Nga Ferruccio de Bortoli
Çmimi i arit ka thyer barrierën prej 4 000 dollarësh për ons. Disa media raportojnë se disa (siç mund të jetë Goldman Sachs) presin që metali i verdhë të arrijë në 4 900 dollarë për ons deri në fund të vitit 2026. Në fillim të këtij viti, niveli ishte vetëm 2 600 dollarë.
Kanë ikur ditët kur, sipas sistemit të kursit të këmbimit fiks (i cili përfundoi në vitin 1971), një ons ar vlente një grusht dollarë (vetëm 35). Një nxitim i vërtetë për të blerë ar duket i pafund dhe ka ngritur disa pyetje në lidhje me stabilitetin e sistemit financiar ndërkombëtar.
Ari blihet kryesisht nga bankat qendrore të atyre vendeve që besojnë se monedha amerikane nuk do të jetë më në qendër të arkitekturës financiare globale të së ardhmes. Domethënë, bankat synojnë një përmbysje totale të fuqive financiare dhe ndërtimin e një ekuilibri të ri që nuk do të ketë vendet perëndimore (dhe demokratike) në qendër të tij.
Sigurisht, ari është një strehë tradicionale e sigurt në kohë krizash gjeopolitike (dhe sot kemi shumë prej tyre), por zgjedhja e investitorëve duhet të pasqyrojë dobësinë e tregjeve financiare, të cilat, pavarësisht luftërave reale dhe tregtare, janë në kulmin e tyre, të nxitura pjesërisht nga pritjet e revolucionit të Inteligjencës Artificiale. Një paradoks total.
Kjo është arsyeja pse, pa dashur të jem një profet i fatkeqësisë, kjo eufori e tepërt ka diçka patologjike në lidhje me të. Ndoshta jo një “eufori irracionale”, siç i përshkroi Kryetari i atëhershëm i Rezervës Federale, Alan Greenspan, trendet e tregut pak para përplasjes, por diçka jo shumë e ndryshme.
Banka e Italisë, me 2 452 tonë, ka një nga rezervat më të mëdha të arit midis vendeve të industrializuara (për shembull, më të mëdha se Franca), të cilat janë padyshim thelbësore për stabilitetin dhe besueshmërinë e euros. Vlera e tyre është trefishuar që nga viti 2018 dhe tejkalon 250 miliardë euro.
Në të kaluarën kishte pasur diskutime nëse do të ishte e përshtatshme të shitej një pjesë e këtij ari. Për fat të mirë, nuk pati asnjë lëvizjë për këtë sepse tani ata që e propozuan do të kryqëzoheshin. Sigurisht, ndoshta sot do të ishte koha e duhur për ta bërë këtë, duke pasur parasysh që ari tani është në nivelin e tij më të lartë.
Por në një moment historik si ky, nuk mund të jesh kurrë shumë i kujdesshëm. Ai që John Maynard Keynes e quajti një “relike barbare” është ende një aset shumë i kërkuar sot… për të mos bërë asgjë me të.
