Ndërkohë, për krimet serbe në Kosovës, ka rrëfyer humanistja britanike Sally Becker, e cila ishte plagosur dhe rrahur, ajo nuk kishte ndaluar së ndihmuari gratë dhe fëmijët gjatë luftës në Kosovë, në veçanti fëmijët refugjatë. Ndiqeni rrëfimin e saj.
Sally Becker, një humaniste britanike, në një rrëfim të jashtëzakonshëm për luftën në Kosovë, ka treguar se si e rrahur dhe e plagosur kishte arritur të ndihmoi gratë dhe fëmijët nga krimet e ushtrisë serbe.
Becker rrëfen për rrugën nëpër të cilën ka kaluar, sfidat dhe përjetimet e saj gjatë misionit humanitar në Kosovë.
Ndonëse me këmbë të lënduar, ajo nuk ishte ndalur dhe sot ende ndjen makth nga ajo që kishte përjetuar në Kosovë, kur regjimi i Millovesheviqit ishte në kulmin e egërsisë së vet.
“E vetmja rrugëdalje, natyrisht, ishte kthimi nëpër male, kështu që u nisëm të nesërmen në mëngjes dhe ecëm nga agimi deri në muzg. Disa nga fëmijët i mbanin mbi gomarë, sepse nuk ishin në gjendje të ecnin. Nënat mbanin bebet. Ishte vështirë, një rrugëtim shumë i vështirë dhe shqetësues, sepse unë kisha përgjegjësi për 24 gra dhe fëmijë”, tha ajo.
Por, kjo situatë qetësie ndonëse në kushte të vështira, nuk zgjati. Humanistja britanike tregon sesi pas pak kishin dëgjuar zhurmën e mitralozëve dhe granatave që kishin shpërthyer aty pranë.
“Dhe pastaj befas dëgjuam zhurmën e mitralozeve dhe granatat po shpërthenin dhe të gjithë vrapuan përsëri në drejtim të pyllit, por kur u ktheva, pashë një grua, Hanën, me dy nga fëmijët e saj, një foshnjë të quajtur Dorentina, e cila ishte 16 muajshe dhe një 10-vjeçare e quajtur Drita. Ato u bllokuan mes të shtënave me armë zjarri, unë arrita të shkoja tek ato dhe ne qëndruam atje, duke i mbuluar fëmijët për më shumë se një orë, dhe mbi kokë kishim një helikopter. Pati shpërthime dhe me të vërtetë mendova se do të vriteshin, foshnja bërtiste gjatë gjithë kohës ‘mami, mami’, ajo ishte aq e frikësuar”, tha ajo.
Forcat e regjimit serb më pas i kishin dërguar që të gjithë në stacionin policor në Gjakovë, ku Becker i ishte caktuar masa e parabugimit prej 30 ditësh, për t’u liruar dy javë më vonë.
“Ndërsa po përpiqesha të organizoja një trajtim mjekësor jashtë vendit për ta, më qëlluan me armë. Por, unë isha mirë dhe jam këtu tani dhe kam qenë në shumë luftëra që atëherë gjatë 25 viteve të fundit dhe kam parë shumë vuajtje. Por, unë kurrë nuk e kam harruar malin, nuk i kam harruar kurrë ata fëmijë dhe kurrë nuk e kam harruar foshnjën që bërtiste ‘Mami, mami’ nga frika, dhe ai zë ende më përndjek në ëndrrat e mia”, vazhdoi ajo rrëfimin.
E kur Becker ishte plagosur nga forcat paramilitare serbe, ishte presidenti i atëhershëm i Shqipërisë, Rexhep Meidani, që i kishte ofruar ndihmë, porse ajo nuk kishte mundur të largohej pa fëmijët.
Ajo tregon sesi kishte arritur të merrte leje për ta dërguar për shërim vajzën e vogël 3-vjeçare.
“Nuk ishte e këndshme, por në fund arritëm që të gjitha familjet t’i çojmë jashtë vendit dhe për vogëlushen që po verbohej, Marigonën, arrita ta marr lejen për ta sjellë në Britani të Madhe. Ajo erdhi për dy javë dhe u operua, më pas mundi të shihte prindërit e saj siç duhet për herë të parë kur u kthye”, tha ajo.
E tash kur në Kosovë erdhi përmes linjave të rregullta ajrore, ajo thotë se ndjeu kënaqësi të madhe. Ndërkohë që, shton se procesi i paqes është shumë i rëndësishëm.
Humanistja britanike, Sally Becker ditë më parë mbajti një fjalim në konferencën e 2-të vjetore me temë “Nuk ka paqe pa gra”, të mbajtur në Kuvendin e Kosovës.
