Caleb Mwangi u rrah aq rëndë në shkollën e tij në Kenia pasi mori ushqim shtesë në mëngjes, saqë u fut në një gjendje kome dhe kaloi 11 ditë në një njësi të kujdesit intensiv.
“Kur arrita atje, ai nuk mund të linte shtratin e tij. Ai nuk mund të fliste,” tha babai i tij Fred Mwangi për BBC.
Kjo ndodhi gati dy vjet më parë kur Caleb ishte 13 vjeç. I ulur tani mes nënës dhe babait të tij në divan në shtëpinë e tyre në Mombasa, një qytet në bregdetin e Kenias, ai thotë se ka tendencë të dalë herë pas here.
Adoleshenti është i mbushur me inat që ndonjëherë e bën të godasë murin. Efektet, thotë ai, të traumës së shkaktuar nga përvoja afër vdekjes.
Z. Mwangi e bën djalin e tij të ngrihet dhe të tërheqë jelekun e tij të bardhë për të zbuluar një mbresë të trashë dhe të zemëruar që mbulon pothuajse gjerësinë dhe gjatësinë e shpinës së tij.
Ai thotë se plagët ishin aq të thella sa kirurgu iu desh të hiqte copa të mëdha të lëkurës nga kofshët e tij për t’i përdorur si transplante lëkure.
“Ky është ai në spital”, thotë nëna e tij Agnes Mutiri, duke treguar fotot e Caleb në telefonin e saj, tepër grafike për t’u publikuar. I shtrirë me fytyrë poshtë në shtrat, çarjet i mbulojnë këmbët, shpinën dhe krahët, madje edhe fytyrën. Ishin pothuajse njëqind gjithsej.
“I gjithë trupi i tij ishte i tillë.”
Ndëshkimi trupor në shkolla ka një histori të gjatë në Kenia, që daton që nga epoka kur misionarët dhe kolonizatorët u mbështetën në të për të pohuar autoritetin e tyre.
Në vitin 2001, qeveria keniane e ndaloi praktikën në shkolla, por ka qenë më e vështirë të ndryshohen qëndrimet e njerëzve.
Shifrat nga raporti i fundit i dhunës kundër fëmijëve, një studim kombëtar i familjeve në vitin 2019, zbuloi se më shumë se gjysma e 18-24-vjeçarëve në Kenia ranë dakord se ishte e nevojshme që mësuesit të përdornin ndëshkimin trupor.
BBC Africa Eye ka zbuluar një rritje shqetësuese të numrit të rasteve të rënda të raportuara.
Caleb thotë se në rastin e tij ishte Nancy Gachewa, drejtoresha e Qendrës së Arsimit Gremon – një shkollë në qytetin Bamburi pranë Mombasa – e cila fillimisht e rrahu dhe më pas urdhëroi studentët e tjerë të vazhdonin dënimin. Zonja Gachewa e mohon këtë dhe thotë se nuk ishte në shkollë kur ndodhi.
“Isha aq i uritur, mora pesë çapati dhe i hëngra me çaj,” thotë Caleb.
Zonja Gachewa dhe një student më i vjetër, Idd Salim, u arrestuan dhe u akuzuan për sulm dhe shkaktim të lëndimeve të rënda trupore. Salim u dënua me katër vjet burg vitin e kaluar dhe, në një marrëveshje për pranimin e fajësisë, ai ka dëshmuar kundër zonjës Gachewa në gjykatë. Çështja ndaj saj vazhdon.
Ndërsa rasti i Caleb është i tmerrshëm, ai nuk është aspak unik. Një punonjës në Komisionin e Shërbimit të Mësuesve (TSC), një organizatë e pavarur që menaxhon të gjitha aspektet e profesionit të mësuesit në Kenia, foli për BBC Africa Eye në kushte anonimiteti.
Ata thanë se në tre vitet e fundit, raportet për rrahjet më të rënda në shkolla janë katërfishuar nga shtatë në 29. Shumica e incidenteve nuk raportohen kurrë.
“Po bëhet një krizë dhe… ne ndjejmë se po ikën jashtë kontrollit tani. Rastet e fëmijëve të lënduar dhe gjymtuar. Disa nga këto raste kanë rezultuar në pasoja shumë të rënda, madje edhe vdekje,” thanë ata.
Burimi tha se rastet e rrahjeve në shkolla të raportuara në TSC në nivel qarku shpesh nuk shkojnë më tej, duke shtuar se incidentet janë “vrarë” dhe “nuk e shohin kurrë dritën e ditës”.
“Shumë herë, deri në momentin që çështja arrin tek ne, aq shumë prova janë korruptuar. Ndonjëherë ne nuk mund të kapim as dëshmitarët.”
BBC Africa Eye kontaktoi TSC për t’iu përgjigjur këtyre pretendimeve, por ajo nuk u përgjigj.
Mendimi se një student mund të vdesë nga duart e profesionistëve të arsimit që supozohet se do t’i mbrojnë është i paimagjinueshëm për shumicën e njerëzve, por në pesë vitet e fundit, më shumë se 20 vdekje të lidhura me rrahjet në shkolla janë raportuar në media.
Pesëmbëdhjetë vjeçarja Ebbie Noelle Samuels besohet të jetë një prej tyre.
Ebbie ishte një konvikt në shkollën e mesme Gatanga CCM në qarkun Murang’a, rreth 60 km (37 milje) në veri-lindje të kryeqytetit, Nairobi.
Më 9 mars 2019, nëna e saj, Martha Wanjiro Samuels, u thirr nga shkolla për të thënë se vajza e saj nuk ishte mirë në spital.
Kur ajo mbërriti atje, Ebbie ishte tashmë i vdekur.
Shkolla tha se ajo kishte vdekur në gjumë, por dëshmitarët thonë se ajo ishte rrahur nga zëvendësdrejtoresha për shkak të mënyrës se si i mbante flokët.
“Raporti i autopsisë zbuloi se ajo kishte një lëndim të rëndë në kokë, traumë me forcë të mprehtë. Kështu, dikush e goditi për t’i shkaktuar asaj një lloj lëndimi, duke e çuar në vdekjen e saj,” tha zonja Samuels.
Ajo bëri fushatë për katër vjet për të hetuar vdekjen e vajzës së saj.
BBC
Unë do të bëj gjithçka që duhet të bëj sa të jem gjallë për të siguruar drejtësinë për fëmijën tim”.Martha Wanjiro Samuels
Janarin e kaluar, Elizabeth Wairimu Gatimu, ish-zëvendësdrejtoresha e shkollës së Ebbie, u arrestua për vrasje. Ajo i mohon akuzat ndaj saj.
“Unë do të bëj gjithçka që duhet të bëj sa të jem gjallë për të siguruar që drejtësia të vendoset për fëmijën tim,” tha zonja Samuels, e cila ende pret të dëgjojë rezultatin e çështjes.
“I thashë vetes: “Nuk do të hesht. Nuk do të hesht. Nuk do të heq dorë nga lufta”. Ndoshta dita që do të dorëzohem është dita që unë fle si vajza ime, por për sa kohë të marr frymë, nuk do të heq dorë”.
BBC Africa Eye kërkoi një intervistë me Ministrinë Keniane të Arsimit, por askush nuk ishte i gatshëm të fliste.
Një organizatë që po shtyn për ndryshim është Beacon Teachers Africa. I nisur në Kenia katër vjet më parë nga grupi joqeveritar Plan International, së bashku me TSC, synimi i tij është t’u japë mësuesve mundësinë për të mbrojtur fëmijët në shkolla dhe komunitetet e tyre.
Ajo tani ka një rrjet prej 50,000 mësuesish në 47 vende në Afrikë.
Robert Omwa është një nga 3000 mësuesit e Beacon në Kenia. Përveç edukimit të fëmijëve për të drejtat e tyre, ai gjithashtu mban seminare për të trajnuar mësuesit se si të japin disiplinë pa përdorur ndëshkimin trupor.
“Fillimisht isha skeptik për këtë. Mendova se kjo është ideologji perëndimore, një fëmijë afrikan duhet rrahur. Por kur e provova, u ndjeva i lehtësuar si mësues. U ndjeva më i lehtë. Ndjeva që fëmijët tërhiqeshin më shumë drejt meje.” tha ai.
Në Mombasa, Caleb dhe familja e tij po presin të dëgjojnë fatin e drejtorit të shkollës së tij. Zonja Gachewa është deklaruar e pafajshme.
15-vjeçari e ka ende të vështirë të përpunojë atë që i ka ndodhur.
“Që të kem drejtësi, dua që kjo grua të burgoset”.
