ZBRAZ. Folje e mbarë shqipes që ka kuptimet: “boshatis”, “shtie me pushkë”.
Omari MGSS 325 dhe Topalli FEGS 1618 e pranojnë pa asnjë motivim etimologjik si “huazim prej serb. ▪︎[prazan], bullg. [prazen] ‘i zbrazët’ “.
Porse e vërteta e fjalës gjendet brenda fjalës dhe shqipja arrin të motivojë fjalën e saj.
Mjafton që të logjikojmë se një gjë e mbushur është e ruajtur dhe e zënë diku.
Nëse mbushim një sasi drithi në një thes, ne themi se: e kemi
[BËRë ZA]në grurin në thes. Dhe kur e boshatisim ne themi:
Z[BËRa ZA] =
Z[BËR-ZA] =
Z[BAR-ZA] =
Z[B’AR-ZA] =
Z[B’RA-ZA] = (ar >< ra) metatez.
Z'[BRA-ZA] =
Z[BRAZA] =
S[PRAZA] = SH[PRAZA] =
SHPRAS diçka.
Nga sa shihet, brenda kllapave kemi foljen [BËR ZA]nie = e bërë e zan apo e mbledhur dhe e kapur diku dhe duke i vënë një fonemë dhemb. para foljes BËR ZAnun, marrim:
sh[BËR ZA] = derdh, boshatis. Si në rastin: sh’vesh, s’vesh, x’vesh, xh’vesh, zh’vesh, z’vesh, ne mund të marrim njësoj:
shbërza =
sh’b(ar)’za =
sh’b(ra)’za =
shbraza =
çbarza =
xbraza = zbraza = z’bër’zej =
sh’përzej =
ç’përzej =
heq diçka prej diçkaje =
boshatis, derdh, shpraz.
Në këtë logjikë, serb. PRAZAN “zbraz” merr kuptimin i [përzan] e [përzan] < p(ar)zan > p(ra)zan.
Përse në shqip “i përzan” = “i larguem” = “ka boshatisur vendin ku ishte”.
Përfundimisht, nuk është shqipja zbraz që është e huazuar prej serbishtes prazan, por kjo e fundit është huazim prej shqipes ashtu si Topalli e Omari që janë gjuhëtarë të huazuar nga Serbia për të shkombëtarizuar gjithë leksikun e shqipes e një pjesë të madhe të tij ta damkosin si të prejardhur prej serbishtes.
ps: Redaksia e Albuk nuk mban përgjegjësi për çdo shkrim të nënshkruar nga autorë të ndryshëm.
