Charlie Kirk gjithmonë pohonte se ishte më mirë të sfidonte idetë e këqija, siç i shihte ai, sesa t’i gëlltiste ato. Jeta e tij profesionale iu kushtua këtij besimi.
Në moshën 18 vjeç, ai la universitetin për të nisur atë që do të bëhej organizata më e shquar rinore konservatore e Amerikës, Turning Point USA (TPUSA). Më 10 shtator, Kirk u qëllua për vdekje në një kampus kolegji në Utah duke bërë pikërisht atë që i kishte sjellë famë, qëllim dhe, për mbështetësit e MAGA-s, një vlerësim të madh: duke debatuar me liberalët.
Policia ende nuk ka arrestuar ose emëruar një të dyshuar. Në mediat sociale, presidenti Donald Trump e quajti Kirk “legjendar”, duke shtuar se “askush nuk i kuptonte” të rinjtë amerikanë si ai. Vrasja vjen pas një vale sulmesh me motive politike në vitet e fundit, duke përfshirë, sigurisht, dy atentate ndaj jetës së presidentit vitin e kaluar.
Kirk arriti shumë në 31 vitet e tij. Në ditët e para të TPUSA-s, donatorët republikanë të cilët ai i shfrytëzoi për para duhet të jenë habitur. Ja ku ishte një adoleshent i hollë që mezi dinte si të lidhte një kravatë. Megjithatë, shpejt ata filluan të shkruanin çekë, të magjepsur nga këmbëngulja e tij prej buldogu dhe angazhimi i tij i zjarrtë ndaj kauzës së tregjeve të lira dhe qeverisjes së vogël. Ata vunë bast për kalin e duhur.
Kirk dëshmoi se ishte një organizator i shkëlqyer; sot TPUSA është një gjigant. Deri në vitin 2023, të ardhurat totale të TPUSA dhe krahut të saj të lobimit ishin 92.4 milionë dollarë, sipas New York Times. Ajo ka degë në 850 kolegje dhe organizon evente të zhurmshme me emra të shquar nga e djathta politike, përfshirë Trump.
Ndikimi i Kirk buronte gjithashtu nga reputacioni i tij si një tribun i së djathtës, dikush që nuk kishte frikë të mbronte konservatorizmin kundër një turme imagjinare libtardësh të verbër. Midis përdoruesve të TikTok nën 30 vjeç që votuan për Trump në vitin 2024, Kirk ishte individi më i besuar në platformë, zbuloi një sondazh nga TikTok.
Ai mund ta ketë ndihmuar Trump të rimarrë presidencën. Në zgjedhjet e vitit të kaluar, diferenca e fitores së Kamala Harris midis votuesve të rinj u tkurr me 12 pikë krahasuar me atë të Joe Biden në vitin 2020, një ndryshim më i madh se për çdo grupmoshë tjetër. Trump thuhet se ia atribuoi Kirkut kontributin në përmirësimin e performancës së tij midis votuesve të rinj.
Kirk mund ta kishte përdorur lehtësisht ndikimin e tij si një trampolinë për postin e zgjedhur. Sigurisht që ai demonstroi një aftësi për formësimin e Partisë Republikane. TPUSA shpenzoi dhjetëra miliona dollarë në një fushatë “nxitni votën” vitin e kaluar dhe Kirk ndihmoi në largimin e kryetarit të Komitetit Kombëtar Republikan. Pasi z. Trump u rizgjodh, Kirk ndihmoi në verifikimin e të emëruarve të mundshëm në kabinet. Ai ishte bërë një ndërmjetës i pushtetit.
Megjithatë, Kirk gjithmonë pohonte se nuk ishte i interesuar të kandidonte për poste. Ai kishte diçka më të rëndësishme në mendje. Ai besonte se “wokizmi” kërcënonte të shkatërronte vendin. Amerika nuk do të shpëtohej në kutitë e votimit, por në fushat ku farkëtohet kultura, si kampuset e kolegjeve.
Një i krishterë i devotshëm, ai donte të vazhdonte të udhëtonte nga një kampus në tjetrin, duke ua hequr syrin studentëve liberalë, duke i edukuar ata rreth të këqijave të teorisë kritike të racës dhe ideologjisë gjinore dhe duke i nxitur ata të krijonin familje dhe të rimerrnin Amerikën për Jezu Krishtin.
Kirk ishte luftarak dhe i zjarrtë në këtë çështje, duke reflektuar një epokë të përcaktuar nga mllefi partiak. Mosbesimi në rritje dhe madje urrejtja e amerikanëve ndaj kundërshtarëve të tyre politikë është shoqëruar me një rritje shqetësuese të sulmeve, gati-gabimeve dhe kërcënimeve në vitet e fundit.
Këto kanë përfshirë një sulm zjarrvënës që synonte Josh Shapiro-n, guvernatorin demokrat të Pensilvanisë; një komplot të prishur për të rrëmbyer Gretchen Whitmer-in, guvernatoren demokrate të Miçiganit; dhe një tjetër për të vrarë Brett Kavanaugh-un, një gjyqtar të Gjykatës Supreme.
Në vitin 2022, një burrë hyri me forcë në shtëpinë e Nancy Pelosi-t, kryetares së atëhershme të Dhomës së Përfaqësuesve, dhe e goditi burrin e saj me një çekiç. Në qershor, një përfaqësuese shtetërore nga Minesota dhe burri i saj u vranë në shtëpi. Trump pati fatin të mbijetonte duke u qëlluar në një tubim fushate në ajër të hapur në Pensilvani.
Amerikanët e refuzojnë në mënyrë dërrmuese dhunën politike. Sondazhet sugjerojnë se më pak se një e dhjeta e mbështesin atë dhe se mbështetja është afërsisht e njëjtë në të majtë dhe të djathtë. Por në një vend të mbushur me armë, mjafton vetëm një person për të kryer një akt të neveritshëm dhe që tërheq vëmendjen.
“Njerëzit që kërkojnë një qëllim, që duan të pretendojnë një mision historik, preken nga një bisedë publike që thotë ‘do të tërheqësh vëmendjen, do të lavdërohesh nëse lëndon dikë në mënyrë publike’”, vëren Rachel Kleinfeld e Carnegie Endowment for International Peace, një organizatë kërkimore. Kjo vlen njësoj si për sulmet kundër politikanëve ashtu edhe për vrasjen e një drejtuesi të kujdesit shëndetësor vitin e kaluar.
Dy faktorë kanë tendencë të ndikojnë në mbështetjen për dhunën politike. Kur elitat e dënojnë atë, qytetarët dëgjojnë: njerëzit kanë një instinkt ndjekjeje të udhëheqësit, thotë Robb Willer, një sociolog në Universitetin e Stanfordit.
Një faktor i dytë është perceptimi i partizanëve për atë që mendon pala tjetër. Si demokratët ashtu edhe republikanët kanë ide të ekzagjeruara rreth asaj se sa shumë e tolerojnë dhunën rivalët e tyre, kur në fakt të dyja palët e urrejnë atë kryesisht. Kjo ushqen keqkuptime përreth. Miratimi i dhunës politike nuk është i lartë në terma absolutë, por është ende shumë i lartë, thotë zoti Willer.
Rregullimi i kësaj vjen përmes angazhimit. Kirk e pranoi vetë këtë. Njëherë një grua e pyeti me ftohtësi pse kishte ardhur në kampusin e saj. Ai u përgjigj me vendosmëri: “Kur njerëzit ndalojnë së foluri, atëherë ke dhunë”.
