Nga Helidon Kastrati
Aleanca strategjike dhe qëndrimi ndaj shqiptarëve
Aleanca strategjike nuk mund të matet me disa deklarata, aq më tepër kur ato nuk janë kundër SHBA-së, por kundër Serbisë apo Rusisë. Nëse Amerika dëshiron të ndjekë rrugën e saj gjeopolitike me tapet të kuq për Putinin, ky është problemi i saj.
Le ta bëjë, por duhet të lërë Kosovën të qetë me problemet e saj të brendshme, të krijuara artificialisht edhe për fajin e tyre dhe të europianëve, bashkë me Kushtetutën e Ahtisarit.
Nëse nuk ndihmon, të paktën të mos bëhet pengesë – sidomos në kohë zgjedhjesh – sepse është e turpshme për një fuqi të madhe të sillet në këtë mënyrë.
Amerika ka humbur busullën e vet: një ditë kundër BE-së, një ditë kundër Mbretërisë së Bashkuar, një ditë kundër Kanadasë, një ditë do të pushtojë Grenlandën, pjesë e Danimarkës, aleate e saj e NATO-s, e një ditë Meksikën, pa asnjë strategji afatgjatë e pa vizion të qartë.
Nuk po flas në mbrojtje të Kurtit, por për parimin: aleanca jonë strategjike është me atë shtet që bëri luftën për lirinë e Kosovës, jo me Rusinë apo Serbinë. Nëse SHBA ka hallet e veta dhe ndjen se po humb terren ndaj Kinës, kjo është çështja e saj. Le të përballet me Putinin ose me nostalgjikët e Millosheviçit, por kurrë në kurriz të shqiptarëve.
Shqiptarët e kanë parë gjithmonë Amerikën si mik, por miku duhet të dijë ku qëndron vendi i tij, jo të ndërhyjë kudo dhe të bëjë rrëmujë, duke dhënë leksione demokracie ndërkohë që edhe vetë ka plagët e veta.
Është e dhimbshme të shohësh se si shpesh SHBA ka lënë aleatët në baltë, ndërsa u shtron tapetin e kuq kundërshtarëve të saj.
Çfarë kërkon Amerika nga ne? Të heshtim përballë krimeve të gjenocidistëve si Vuçiç e Millosheviç? Apo të ndryshojmë qëndrimet sa herë që ndryshon era e politikës së ditës në Uashington? Shqiptarët janë besnikë ndaj Amerikës, por besnikëria nuk do të thotë të shkelësh mbi dinjitetin e tyre.
Prandaj, SHBA duhet të reflektojë se kush janë vërtet aleatët e saj: ata që derdhën gjak për lirinë dhe demokracinë, apo ata që ndjekin vetëm interesat e xhepave dhe oligarkive. Nëse gabon rrugë, nuk do t’i lejohet gjatë të luajë rolin e ‘prokurorit dhe policit të botës’. Shqiptarët nuk janë as Afganistan, as skenë filmash hollivudianë. Ne jetojmë në një realitet të ri, shumë më të rrezikshëm, dhe nuk do të pranojmë të jemi viktima të lojërave të mëdha.
