Një nga pyetjet më të bezdisshme, por ende pa përgjigje, të hetimit për lidhjet e mundshme midis Rusisë dhe fushatës presidenciale të Donald Trumpit në vitin 2016: Pse iu dhanë të dhëna të brendshme të sondazheve shefit të fushatës, Paul Manafort dhe çfarë bëri ai me to?
Një deklaratë e Departamentit të Thesarit në Shtetet e Bashkuara ofroi një të dhënë potencialisht të rëndësishme, duke pohuar se Konstantin Kilimnik, një konsulent politik rus dhe ukrainas, kishte ndarë informata të ndjeshme për fushatën dhe sondazhet me shërbimet e inteligjencës ruse, njofton AP.
Kilimnik është pretenduar prej kohësh nga zyrtarët amerikanë të ketë lidhje me inteligjencën ruse. Por deklarata në një njoftim më të gjerë të sanksioneve ndaj Rusisë të Departamentit të Thesarit ishte lidhja më e drejtpërdrejtë që qeveria amerikane ka tërhequr ndonjëherë midis funksionimit të brendshëm të fushatës Trump dhe shërbimeve të inteligjencës së Kremlinit. Zbulimi ishte edhe më befasues sepse shkoi përtej çdo pretendimi të bërë në raportin e vitit 2019 të këshilltarit special Robert Mueller ose në një dokument edhe më të detajuar të lëshuar vitin e kaluar nga Komiteti i Inteligjencës së Senatit.
Të dy ato hetime nuk ishin në gjendje të përcaktonin se çfarë bëri Kilimnik me të dhënat dhe nëse ai i ndau ato më tej.
Çështja u rishfaq të enjten sepse Kilimnik ishte një nga 32 personat dhe entitetet e sanksionuara nga qeveria e SHBA-së për përpjekjen për të ndikuar në zgjedhjet e vitit 2020. Zyrtarët kanë thanë se Kilimniku u përpoq të promovonte narrativën fals që Ukraina, jo Rusia, kishte ndërhyrë në zgjedhjet e vitit 2016.
Kilimniku ishte një figurë kryesore, por misterioze në hetimin e Muellerit për koordinimin e mundshëm midis Rusisë dhe fushatës së Trumpit në vitin 2016.
Ndarja e të dhënave të sondazheve veçanërisht la të hapur mundësinë që Rusia mund të kishte shfrytëzuar informacione të tilla të brendshme për të synuar ndikimin në fushatën që synonin rritjen e ofertës për zgjedhje të Trumpit në 2016.
Por ekipi i Muellerit thoshte se nuk mund të “përcaktojë në mënyrë të besueshme” qëllimin e Manafort, as të vlerësojë atë që Kilimniku mund të ketë bërë me të – pjesërisht për shkak të pyetjeve mbi besueshmërinë e Manafortit. Komiteti i Senatit gjithashtu nuk mund ta zgjidhte atë pyetje, megjithëse raporti i tij tërhoqi vëmendjen për karakterizimin e Kilimnikut si një oficer i inteligjencës ruse. Kilimniku e ka mohuar atë.
Nuk ishte e qartë se çfarë informacioni i ri, nëse kishte, çoi në vlerësimin e Departamentit të Thesarit se Kilimniku kishte “siguruar Shërbimet e Inteligjencës Ruse me informacione të ndjeshme mbi sondazhet dhe strategjinë e fushatës”.
