Inxhineri Erion Periku ka ndarë shqetësimet në lidhje me raportin teknik për zjarrin që përfshiu katet e fundit të apartamentit në Tiranë. Përmes një reagimi, ai nxjerr në pah disa nga problemet më thelbësore që ka pasur raporti. Duke nisur nga problemet ortografike, te termat, rrjedha llogjike, e të tjera, Periku liston 5 probleme që sipas tij janë shumë të rënda.
Po ashtu, ai shkruan se në asnjë rresht të Raportit nuk përmenden vlerat krahasimore Projekt–Kushte Teknike-Standarte, Materialet e Projektuara-Materialet e Zbatuara si dhe shton se nuk përfshihet cilësia e dokumentuar e Projektit-Zbatimit-Mbikëqyrjes-Kolaudimit-Leje Shfrytëzimit.
REAGIMI:
“Vula e turpit”
Rreth një muaj më parë, bëra një postim në të cilin shprehja shqetësimin tim në lidhje me cektësinë e mendimit, që karakterizonte të ashtuquajturat analiza inxhinierike në media, mbi zjarrin e rënë në një ndërtesë. Gjithashtu, pata theksuar se këto prononcime bajate janë tregues të një mendësie që nuk ka se si të jetë inxhinierike. Sot lexova disa herë përfundimet e Raportit Teknik mbi këtë ngjarje, i cili është bërë publik së fundmi. Në çdo lexim, shfaqjet bajate të muajit të kaluar më dukeshin më cilësore dhe të bazuara. Më erdhi në mend shprehja “e sotmja edhe më e keqe se e djeshmja”.
Disa prej problemeve thelbësore janë radhitur më poshtë:
1.Teksti i Raportit Teknik është plot gabime ortografike. Në thuajse cdo fjali, janë përdorur me tepri fjalë te huaja, vend e pavend dhe duke iu ndryshuar kuptimi. p.sh. rebar (f.38, p. 6-1) është shufër përforcimi dhe nuk nënkupton domosdoshmërisht që është çelik.
2. Fjalë apo togfjalë, të cilat kur shqipërohen kanë të njëjtin kuptim dhe përdorimi i termave të ndryshme, në këtë rast, nuk i shërben qartësisë, si material fotografik dhe tabela fotografike (f.37, p.2); risku dhe rrezikshmëria (f.37, p.2); shpërthim dhe eksplodim (f.35, p. 6-3); përfundime dhe konkluzione (f.41, p.2).
3. Përsëritja e disa fjalive në paragrafë të ndryshëm pa nevojë, mungesa e rrjedhës logjike, fjali të papërfunduara apo pakuptim janë, po ashtu, të pranishme: “Per me teper, percueshmeri e e ulet termike e betonit” (f.38, p.6-2).
4. Hamendësimet e shprehura në formën e përfundimit ishin, gjithashtu, të pranishme, si në këtë rast: “Ekspozimi i zgjatur ndaj nxehtesise ektreme 800-900 C…” (f.37 p.5), kur mungon informacioni se kush, kur dhe si e mati (?!) nxehtësinë.
5. Termat teknikë të zëvendësuar me shprehje të përshtatshme për tavolina dominoje, si zëvendësimi i “beton me rezistence normale” me “beton normal”. Raporti në fjalë nuk është as më pak e as më shumë se një përsëritje sipërfaqësore dhe me gabime e leksionit të parë të lëndës “Materiale Ndërtimi” apo e disa udhëzuesve të ndryshëm të programeve kompjuterike.
Në asnjë rresht të Raportit nuk përmenden vlerat krahasimore Projekt–Kushte Teknike-Standarte, Materialet e Projektuara-Materialet e Zbatuara. Në asnjë rresht të Raportit nuk përfshihet cilësia e dokumentuar e Projektit-Zbatimit-Mbikëqyrjes-Kolaudimit-Leje Shfrytëzimit. Prandaj, ky raport është më pak cilësor se një detyrë mjerane kursi për lëndën Materiale Ndërtimi që përgatisin studentët e vitit të dytë të Inxhinierisë. Në fakt, është më pak cilësior edhe se bisedat në tavolinën e dominove.
E ky raport është nënshkruar nga katër inxhinierë (gjithmonë nëse Ing. është shkurtimi i “inxhinier”) dhe mban vulën e një institucioni të shtetit shqiptar. Por vula në këtë dokument vulos veçse turpin që ndien secili prej nesh, inxhinierëve, përballë këtij raporti.
