para votimit, Blair e akuzoi Bray-n se po luante lojëra dhe po punonte kundër republikanëve. Bray i tha se rishikimi i hartave nuk ishte i duhur. Aleatët e Trump tani po paralajmërojnë të mos mbështesin krerët republikanë të shtetit në primare.
Wall Street Journal – Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
Berisha uron Kurtin për fitoren: Zgjedhjet, një sukses i vërtetë i demokracisë në Kosovë!
BE pret formim të shpejtë të institucioneve të reja të Kosovës
Zbulohet pas 12 vitesh, çfarë tha Michael Schumacher para se të aksidentohej
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
20 pikat e Zelenskyt për t’i dhënë fund luftës, Rusia kundër!
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
Autoboti i pastrimit të ujërave të zeza, po shpërndan ujë për qytetarët në Vlorë
Strakosha në formë të jashtëzakonshme, AEK-u gjen stabilitet. Garanci edhe për Kombëtaren
I dhanë mundësinë të krijojë qeverinë pa opozitën, Kurti mesazh falënderues për të gjithë votuesit e LVV: U jemi mirënjohës përjetë
Vlora 4 ditë pa ujë, kryetarja e bashkisë: Defekti, fatkeqësi natyrore. Ujësjellësi s’është në varësinë tonë, protestën po e bën opozita
Peskov: Rusia pajtohet me vlerësimin e Trump, bisedimet në fazën përfundimtare
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
Shpërthimi në Shkodër, OSHEE përgënjeshtron Policinë: Nuk ka ndodhur për shkak të boksit të matësve në pallat
Berisha: Nuk ka forcë në botë që e mban në pushtet Edi Ramën në qoftë se ne i pushtojmë sheshin. Kjo është rruga!
“Kurti fitues pas muajsh bllokade politike”, BBC: Normalizimi i marrëdhënieve me Brukselin dhe Uashingtonin në axhendën e qeverisë së re
U kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
FOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
Ish-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
Hetimet për atentatin e Rinasit, burime: Autorët pasi dogjën mjetin që përdorën në krim u larguan me ambulancë
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor
“Katolikët monitoroheshin, myslimanët përgatitnin ushqimet për ta” – si festoheshin Krishtlindjet në komunizëm në Shqipëri
Princi William dhe Kate Middleton vendosën vijë sigurie 9.6km rreth rezidencës së tyre të re, reagojnë banorët e zonës: Masa të tepruara dhe pa konsultim
Spitalet paralajmëruan se kriza e kujdesit në fund të jetës kërcënon trajtimin
Disidenti egjiptian kërkon falje për tweets, ndërsa konservatorët kërkojnë dëbim nga Mbretëria e Bashkuar
Përplasjet kufitare Taxhikistan-Taleban: Çfarë fshihet pas tyre, pse ndikojnë në Kinë?
Titujt e gazetave në UK
Dalin Exit Poll-et e para, Vetëvendosja rikonfirmohet forcë e parë, Hamza 23.9 përqind, Abdixhiku 16.1 përqind
-
Albania6 hours agoU kap me kokainë me vlerë 230 mijë euro, shqiptari: Mos më dënoni, më lejoni të kthehem në Shqipëri
-
UK5 hours agoFOTO/ Nëna me dy fëmijët humbën jetën në një zjarr tragjik në Angli
-
Albania2 days ago
Shqiptari në Britani shpëton nga deportimi pasi “partnerja nuk i flet shqip”
-
Sports4 hours agoIsh-kampioni i botës në boks Anthony Joshua plagoset në një aksident automobilistik në Nigeri, dy persona humbin jetën
-
UK2 days ago
Rrëzohet aeroplani në Britani, alarm në aeroportin Southend në Londër
-
Albania21 hours ago
VIDEO/ Protesta në Vlorë për mungesën e ujit, qytetarët futen në teatrin “Petro Marko” dhe ndërpresin mbrëmjen gala të bashkisë
-
Albania6 hours agoHetimet për atentatin e Rinasit, burime: Autorët pasi dogjën mjetin që përdorën në krim u larguan me ambulancë
-
Albania21 hours ago
Anomalia e buxhetit, 2 miliardë euro shpenzime në dhjetor